Ακόμη και μετά την ανάκαμψη που ακολούθησε την κρίση του κορονοϊού, οι Έλληνες και το 2021 παρέμειναν σε χειρότερη κατάσταση, όσον αφορά στο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ), από το μακρινό… 2007 διατηρώντας μια μοναδική, «μελανή» πρωτιά στο σύνολο των χωρών και των λαών της ΕΕ
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την ανάλυση της νέας ετήσιας Έκθεσης για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση, της ΓΣΕΕ. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Έκθεση, «το 2021 η Ελλάδα ανέκαμψε από το σοκ της πανδημίας, αν και το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολειπόταν του επιπέδου του 2019 κατά περίπου 1%. Ωστόσο, συνυπολογίζοντας και το κόστος διαβίωσης, η Ελλάδα είχε το δεύτερο χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην ΕΕ. Επιπλέον, ήταν το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο το συγκεκριμένο μέγεθος βρισκόταν χαμηλότερα του αντίστοιχου επιπέδου του 2007. Το εύρημα αυτό αποκαλύπτει τη δραματική συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου της πλειονότητας των Ελλήνων».
Επίσης, μεταξύ των βασικών συμπερασμάτων της Έκθεσης της ΓΣΕΕ, είναι τα εξής:
- Ο συνδυασμός των επιπτώσεων της πανδημίας, της ακρίβειας και των γεωπολιτικών εξελίξεων που προκάλεσε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δημιουργεί νέες εστίες οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας. Η ελληνική οικονομία, πριν προλάβει να επιστρέψει στην προ πανδημίας κατάσταση, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα αποσταθεροποιητική διαταραχή με επίκεντρο τις τιμές της ενέργειας, των πρώτων υλών και των βασικών αγαθών διατροφής. Η διαταραχή αυτή πλήττει άμεσα την πλευρά της προσφοράς και έμμεσα, μέσω των διανεμητικών επιδράσεων του πληθωρισμού, την πλευρά της ζήτησης αυξάνοντας τον κίνδυνο σημαντικής επιβράδυνσης της οικονομίας.
- Παρά το γεγονός ότι τα κέρδη των μη χρηματοοικονομικών επιχειρήσεων αυξήθηκαν σε σχέση με το 2019, η ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων δεν ήταν της ίδιας τάξης. Το μέγεθος της μεταβολής και η κλαδική διάρθρωσή τους δεν συνθέτουν ισχυρή ένδειξη μακροοικονομικού και παραγωγικού μετασχηματισμού της οικονομίας.
- Η ανάκαμψη των τουριστικών εισπράξεων το γ’ τρίμηνο του 2022 θα καθορίσει τις εξαγωγικές επιδόσεις της οικονομίας, καθώς οι εξαγωγές προϊόντων δεν επηρεάστηκαν ιδιαίτερα από την πανδημική κρίση. Αξιοσημείωτη ήταν όμως η αύξηση των εισαγωγών προϊόντων, και ειδικότερα των εισαγωγών ενδιάμεσων προϊόντων, τα οποία μέχρι και τον Ιανουάριο του 2022 κατέγραφαν έλλειμμα μεγαλύτερο από του 2010 αναδεικνύοντας την αδύναμη παραγωγική διάρθρωση της οικονομίας και τη μεγάλη εισαγωγική της εξάρτηση.
- Το δ’ τρίμηνο του 2021 η Ελλάδα είχε το μεγαλύτερο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών στην ΕΕ. Παράλληλα, για τα τελευταία έτη οι δείκτες διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας καταγράφουν στασιμότητα ή επιδείνωση. Η χαμηλή διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι ένδειξη της ανάγκης για άμεση ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση και αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος, με τρόπο που να περιοριστεί η εισαγωγική εξάρτηση της χώρας και να ενισχυθεί η επάρκεια και η αυτάρκειά της σε βασικά ενδιάμεσα και τελικά αγαθά.
- Το 2021 χαρακτηρίστηκε από έντονες δημοσιονομικές πιέσεις που προστέθηκαν σε εκείνες που άφησε πίσω του το πρώτο έτος της πανδημικής κρίσης. Παρά την ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας, το έλλειμμα του ισοζυγίου της Γενικής Κυβέρνησης ανήλθε στο 7,4% του ΑΕΠ, το δεύτερο υψηλότερο μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Το ίδιο διάστημα, το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώθηκε στο 4,9% του ΑΕΠ, το πέμπτο υψηλότερο στην Ευρωζώνη.
Στα ύψη το χρέος
Σύμφωνα με την Έκθεση της ΓΣΕΕ, η μετάβαση της οικονομίας σε καθεστώς υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων τη διετία 2020-2021 επιβάρυνε σημαντικά το ήδη υψηλό δημόσιο χρέος της χώρας. Ειδικότερα, το 2021 το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ανήλθε στα 353,4 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 12.256 εκατ. ευρώ συγκριτικά με το 2020.
Παράλληλα, ο δείκτης φερεγγυότητας κατήλθε το 2020 και το 2021 στο χρηματοοικονομικά εύθραυστο καθεστώς ultra-Ponzi. Σε αυτό το καθεστώς θα παραμείνει και το 2022, δεδομένης της πρόβλεψης για έλλειμμα του ισοζυγίου της Γενικής Κυβέρνησης ύψους -4,3% του ΑΕΠ.
To AEΠ το 2007 είναι φούσκα. Επομένως η σύγκριση είναι πραγματικό ΑΕΠ vs εικονικό.
Στην πραγματικότητα η Ελλάδα έχει σταματήσει από το 2004 να αναπτύσσεται και αρχίζει να μετρά τα δάνεια για εισόδημα. Παρά τα ακόμη μεγαλύτερα δάνεια το 2008 και 2009 το ΑΕΠ θα αρχίσει να μειώνεται και ονομαστικά. Το 2009 ένα στα δέκα ευρώ στη χώρα είναι δανεικά από το εξωτερικό. Και φυσικά υπάρχουν επιπλέον δάνεια για να γυρνάνε όσα λήγουν αλλά και για να πληρώνει η χώρα τους τόκους.
Και αυτά τα δάνεια για κατανάλωση λειτουργούν πολλαπλασιαστικά. Τα χρήματα πέφτουν στην αγορά και αυτή κινείται.
Το 2010 οι Αγορές αποσύρονται μια και θεωρούν ότι η χώρα έχει παραφρονήσει.
Τα επόμενα χρόνια το ΑΕΠ θα προσγειωθεί στο πραγματικό νούμερο ξεφουσκώνοντας.
Θα είναι -25%!
Και τότε θα αρχίσει η δεύτερη αποτυχία. Η προσπάθεια θα πέσει στον ισοσκελισμό του προυπολογισμού αλλά σε βάρος της ανάπτυξης μια και οι αυξημένοι φόροι αντί για τη μείωση των εξόδων θα κάνουν απαγορευτικές τις επενδύσεις. Θα πέσουν κάτω από το μισό όσων χρειάζονται. Ουσιαστικά θα πάμε σε αποεπένδυση. Η οποία και συνεχίζεται.
Σε 14 χρόνια κανονικά θα έπρεπε να είχαμε αυξήσει το ΑΕΠ κατά 50%. Σε εμάς έμεινε στάσιμο. 25% κάτω από το 2007. Με μια νορμάλ οικονομική πολιτική θα ήταν το 2021 25% πάνω από το 2007. Θα είχαμε δηλαδή φτάσει το εικονικό ΑΕΠ του 2007 με πραγματικό ΑΕΠ και θα το είχαμε αυξήσει και κατά 25% επιπλέον.
Αυτοί που πέτυχαν να τραβήξει η κρίση για 15 χρόνια αντί για 1.5-2 όπως θα ήταν το αναμενόμενο ήταν ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα. ΚΚ Β’, ΓΑΠ, Σαμαράς, Τσίπρας, Κυριάκος.Με διαφορετικό βαθμό ευθύνης ο καθένας και ο τελευταίος με ελαφρυντικά.
Αυτοί που κατάφεραν να χρεοκοπήσει μια χώρα που είχε ενταχθεί στο κλαμπ των ανεπτυγμένων, κάτι πρωτόγνωρο, ήταν οι κυβερνήσεις του ΚΚ Β”
“Αυτοί που κατάφεραν να χρεοκοπήσει μια χώρα που είχε ενταχθεί στο κλαμπ των ανεπτυγμένων, κάτι πρωτόγνωρο, ήταν οι κυβερνήσεις του ΚΚ Β”” . Βασικοί υπεύθυνοι όμως, είναι εκείνοι που τις στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν με ψήφο ή οικονομικά αυτές τις κυβερνήσεις, οι οποίοι εφόσον δεν είναι ηλίθιοι, μάλλον έχουν σοβαρό κίνητρο εξαιτίας προσωπικού συμφέροντος.
Είχαμε τις τέλειες ηγεσίες: Σημίτης, Καραμανλής, ΓΑΠ, Σαμαράς, Τσίπρας και τώρα ο ηγέτης της φούσκας Κυριάκος Μητσοτάκης, ο χειρότερος όλων. Δυστυχή χώρα, σε έθαψαν όσοι σε κυβέρνησαν.
@Μεννιπος
Σαφώς η ευθύνη είναι του λαού.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν διαβαθμίσεις. Ο Αντρέας εισάγει το νεωτερισμό του να ζήσει καλύτερα η τωρινή γενιά σε βάρος των επόμενων αλλά γνωρίζοντας οικονομικά δεν αφήνει τη χώρα να πεσει στο γκρεμό παρά τη πάει στο χείλος του (βάζει το Σημίτη το 85 και έτσι δεν πάμε ΔΝΤ που θα ήταν το αναμενόμενο μετά τη καταστροφή του 81-84) ενώ και το 93 αποφεύγει τις ακρότητες.
Ο ΚΚ Β’ που δεν καταλαβαίνει οικονομικά συνεχίζει τη πολιτική του Αντρέα της Αλλαγής σε τουρμπο εκδοχή και τινάζει τη χώρα στον αέρα.
Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι ο Τσίπρας που είναι ο ιδεολογικός διάδοχος της περιόδου 81-84 εφαρμόζει την πιο υπεύθυνη δημοσιονομικά πολιτική από όλους τους πρωθυπουργούς της Μεταπολίτευσης!