Του Ζαφείρη Χατζηδήμου
«Όλα τα ΄χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε». Κάπως έτσι μπορεί να σχολιαστεί η εκτέλεση βολής ενός πυραύλου εδάφους-εδάφους, με ένα γενικόλογο πλάνο, έναν υποτιθέμενο στόχο και χωρίς περαιτέρω στοιχεία. Μεταξωτές κορδέλες για έναν λαό που καταρρέει, με τριψήφιο πληθωρισμό, που του μαθαίνουν πως να φτιάχνει κεφτέδες χωρίς κρέας και δε θεωρεί (βάσει δημοσκόπησης) του Έλληνες εχθρούς…
Αναφερόμαστε φυσικά στη δοκιμή του μικρού βεληνεκούς βαλλιστικού πυραύλου «Tayfun» (Τυφώνας). Φυσικά, δεν πρόκειται για ένα θαύμα της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, ούτε κάποιας συμπαντικής ανακάλυψης. Πέρα από την καλλιέργεια φόβου από τα (άσχετα) ελληνικά μμε, που παρεμπίπτοντας παίζουν άριστα το παιχνίδι του ψυχολογικού πολέμου της Άγκυρας προς την Αθήνα, η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη.
Με την αμέριστη κρυφή βοήθεια των πακιστανών επιστημόνων η τουρκική βιομηχανία ROKETSAN κατάφερε και εξέλιξε τους κινητήρες στερεού καυσίμου των πυραύλων BORA («Θύελλα)-1, μεγάλωσε το μήκος, πρόσθεσε ισχυρότερα πλακίδια τριβής, πρόσθεσε νέο σύστημα οπτικογραφικής πλοήγησης μέσω GPS-GLONASS και του Star Tracking Navigation System. Και έτσι γεννήθηκε ο «Tayfun» ή BORA-2 όπως είναι το ορθότερο.
Ο εν λόγω πύραυλος βάζει (θεωρητικά πάντα ελλείψει στοιχείων) την Τουρκία στη λέσχη των χωρών με βαλλιστικούς πυραύλους έστω και αν αυτοί ανήκουν στην τάξη των SRBM (Short Range Ballistic Missiles). Η μέχρι τώρα εμβέλεια που έχουν ανακοινώσει οι Τούρκοι είναι 560 χλμ. Όμως σύμφωνα με πληροφορίες του Antinews, αυτή μπορεί να φτάσει τα 800 χλμ. ίσως και τα 1.000 χλμ. με μια κεφαλή που θα έχει μικρότερη ποσότητα εκρηκτικού υλικού ώστε να υπάρξει χώρος για περισσότερο καύσιμο. Οι πύραυλοι αυτού του είδους χρησιμοποιούνται κυρίως για να πλήξουν βασικές υποδομές στην ενδοχώρα ενός κράτους-στόχου και χρησιμοποιούνται ως πρώτο πλήγμα πριν την εξαπόλυση τακτικής επίθεσης από αεροπορία, πεζικό και ναυτικό.
Δεν υπάρχει φυσικά λόγος η Τουρκία να πλήξει με τέτοιους πυραύλους (αν τους κατασκευάσει) την Ελλάδα μιας και στο οπλοστάσιό της υπάρχουν οι BORA-1 και φυσικά πύραυλοι cruise SOM που είναι απείρως καλύτεροι και ακριβέστεροι στα πλήγματά τους, όπως και τα drones κάθε είδους που διαθέτει, drones μερικών χιλιάδων δολαρίων που μπορούν να καταστρέψουν οπλικά συστήματα αξίας μερικών ή εκατοντάδων εκατομμυρίων δολάριων. Ένα όπλο που τόσο πολύ είχαν υποτιμήσει τα Γενικά Επιτελεία των χωρών της Δύσης.
Παράλληλα οι πύραυλοι BORA-2/Tayfun δε διαθέτουν πτερύγια διόρθωσης πορείας και αναγκαστικά πρέπει να εκτοξεύονται από στρατηγικό βάθος στα μέσα της Τουρκίας, γεγονός που θα γίνει αμέσως αντιληπτό από την ελληνική αεράμυνα. Θα το ξαναγράψουμε για μια ακόμη φορά. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις παρά τα όποια προβλήματα και τα πέτρινα χρόνια της ύφεσης, διατήρησαν σε άψογη επιχειρησιακή κατάσταση το υλικό.
Η απειλή για όλη τη Μεσόγειο
Πέρα όμως από την (άγνωστη) επιχειρησιακή δυνατότητα των πυραύλων αυτών, θα πρέπει να δούμε τον στρατηγικό αντίκτυπο που έχει αυτή η δοκιμή στην περιοχή μας. Η Τουρκία είναι πολύ πιθανό να μετακινήσει τους SRBM κοντά στα σύνορα με τη Συρία, την Αρμενία, στα κατεχόμενα της Βορείου Κύπρου και φυσικά στη Λιβύη. Αυτό την καθιστά ικανή να πλήξει την Αίγυπτο, το Ισραήλ, το Ιράν και την Ιταλία. Και φυσικά (μέσω βορείου Κύπρου) να καταστρέψει τον μεγαλύτερο θαλάσσιο κόμβο μεταφοράς ενέργειας, τη διώρυγα του Σουέζ.
Η δοκιμή αυτή είχε ακριβώς αυτή τη στρατηγική υπόσταση και όχι την επιχειρησιακή. Γεγονός που εκτός από την Ελλάδα έχει προβληματίσει τις στρατιωτικές ηγεσίες στις προαναφερθείσες χώρες και φυσικά στις ΗΠΑ.
Ο πυρηνικός εφιάλτης…
Όμως η δοκιμή αυτού του πυραύλου σηματοδοτεί κάτι μεγαλύτερο και εφιαλτικό. Την προσεχή είσοδο της χώρας στη «λέσχη των χωρών με πυρηνικά όπλα». Του χρόνου, η Τουρκία εγκαινιάζει τη λειτουργία του πρώτου της πυρηνικού εργοστασίου που έφτιαξε η ρωσική Rosatom στο Ακουγιού και μάλιστα προχθές συμφωνήθηκε μεταξύ Ερντογάν-Πούτιν και η κατασκευή του δεύτερου πυρηνικού σταθμού στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας, μετά την εγκατάλειψη της κατασκευής από το κονσόρτσιουμ της ιαπωνικής Mitsubishi Heavy Industries και της γαλλικής Areva λόγω του πενταπλασιασμού του κόστους λόγω της πτώσης της τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου.
Η Τουρκία σε 5 με 7 χρόνια το πολύ θα έχει αποκτήσει πυρηνικές κεφαλές από το Ακουγιού. Και αυτό το ξέρουν όλοι. Και φυσικά η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) θα είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπίσει το πλουτώνιο που θα χρησιμοποιηθεί και τα κέντρα φυγοκέντρησης που θα κατασκευάσει υπόγεια και στα πιο απίθανα σημεία η Τουρκία, όπως έκανε το Ισραήλ μεταξύ της δεκαετίας του ’50 και του ’60 στη Ντιμόνα στην έρημο της Νινευή. Η ελληνική διπλωματία πρέπει από τώρα να ξεκινήσει μια διπλωματική εκστρατεία για τα πυρηνικά εργοστάσια της Τουρκίας και να κάνει τον κίνδυνο κοινό κτήμα παγκοσμίως και η ελληνική στρατιωτική ηγεσία να δώσει χώρο, χρόνο, χρήματα και εμπιστοσύνη στα ελληνικά πανεπιστήμια και εταιρείες να αναπτύξουν made in Greece οπλικά συστήματα και να σταματήσουν να παίρνουν (και να τα παίρνουν) από τα έτοιμα…
Ενδιαφέρον το σκεπτικό του αρθρογράφου.
Σε παλαιότερες συζητήσεις στον χώρο αυτό έχει αναφερθεί το εξής: οι Ρώσοι προσφέρουν στους Τούρκους τις προϋποθέσεις για να αποκτήσουν πυρηνικά και αυτό αποτελεί ένα ισχυρό δέλεαρ.
Από την άλλη πλευρά οι Αμερικάνοι αυτό που έχουν να αντιπαραθεσουν ως αντιπρόταση είναι το μισό Αιγαίο και η φιλανδοποιηση της Ελλάδας.
Δυστυχώς για εμάς, οι Τούρκοι ξέρουν πολύ καλά πως το πυρηνικό οπλοστάσιο σε μια περιοχή και με άλλες πυρηνικές δυνάμεις ( Ρωσία, Γαλλία, Ισραήλ) θα της προσφέρει διπλωματική ισχύ αλλά δεν θα της προσφέρει τον ζωτικό χώρο που χρειάζεται για να γίνει μια πραγματική περιφερειακή δύναμη.
Ο δρόμος προς την αλλαγή επιπέδου περνάει από τον έλεγχο του ελληνισμού και του ελληνικού θαλάσσιου χώρου ( Αιγαίου και Κύπρου).
Δυστυχώς, αυτή την στιγμή η πολιτική ηγεσία της χώρας μας επισήμως εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα ακόμη και εις βάρος των μακροπρόθεσμων ελληνικών.
Αυτό το “momentum” γεννά τον φόβο μπροστά στην ανάγκη των Αμερικανών να κρατήσουν την Τουρκία στο μαντρί, όχι γιατί έχει κρίσιμη γεωγραφική θέση σε σχέση με την Ρωσία ( η διαπραγμάτευση Δύσης Ρωσίας που γίνεται στο τραπέζι του πτώματος της Ουκρανίας θα τελειώσει κάποια στιγμή) αλλά σε σχέση με την Κίνα, όπου οι συγγένεια της Τουρκίας με τις χώρες της ημισελήνου αλλά και τα ζητήματα με τους Ουιγούρους τα οποία μπορούν να αποτελέσουν μοχλό πίεσης, την καθιστούν απαραίτητη.
Φυσικά δεν συζητάμε να περάσει ξεκάθαρα η Τουρκία στην απέναντι όχθη και να αποτελέσει τον πολιορκιτικο κριό της Κίνας στην Δύση ( σενάριο όχι και τόσο πιθανό με τα σημερινά δεδομένα).
Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα δια της ενημέρωσης των κυρίαρχων ΜΜΕ τα οποία, αφού πρώτα φρόντισαν να τρομοκρατήσουν το σύνολο της κοινωνίας με τον “πόλεμο εναντίον του αοράτου εχθρού” με τον οποίο έφεραν ως φυσιολογικές όλες τις απομειωσεις των ελευθεριών και την απονεύρωση της όποιας αντίστασης δια της συκοφάντησης, τώρα ετοιμάζουν το επόμενο αφήγημα με τίτλο: και τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο?
Με αυτό τον τρόπο, έχοντας υποσκάψει τις ελληνικές θέσεις που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο με οριοθετήσεις όπως αυτή της ΑΟΖ με την Αίγυπτο ή κόκκινες γραμμές στα 6 μίλια, θα οδηγήσουν την χώρα σε ένα δικαστήριο όπου θα μοιραστεί μέρος από αυτά που είναι δικα μας.
Απελπισμένοι είμαστε εμείς που ο Μητσοτάκης μας σέρνει πίσω από Ευρώπη και Αμερική χωρίς ίχνος αλήθειας στις κουβέντες του, άνευ εθνικής αξιοπρέπειας, ντροπής και λογικής.
Απαγόρευσε τους εθνικούς ενεργειακούς πόρους, φέρνοντας την ενεργειακή ένδεια. Σέρνει τη χώρα σε αντιπαράθεση με την Ρωσία, ενώ υποκύπτει στα αυξανόμενα καπρίτσια της της Τουρκίας.
Οι ευρωπαίοι μας πουλάνε πολιτικά, κάνουν δεύτερη συνδιάσκεψη για τη Λιβύη, καλούν όλους εκτός της Ελλάδας για δεύτερη φορά, ενώ η ΕΕ ανοίγει γραφείο στα κατεχόμενα της Κύπρου, αναγνωρίζοντας τα στην πράξη και δίνει υποτροφίες σε τουρκοκύπριους.
Δώσαμε τα πάντα στους Αμερικανούς, ενώ αυτοί υποστηρίζουν την μετατροπή της Τουρκίας σε ρωσικό ενεργειακό κόμβο που θα μεταπουλά στην Ευρώπη ρωσικό Φ.Α..
Οι Τούρκοι κάνουν μπίζνες με τη Ρωσία, ενώ ο Μητσοτάκης κάνει πόλεμο μαζί τους(είμαστε σε πόλεμο δηλώνει) και αφοπλίζει το Αιγαίο στέλνοντας τα πληρωμένα από το λαό οπλικά μας συστήματα στους Ουκρανούς, σε αυτούς που απαγορεύουν την ελληνική μειονότητα στην χώρα τους.
Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ άλλον ηγέτη, που έδρασε τόσο αντίθετα με τα συμφέροντα της χώρας του.
Η απορία, γιατί τον κρατούν ακόμη οι βουλευτές του ;
Όσο για τους στόχους της Τουρκίας, γίναμε το πρόθυμο σκαλοπάτι και τους εκπληρώνουν ζητώντας κάθε φορά και περισσότερα.
Η εξουσία και τα οφέλη της είναι αυτά που κρατούν κάποιους στη Ν.Δ. και δεν αντιδρούν.
Από την άλλη υπάρχουν και κάποιοι που είναι από παράδοση “Τσολάκογλου” όπως οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι της 10ετίας του 40.