Τις τελευταίες μέρες η Ουκρανία σημείωσε σημαντική πρόοδο στα πεδία των μαχών, αλλά ας συγκρατήσουμε λίγο το χειροκρότημα, τουλάχιστον προς το παρόν.
Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε πως η ουκρανική αντεπίθεση σηματοδοτεί μια τελεσίδικη νίκη της Ουκρανίας επί της Ρωσίας, αλλά τόσο η ραγδαία ουκρανική προέλαση από τη μία, όσο και η εξίσου ραγδαία υποχώρηση των Ρώσων από την άλλη, αναδεικνύουν τη στρατιωτική δυναμική των Ουκρανών, αλλά πιο πολύ την αντίστοιχη ρωσική ανικανότητα.
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η Ρωσία δε μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο.
Μάλιστα, η ειρωνεία είναι πως οι Ρώσοι στρατιώτες αντέδρασαν απέναντι στο ουκρανικό μπλιτζκρίγκ, με τον ίδιο τρόπο που όλοι περίμεναν τους Ουκρανούς να αντιδράσουν τον περασμένο Φεβρουάριο. Να πετάξουν δηλαδή τα όπλα τους και να το βάλουν στα πόδια.
Η ουκρανική αντεπίθεση αναδεικνύει πέντε τουλάχιστον αδυναμίες της Ρωσίας.
Την αποτυχία της ρωσικής κατασκοπείας να προβλέψει την αντεπίθεση, την αδυναμία του ρωσικού στρατού να ισχυροποιήσει τις αμυντικές του θέσεις στις κρίσιμες περιοχές, την απροθυμία των απλών στρατιωτών να δώσουν τη ζωή τους για κάτι που θεωρούν έναν ηλίθιο εγκληματικό πόλεμο, την ολιγωρία του ρωσικού λαού στο να βρει το θάρρος να σώσει τα παιδιά του από έναν βέβαιο θάνατο, και την αμέλεια του Πούτιν να αφήσει τον σχεδιασμό και τη διοίκηση του πολέμου στο στρατιωτικό γενικό του επιτελείο.
Το μεγαλύτερο μέρος της ντροπιαστικής υποχώρησης των Ρώσων οφείλεται στον ίδιο τον Πούτιν.
Αυτός ξεκίνησε τον πόλεμο και τη γενοκτονία, και αυτός είναι που μετέτρεψε απλούς Ρώσους σε συνεργούς εγκλημάτων, ενώ συνεχώς παρενέβαινε και συνεχίζει να παρεμβαίνει στο στρατιωτικό γενικό επιτελείο, βάζοντας την πολιτική πάνω από τη στρατηγική, δείχνοντας, ακόμη και τώρα, απόλυτη αδιαφορία στο γεγονός ότι μπορεί ήδη να έχουν πεθάνει έως και 50.000 στρατιώτες.
Και όλα αυτά γιατί; Για τη φουσκωμένη εγωπάθειά του, και τη φιλοδοξία του να γίνει ένας νέος Τσάρος θυσιάζοντας την Ουκρανία, τη Ρωσία, ακόμη και τον κόσμο προς επίτευξη του σκοπού του.
Οι Ρώσοι στρατιώτες υφίστανται το μεγαλύτερο βάρος αυτής της σύγκρουσης.
Μεταμορφώθηκαν σε εγκληματίες πολέμου, αλλά ταυτόχρονα και σε κρέας για τα κανόνια.
Την ώρα που ο Πούτιν και τα φιλαράκια του μιλούσαν για θρίαμβο μέσα στα παλάτια του Κρεμλίνου, ενώ τα παιδιά τους απολάμβαναν την πολυτελή ζωή στην παρηκμασμένη Δύση, απλοί Ρώσοι (άνδρες και έφηβοι) θυσιάζονταν στον βωμό του εγώ του μεγαλομανούς Πούτιν.
Τουλάχιστον τώρα, όπως μας δείχνει η υποχώρηση, οι στρατιώτες μάλλον έχουν συνειδητοποιήσει το μάταιο του θανάτου τους, και έχουν καταλάβει πως έχουν συμμετάσχει σε γενοκτονία, και πως οι πραγματικοί εγκληματίες είναι ο Πούτιν και οι συνεργοί του.
Οι μέρες του Ρώσου ηγέτη είναι μετρημένες. Ελάχιστοι είναι οι δικτάτορες που μπορούν να επιβιώσουν από έναν καταστροφικό πόλεμο.
Και κανείς δε μπορεί να ξεπεράσει την παντελή απουσία νομιμοποίησης, που σηματοδότησε η επίθεση εναντίον της Ουκρανίας.
Ο Πούτιν, ο άλλοτε «αρρενωπός» μέγας σκακιστής, που υποσχέθηκε να ξανακάνει τη Ρωσία μεγάλη, έχει πλέον εκτεθεί ως ένας ακόμη τριτοκλασάτος παίκτης ντάμας, που ελάχιστα έχει να επιδείξει μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης πέρα από το γυμνό του στήθος…
Επίσης, μετρημένες είναι και οι μέρες του φασιστικού του καθεστώτος.
Αν πέσει ο ίδιος, τότε σίγουρα θα ακολουθήσει και η πτώση ενός συστήματος που έχτιζε από το 1999, και όλα θα καταρρεύσουν όπως καταρρέει ένας τροχός χωρίς ζάντα.
Μάλιστα, όλα πλέον φαντάζουν πιθανά. Ακόμη και η διάλυση της ρωσικής ομοσπονδίας και η αντικατάστασή της από μια πληθώρα μη ρωσικών κρατών.
Απόδοση: Strange Attractor
Πηγή: 19fortyfive.com
Αυτές τις μάταιες σκέψεις έκανε η αλεπού όταν έχανε το χρόνο της πίσω από το κριάρι, ας περιμένουμε τη συνέχεια.
Η Δύση επιβάλλεται να έχει ενημέρωση σχετική με τα όσα επιτρέπουν οι
τρέχουσες συνθήκες.
Τα ΜΜΕ έχουν κάθε δυνατότητα να το κάνουν πράξη.
Η Ρωσία και η Ουκρανία ασφαλώς και επιβάλλουν αλλαγή πορείας στα
μέχρι και σήμερα δεδομένα του δυτικού κόσμου.
Ολόκληρη η Ρωσία δεν σημαίνει προσωποποίηση Πούτιν.
Αλλαγή του θρόνου και στην Αγγλία.
Υπάρχουν φορές που ο χρόνος γίνεται σύμμαχος, αλλά και φορές το αντίστροφο.
Ο χειμώνας μας προειδοποιεί έρχεται παγωνιά.
Η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο αλλά η Ρωσία μπορεί να τον χάσει.
Από την αρχή αυτό ήταν και το σχεδόν σίγουρο σενάριο.
Η διάλυση της Ρωσίας όμως έχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Που θα πάει το πυρηνικό οπλοστάσιο.
Και αυτό ήταν και είναι το μεγάλο πρόβλημα της Δύσης αλλά και της υπόλοιπης υφηλίου και όχι το τι θα γίνει στο Ντονέτσκ.
Η Ρωσία είναι ένα συγκεντρωτικό κράτος. Αν καταρρεύσει η Μόσχα η πιθανότητα να γίνει το έλα να δεις στις “δημοκρατίες” είναι πολύ μεγάλη. Παραδόξως το ιδεατό για τη Δύση είναι να μην καταρρεύσει η Ρωσία και αυτό θα προσπαθήσει να πετύχει.
Δεν θα αποφασίσουν άσχετοι τι θα γίνει στη Ρωσία αλλά σχετικοί.Η διάλυση της Ρωσίας είναι αντίθετη στα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Επανειλημμένα,σε δύο παγκοσμίους πολέμους οι στρατηγιστές των ΗΠΑ αλλά και στα τελειώματα του ψυχρού πολέμου έχουν δείξει ότι θέλουν μια ισχυρή Ρωσία αλλά όχι όσο αυτή θέλει.
Οταν συγκεντρώθηκαν οι ηγέτες της Ρωσίας,Ουκρανίας και Λευκορωσίας σε μια ντάτσα το 1991 και αποφάσισαν τη διάλυση της ΕΣΣΔ,τον πρώτο που πήραν τηλέφωνο ήταν τον Μπους για να τον καθησυχάσουν ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο είναι ασφαλές.Οι Αμερικανοί επέμεναν ότι μια δύναμη πρέπει να το κληρονομήσει,η Ρωσία.Υποχρέωσαν την Ουκρανία το 1994 να παραδώσει τα πυρηνικά της όπλα.
Εκτός από τα πυρηνικά υπάρχει και ο παράγων Κίνα.Επ ουδενί λόγω δεν θέλουν τυχόν επέκταση της Κίνας στην σχεδόν άδεια από πληθυσμό Σιβηρία.Μόνο μια ισχυρή Ρωσία μπορεί να το εξασφαλίσει αυτό.
Διεξάγεται πόλεμος προπαγάνδας και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν ασφαλή συμπεράσματα ο πόλεμος αυτός θα έχει διάρκεια και θα είναι φθοράς αργούνε πολύ ακόμα οι διαπραγματεύσεις στο τέλος πιστεύω κάποια εδάφη θα παραμείνουν στη Ρωσία κυρίως αυτά με Ρώσους κατοίκους
Η Ρωσία έχασε πανηγυρικά από τους Ιάπωνες το 1905.
Στον Α’ ΠΠ έχανε άσχημα, μέχρι που ανέβηκαν στην εξουσία οι Μπολσεβίκοι και ο Τρότσκι έσπευσε και έκλεισε συμφωνία ειρήνης με τους Γερμανούς.
Το 1939 η ΕΣΣΔ τα βρήκε σκούρα εναντίον της Φινλανδίας των 4 εκατομμυρίων κατοίκων.
Στον Β’ΠΠ αν ο Χίτλερ δεν είχε άλλα 2 ανοικτά μέτωπα δυτικά και στην Β. Αφρική, θα έπαιρνε τη Μόσχα άνετα.
Τη δεκαετία του ’80 η ΕΣΣΔ την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια από το Αφγανιστάν, μια ήττα που συντέλεσε στην αυτοκατάρρευση της λίγο μετά.
Σήμερα μετά από 200 μέρες πολέμου τα βρίσκει σκούρα και με την Ουκρανία!
Read history…
@Strange Attractor
Σωστός.
Εκτός από τα άλλα μέτωπα η ναζιστική Γερμανία είχε να αντιμετωπίσει έναν σοβιετικό στρατό εξοπλισμένο από τις ΗΠΑ με όπλα αξίας 180 δις $
Οπως πάντα: money talks, bs walks.
Η ύβρις του Χίτλερ να ξεκινήσει νέο πόλεμο με την ΕΣΣΔ είναι και παράδειγμα του “dictator trap”
Οταν δηλαδή κανείς δεν τολμά να πει αντίθετη γνώμη από αυτή ενός δικτάτορα.
Τελευταίο παράδειγμα ο Πούτιν, ενώ ζεσταίνεται και ο σουλτάνος για να πέσει στην ίδια παγίδα.
Τριάντα χρόνια προσπαθεί η δύση να διαλύσει την Ρωσία , να την ενσωματώσει στο παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο σύστημα. Ο Πούτιν έπεσε στην παγίδα που του έστησαν . Από την αρχή είχε γραφτεί και ειπωθεί ότι η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία , θα προκαλούσε την κατάρευση της 2ης. Η Κίνα θα κάνει πίσω , ενάμιση δισεκατ. δεν ελέγχεται εύκολα. Το πήρε το μήνυμα με την Ταϊβάν και θα κάνει πονηρά πίσω. Όλα θα γίνουν όπως ακριβώς έχουν σχεδιαστεί. Μην ανησυχούν μερικοί , το κουμπί δεν θα το πατήσει κανείς. Είναι ελεγχόμενο όλο αυτό το χάος.