Τα κύμβαλα αλαλάζοντα δίπλα, γύρω μας, κραυγάζουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Κι ύστερα ανοίγεις μια τυχαία σελίδα της Καινής Διαθήκης…
Του Παναγιώτη Λιάκου
Το φωνασκούν περιβάλλον επιμένει να αποκαρδιώνει, αλλά η σιωπηλή και τόσο ηχηρή ουσία των πραγμάτων γεμίζει τις καρδιές με θάρρος. Στην τηλεόραση, σε σημεία της «αγοράς», στα ΜΜΕ, σε εκπαιδευτικά ιδρύματα -ιδιωτικά και μη- έχουν σπάσει τα φράγματα και τα σωρευμένα λύματα πλημμυρίζουν όλους τους διαθέσιμους χώρους. Σεβαστή (σε ποσοστό) μερίδα του πλήθους γκρινιάζει, μεμψιμοιρεί, καταριέται, βρίζει, δαχτυλοδείχνει ενόχους διάπραξης μαζικών εγκλημάτων του λευκού κολάρου ή και του κανονικού, μέχρι αυτοί να περάσουν από κοντινή απόσταση ή να θέσουν υποψηφιότητα σε εκλογική αναμέτρηση. Τότε θα υπερψηφιστούν, θα χαιρετιστούν εγκαρδίως και την επομένη πάλι θα είναι στόχοι δριμείας κριτικής, ονειδισμού και συλλέκτες καταρών από Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση. Χίλιες μυριάδες κήρυκες της νομιμότητας αξιώνουν πάταξη της διαφθοράς ή τουλάχιστον περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχουν σε αυτήν. Τους κοιτάζεις και τους λυπάσαι. Κι έπειτα κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και σε λυπάσαι περισσότερο από τους άλλους. Το να είσαι μια από τα ίδια, έχοντας μάλιστα και επίγνωση των δικών σου σφαλμάτων, δεν είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο μπορεί να σου τύχει.
Όλος ο θόρυβος, που έρχεται κι απέξω αλλά κι από μέσα σου, είναι σάλπισμα μιας νίκης ενός στρατοπέδου ηττημένου από την πρώτη ημέρα της αναμέτρησης. Το σωστό, το ορθό, το δίκαιο είναι θεϊκά, κι ό,τι είναι θεϊκό υπάρχει αληθινά. Κι ο Θεός είναι το αίτιο παντός αγαθού. Για τα κακά είναι αναίτιος (το λέει κι ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του [379.b]). Το κακό, το άδικο, το ψεύδος, αφού βρίσκονται εκτός θεϊκού πεδίου, δεν έχουν ισχύ, δεν έχουν οντότητα. Ουσιαστικά, είναι εκδηλώσεις του μη όντος, της ανυπαρξίας.
Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά μια ημέρα ή νύχτα που του φαντάζει από δύσκολη έως αφόρητη να ανοίξει στην τύχη (που δεν υπάρχει ζήτημα τύχης σε αυτή την περίπτωση) μια σελίδα της Καινής Διαθήκης.
Μην υπολογίζετε τους μεγάλους θορύβους, που παράγουν τα αλαλάζοντα κύμβαλα. Ο αγώνας που δίνει το καλό έχει κερδηθεί πριν καν αρχίσει.
