Χαμάς, εξεταστική και προκοπή…

Του Χρήστου Μπολώση

Προ ημερών μ’ έβγαλε ο δρόμος μπροστά στο πανεπιστήμιο.

Άκουσα μουσικές και είδα διάφορα πανό.

Ένας εκφωνητής φώναζε για τα (δίκαια) αιτήματα των φοιτητών.

Θα ήταν απολύτως εν τάξει, αν δεν έκλεινε τη συνθηματολογία του, έτσι στο ξεκάρφωτο, «για συμπαράσταση στην Παλαιστίνη».

Δεν έχω κάτι με τους συμπαθείς Παλαιστινίους, αλλά, βρε παιδί μου, αυτός ο αχταρμάς της Χαμάς με τις εξεταστικές περιόδους μάλλον δεν ταιριάζει.

Τέλος πάντων.

Εμένα, όμως, άλλο με εντυπωσίασε.

Παλαιότερα τέτοιες συγκεντρώσεις τις δονούσαν τα επικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

«Όταν σφίγγουν το χέρι», «Το γελαστό παιδί», «Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» κ.λπ.

Αντί αυτών κάτι άγνωστα (σε εμένα) τραγουδάκια, τα οποία βέβαια δεν είναι δυνατόν να ξεσηκώσουν τους όποιους αγωνιστές.

Και ο Μίκης; Τι έγινε ο Μίκης;

Να υποθέσω ότι μάλλον είναι πλέον ανεπιθύμητος, αφού διαδήλωσε για τη Μακεδονία;

Για ακόμα μια φορά πλήρης εφαρμογή της αρχή της δημοκρατίας: «Μίλησες; Χάθηκες».

Κατά μία περίεργη συγκυρία, την ίδια ώρα, μόλις λίγα μέτρα πιο εκεί έπαιρναν τα πτυχία τους απόφοιτοι επιστήμονες, που μόλις ξεκινούσαν γεμάτοι όνειρα τη νέα τους ζωή. Καλή σταδιοδρομία, παιδιά.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Τελευταία άρθρα

Γιατί ο κόσμος απεχθάνεται τη Ντόρα

Αυτός ήταν ο εύγλωττος τίτλος άρθρου του Γιώργου Χαρβαλιά στη «δημοκρατία», όπου ο έγκυρος δημοσιογράφος ανέλυε τους λόγους για...

Ζήτω η Νέα Δικογραφία!

Αν η βασική σου αντιπολίτευση είναι η ευρωπαϊκή Εισαγγελία, τότε πρέπει να κοιταχτείς καλά στον καθρέφτη και να αναρωτηθείς...

Πολεμικό «112» και αρλούμπες πολιτικών

Το ότι ο σύγχρονος πόλεμος έχει διαφοροποιηθεί από αυτόν που μέχρι τώρα ξέραμε είναι γεγονός. Το ότι όμως θα...

Παιχνίδια παραγραφής 

Όταν τέθηκε πρώτη φορά το ζήτημα της σύνθεσης του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου που θα κληθεί να αξιολογήσει ως «φυσικός δικαστής»...