Υβριδικός παγκόσμιος πόλεμος – Ενδεχόμενη ανατίναξη αγωγών και στη Μαύρη Θάλασσα, επηρεάζει άμεσα την Ελλάδα

Μετά την καταστροφή των αγωγών Nord Stream στη Βαλτική, με βασικό παραλήπτη του ρωσικού αερίου τη Γερμανία, τώρα εκφράζονται φόβοι για σαμποτάζ και στη Μαύρη Θάλασσα. Στους αγωγούς, Turkish Stream, από Ρωσία προς την Τουρκία

Υβριδικό παγκόσμιο πόλεμο, σηματοδοτούν τα τελευταία μείζονος διεθνούς σημασίας γεγονότα που σημειώθηκαν τις τελευταίες ημέρες, με την καταστροφή, το πιθανότερο λόγω σαμποτάζ, του δικτύου αγωγών Nord Stream 1 και 2 στη Βαλτική, την προσάρτηση ουκρανικών εδαφών από τη Ρωσία, και την εκτόξευση απειλών ένθεν κακείθεν για χρήση πυρηνικών όπλων.

Μια ματιά της κατάστασης από τη ρωσική οπτική γωνία, μέσα από αναλύσεις ειδικών, δείχνει έντονη ανησυχία για εξελίξεις που θα ακολουθήσουν το αμέσως επόμενο διάστημα και είναι κρίσιμης σημασίας για την Ελλάδα, την Ευρώπη, και για την ανθρωπότητα γενικότερα.

Εσχάτως, στη Ρωσία, μετά την ανατίναξη του δικτύου Nord Stream, εκφράζονται φόβοι για νέο αντίστοιχο κτύπημα. «Αυτοί που εκτέλεσαν την τρομοκρατική επίθεση στους αγωγούς, Nord Stream 1 και 2, μπορούν να κάνουν το ίδιο και στον αγωγό, Turkish Stream. Δύο κράτη, οι ΗΠΑ και η Βρετανία, διαθέτουν αντίστοιχες δυνατότητες και τεχνολογίες. Η Βρετανία, επίσης, έχει δώσει μίνι μη επανδρωμένα υποβρύχια στην Ουκρανία και εκπαιδεύει Ουκρανούς υποβρύχιους καταστροφείς».

Οι κερδισμένοι

Ποιος επωφελείται, όμως, από τις εκρήξεις στους αγωγούς Nord Stream; Να σημειωθεί πως, ακόμα κανείς, ούτε η Δύση ούτε η Ρωσία, έχουν προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για το τι συνέβη. Η Μόσχα, βέβαια, δείχνει ως υπεύθυνο τη Δύση, χωρίς όμως απτές αποδείξεις. Ενδεικτικός είναι ο προβληματισμός που αναπτύσσεται από Ρώσους αναλυτές σε ιστοσελίδες τους.

«Ο χειριστής του δικτύου αγωγών, Nord Stream, ανακοίνωσε ότι καταστράφηκαν τρεις αγωγοί φυσικού αερίου ταυτόχρονα. Εάν η πτώση της πίεσης θα μπορούσε να αποδοθεί σε κατασκευαστικό ελάττωμα ή σε κάποιο έκτακτο περιστατικό, το ταυτόχρονο πρόβλημα και στις τρεις γραμμές μπορεί να αποδοθεί μόνο σε δολιοφθορά. Ποιος και πώς το έκανε, δεν είναι σαφές.

Ωστόσο, το ποιοι επωφελούνται από αυτό, είναι ξεκάθαρο. Οι εξής:

1.ΗΠΑ: Η Ουάσιγκτον στερεί από τη Γερμανία και την ΕΕ την ευκαιρία να συνάψουν ειρήνη με τη Ρωσία και να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στην ενέργεια. Και χωρίς αυτούς τους ενεργειακούς πόρους, η ΕΕ αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει προβλήματα αποβιομηχάνισης, ενώ η μετακίνηση κεφαλαίων, από την ΕΕ στις ΗΠΑ, θα επιταχυνθεί.

2.Πολωνία: Μετατρέπεται σε κόμβο φυσικού αερίου και LNG της Ανατολικής Ευρώπης. Γεγονός που ενισχύει τη θέση της εντός της ΕΕ. Επιπλέον, για να αυξηθεί η τροφοδοσία της Ευρώπης με ρωσικό φυσικό αέριο, θα χρειαστεί να κατευναστεί η Πολωνία, από το έδαφος της οποίας διέρχεται ο αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου, «Yamal-Ευρώπη».

3.Ουκρανία: Για να αποκατασταθεί ο εφοδιασμός φυσικού αερίου της ΕΕ (όταν έρθει η ώρα), θα πρέπει να αυξηθούν οι ροές του μέσω του συστήματος μεταφοράς φυσικού αερίου της Ουκρανίας. Έτσι, το Κίεβο θα μπορέσει να εγείρει περισσότερες αξιώσεις έναντι τόσο της ΕΕ όσο και της Ρωσίας.

Οι χαμένοι

Χαμένοι είναι οι εξής:

-Η Ευρώπη: Η λύση στα ενεργειακά της προβλήματα αναβάλλεται επ’ αόριστον, η εξάρτησή της από το αμερικανικό LNG και τις χώρες του Κόλπου θα αυξηθεί και οι ελπίδες για ενεργειακή μετάβαση στην «πράσινη ανάπτυξη» γίνονται απατηλές. Οι ενεργειακές, οικονομικές και πολιτικές κρίσεις στην ΕΕ θα γίνουν πιο σοβαρές.

-Η Ρωσία: Η «γέφυρα» φυσικού αερίου με την Ευρώπη καταρρέει, και καθίσταται αναγκαία η ταχύτερη κατασκευή αγωγών προς την Ασία.

Η Τουρκία ως «γέφυρα»

Η Τουρκία μπορεί να ξεχωρίσει μεταξύ των πιθανών κερδισμένων. Ο εφοδιασμός με φυσικό αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας δεν έχει ακόμη επηρεαστεί.

Γεγονός που θα επιτρέψει στην Άγκυρα να τοποθετηθεί όχι μόνο ως αξιόπιστη χώρα μεταφοράς φυσικού αερίου, αλλά και ως χώρα που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των υποδομών και των αγωγών σε συνεργασία με τη Ρωσία.

Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, η Ασία κερδίζει τόσο λόγω της πρόσβασής της στους αγωγούς, όσο και λόγω της καταστροφής ευρωπαϊκών εταιρειών με τις οποίες έπρεπε να ανταγωνιστεί με άνισους όρους».

Ποιους συνέφερε;

Από τη μεριά του, ο Ρώσος πολιτικός, αναλυτής και δημοσιογράφος, Μαξίμ Σεφτσένκο, γράφει:

«Η απάντηση στο κλασικό ερώτημα «Ποιος ωφελείται;», θα οδηγήσει σε συμπεράσματα για το ποιος βρίσκεται πίσω από την καταστροφή του Nord Stream. Κάτι που, έως τώρα, αποδίδεται σε άγνωστους σαμποτέρ (!).

-Πρώτη εκδοχή: Υπάρχουν εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες ωφελούνται οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί, ούτως ώστε, όπως λέγεται, η Ευρώπη να περάσει στην εξάρτηση από το νορβηγικό και το αμερικανικό αέριο.

Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι αφενός δεν υπάρχει αρκετό νορβηγικό αέριο, αφετέρου οι τερματικοί σταθμοί για την παραλαβή αμερικανικού ή καταριανού LNG δεν είναι ακόμη έτοιμοι στην Ευρώπη.

-Δεύτερη εκδοχή: Το έκαναν οι Ουκρανοί. Αναρωτιέμαι, με ποιον τρόπο; Η Ρωσία, άραγε, θεωρεί ότι ο αντίπαλός της είναι τόσο ικανός που μπορεί να πραγματοποιήσει δολιοφθορές σε τόσο μεγάλα βάθη, στις κρύες θάλασσες, μακριά από την Ουκρανία;

Βέβαια, ένα πιθανό κίνητρο είναι για να μεταφέρεται το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω των αγωγών που περνούν από το έδαφος της Ουκρανίας. Είχα γράψει ότι η απόσυρση του ρωσικού στρατού από τις περιοχές του Κιέβου, του Τσερνιχίφ, του Σούμι, και τώρα του Χάρκοβου, την άνοιξη, ενδεχομένως δεν οφείλεται σε στρατιωτική αναγκαιότητα, αλλά στην επιθυμία κάποιου να απομακρύνει τον πόλεμο από τους αγωγούς φυσικού αερίου. Άραγε, υπάρχει κάτι που δε γνωρίζουμε σχετικά με κοινές ρωσο-ουκρανικές (μαζί με πολυεθνικές εταιρείες) ενεργειακές μπίζνες μεταφοράς αερίου μέσω Ουκρανίας;

Υβριδικός παγκόσμιος πόλεμος

-Τρίτη εκδοχή: Έγινε με στόχο να καταστραφεί η ενότητα της ΕΕ. Και, βέβαια, για να επιτευχθεί ο κύριος επιχειρησιακός στόχος του «Υβριδικού Τρίτου Πολέμου» σε αυτό το στάδιο, να οδηγηθεί η Ευρώπη σε οικονομική και πολιτική κρίση, να γονατίσει και να αναγκαστεί να αποδεχτεί τους όρους των εξαγωγέων αερίου.

Παραδόξως, οι δολιοφθορές συνέπεσαν με τη νίκη της ιταλικής «Δεξιάς», την οποία ορισμένοι αποκαλούν «Οι φίλοι του Πούτιν», ιδίως όταν ομιλούν για τον Μπερλουσκόνι.

Να σημειωθεί ότι το αέριο που προωθείται στη νότια Ευρώπη, είναι μέσω Τουρκίας (Βαλκάνια, Ιταλία). Η τελευταία είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους διανομείς φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Αναμφίβολα, το «ατύχημα» στη θαλάσσια περιοχή της Δανίας αυξάνει την … ενεργειακή βαρύτητα της νέας ιταλικής κυβέρνησης, και της προσφέρει δυνατότητες να ασκήσει πιέσεις στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, συνολικά στην ΕΕ.

Casus belli ΝΑΤΟ-Ρωσίας

Όλες οι ενδείξεις, πάντως, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι σε παγκόσμιο επίπεδο θα εκδηλωθούν μη αναστρέψιμα γεγονότα.

Το σαμποτάζ στον Nord Stream είναι casus belli (αιτία πολέμου). Βέβαια, όποιος κι αν το έκανε, ο ένας θα ρίξει τις ευθύνες στον άλλον. Για το ΝΑΤΟ, πρόκειται για μια επίθεση στο έδαφος (θαλάσσια περιοχή) μιας χώρας του ΝΑΤΟ (πόλεμος). Για τη Ρωσία, είναι μια επίθεση στο διεθνές ενεργειακό δίκτυό της, που της προκάλεσε μια απαράδεκτη ζημιά (πόλεμος).

Σήμερα, δεν υπάρχουν τρομοκράτες στον κόσμο. Άρα, δεν είναι δυνατό να εκτοξευθούν γενικώς και αορίστως κατηγορίες. Θα αλληλοκατηγορηθούν, λοιπόν, οι εμπόλεμες πλευρές.

Και φαίνεται ότι η, με χοντροκομμένο τρόπο, ρωσική υπο-επιστράτευση (πέραν του χάους που επικράτησε και επεσήμανε προσωπικά ο ίδιος ο Πούτιν) είναι απλά το προκάλυμμα, πίσω από το οποίο γίνονται οι πραγματικές προετοιμασίες για μεγάλα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, εξάλλου, κανείς δεν έδινε σημασία σε αυτούς τους πρόσθετους «πόρους» (σ.σ. επίστρατους).

Κλιμάκωση των εχθροπραξιών;

Το βασικότερο είναι ότι, από τον Οκτώβριο, μπαίνει σε εφαρμογή το Lend Lease (σ.σ. μαζική παροχή οπλισμού από τις ΗΠΑ) για την Ουκρανία. Αυτό σημαίνει ότι η ροή σύγχρονων οπλικών συστημάτων θα αυξηθεί σημαντικά.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η Ρωσία απλά δεν έχει άλλη επιλογή. Το να κρατήσει στάση αναμονής, σημαίνει ότι θα καταδικαστεί σε μια αργόσυρτη ήττα. Αυτό σημαίνει ότι οι εχθροπραξίες θα περάσουν στη φάση της κλιμάκωσης.

Στο μεταξύ, η νίκη της «Δεξιάς» στην Ιταλία και το «τόξο» με τους δεξιούς Ούγγρους και Σέρβους, η κινητικότητα τέτοιων κομμάτων στη Γερμανία, την Αυστρία και σε άλλες χώρες, θα σπρώξουν και τις φιλελεύθερες ευρωπαϊκές ελίτ σε κλιμάκωση από τη μεριά της. Δε μπορεί να αποκλειστεί ακόμα και ακύρωση εκλογών, με πρόσχημα «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» λόγω του πολέμου, με ουσιαστικό στόχο πάντως το ξεκαθάρισμα πολιτικών αντιπάλων.

Ο Ερντογάν θέλει τον πόλεμό του

Επιπλέον, Πούτιν και Ερντογάν ρύθμισαν χάρτες και ρολόγια. Για τον Τούρκο ηγέτη, το να κάθεται και να περιμένει την ήττα του στις εκλογές, είναι επίσης ένα σοβαρότατο θέμα. Του χρειάζεται ένας πόλεμος. Τον προμοτάρει εδώ και καιρό, καταγγέλλοντας ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη με στρατό των ΗΠΑ.

Εν ολίγοις, όλοι είναι έτοιμοι για πόλεμο, όλοι ζουν με την ελπίδα της νίκης και μοιράσματος της λείας μεταπολεμικά σε βάρος των νικημένων. Αυτός είναι ο όμορφος κόσμος του καπιταλισμού.

Κρίσιμες εκλογές στο Κογκρέσο

Το τελευταίο διάστημα σημειώθηκαν σημαντικά γεγονότα (προσάρτηση ουκρανικών περιοχών στη Ρωσία, νίκη της Δεξιάς στην Ιταλία, ανατίναξη αγωγών φυσικού αερίου, ανταλλαγή πυρηνικών απειλών, κ.λπ.) που άλλαξαν αμετάκλητα την εικόνα του κόσμου.

Η κλιμάκωση φαίνεται αναπόφευκτη. Στις ΗΠΑ ακολουθούν εκλογές για το Κογκρέσο, πριν από τις οποίες η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει τον Τραμπ, προκαλώντας μια στρατιωτική ήττα στην Ουκρανία και, ως εκ τούτου, μια ήττα για τους Δημοκρατικούς και την παγκόσμια φιλελεύθερη λέσχη.

Βέβαια, στα χαρτιά όλα μπορούν να γίνουν. Η πραγματικότητα, όμως, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Όπως και να’ χει, όμως, ο Πούτιν δεν έχει πια άλλο δρόμο.

Δραματικοί χειρισμοί της Μόσχας

Από τις αναλύσεις σειράς «πατριωτών» στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων, μπορούμε αναμφίβολα να συμπεράνουμε ότι η Ρωσία εισήλθε σε έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας:

-Με βάση λανθασμένες πληροφορίες σχετικά με τον εχθρό και με μια εσφαλμένη ιδέα των δυνατοτήτων του και της ετοιμότητάς του για πόλεμο.

-Αφού είχε πραγματοποιήσει μια στρατιωτική μεταρρύθμιση επικεντρωμένη σε έναν εντελώς διαφορετικό τύπο πολέμου από αυτόν στην Ουκρανία.

-Χωρίς να έχει σαφείς επιχειρησιακούς αλλά και στρατηγικούς στόχους.

Σήμερα, βέβαια, η προπαγανδιστική μηχανή υψώνει κορώνες ότι πλέον «δε μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο, παρά να πολεμήσουμε», και ότι αυτό «είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη Ρωσία».

Κατ’ αυτό τον τρόπο, όμως, οι πραγματικά υπόλογοι, απλά προσπαθούν να απαλλαγούν από τις ευθύνες τους. Κι αυτό σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση για τη χώρα. Παρουσιάζουν, δήθεν, τους στρατιωτικούς ως ακραίους. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, υπεύθυνοι είναι αυτοί που χαράσσουν την πολιτική, και δίνουν εντολές στους στρατιωτικούς. Είναι ηλίου φαεινότερα όλα αυτά».