Του Χρήστου Μπολώση
Οι δημοτικές εκλογές, συμπολίτες μου, τελείωσαν. Οι συνδυασμοί με ονόματα που προκαλούν και λίγο γέλιο, όπως «Όλα για το προάστιο», «Προάστιο λουλούδι», «Τίποτα για το προάστιο» και τράβα κορδόνι, έβαλαν το σπαθί στο θηκάρι.
Πάνω απ’ όλα όμως εντυπωσίασαν τα εμβλήματά τους.
Ο αείμνηστος Γεώργιος Γεωργαλάς στο βιβλίο του «Προπαγάνδα», το οποίο εκδόθηκε το 1967 από τις εκδόσεις Γεωργιάδης (λέτε;), έγραφε «το σύμβολο είναι η υλική έκφραση μιας ιδέας…
Το σύμβολο πρέπει να είναι απλό και εύκολα αναπαραγόμενο» και έφερνε ως παραδείγματα τον σταυρό, τη σβάστικα και το σφυροδρέπανο.
Αυτά, βέβαια, δεν τα γνωρίζουν οι υποψήφιοι και τα επιτελεία τους, γι’ αυτό και σκαρώνουν εμβλήματα εξόχως πολύπλοκα.
Είδα το σύμβολο ενός συνδυασμού, που απετελείτο από δύο δέντρα, ένα βουνό με δύο κορυφές, σε πρώτο πλάνο ένα χελιδόνι και μία τριμελή οικογένεια.
Πολύ βουκολικό για μια κεντρική αθηναϊκή γειτονιά δεν βρίσκετε;
Και σε ερωτώ, κύριε εμπνευστά του εμβλήματος.
Πώς τώρα εμείς, τα πιστά κομματόσκυλα, θα γεμίζαμε τους τοίχους με το έμβλημα αυτό;
Για να το ζωγραφίσουμε, έπρεπε να μαζέψουμε όλους τους Πικάσο και τους Βαν Γκογκ της γειτονιάς και να δουλεύουμε μέρες και μέρες.
Αμ, δεν είναι εύκολα πράματα αυτά.
Υπ’ όψιν για προσεχώς.
