Ο Μητσοτάκης δεν διδάχτηκε τίποτα από τα γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής, είτε επειδή δεν τα γνωρίζει είτε επειδή αποβλέπει σε θέσεις στην Ε.Ε., εμφανιζόμενος βασιλικότερος του βασιλέως
Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*
Το κυριότερο αίτιο της μικρασιατικής ήττας το 1922 ήταν ο χρηματισμός του Ελευθέριου Βενιζέλου από τον έμπορο όπλων Βασίλη Ζαχάρωφ, επειδή προκάλεσε τον Εθνικό Διχασμό και την εκστρατεία στην Ουκρανία.
Ο Λένιν ήταν ο σημαντικότερος συντελεστής της ήττας του Ελληνικού Στρατού. Ανταπέδωσε στο μέγιστο την ελληνική ανοησία της εκστρατείας στην Ουκρανία, μέσω του εξοπλισμού του τουρκικού στρατού και της παρουσίας σοβιετικών αξιωματικών στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.
Ελάχιστοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι το μνημείο της δημοκρατίας στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη απεικονίζει δύο ανώτατους Σοβιετικούς αξιωματικούς δίπλα στον Κεμάλ, τον Mikhail Frunze και τον Kliment Voroshilov.
Την εμπειρία του στη Μικρά Ασία ο Voroshilov τη «μεταλαμπάδευσε» στην Ουγγαρία το 1956, προαχθείς στον έναν από τους πέντε στρατάρχες της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ αργότερα διετέλεσε πρόεδρος του Ανώτατου Σοβιέτ – το υψηλότερο αξίωμα της χώρας ύστερα από αυτό του γενικού γραμματέα του κόμματος.
Ο Μητσοτάκης λοιπόν δεν διδάχτηκε τίποτα από τα γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής, είτε επειδή δεν τα γνωρίζει είτε επειδή αποβλέπει σε θέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εμφανιζόμενος βασιλικότερος του βασιλέως, έχοντας εμπλέξει την Ελλάδα στον πόλεμο κατά της Ρωσίας μέσω της αποστολής των σοβιετικών όπλων του Ελληνικού Στρατού στην Ουκρανία.
Τα ρωσικά όπλα αγοράστηκαν από την Ελλάδα και την Κύπρο τις περασμένες δεκαετίες, επειδή οι «σύμμαχοι» δεν επιθυμούσαν η Ελλάδα να αποκτήσει αντιαεροπορικό εξοπλισμό, για να μην τον χρησιμοποιήσει κατά της Τουρκίας σε πολεμική σύγκρουση.
Αποτελεί μεγίστη ηθική κατάπτωση της χώρας το γεγονός ότι τα όπλα που κατασκευάστηκαν από Ρώσους και πωλήθηκαν στον Ελληνισμό για την άμυνά του θα χρησιμοποιηθούν για να σκοτώσουν Ρώσους, δεκαετίες μετά την αγορά τους.
Όμως, εκτός της ηθικής πλευράς του θέματος υπάρχει και η ουσιαστική: πώς θα αντιμετωπίσουν οι Ρώσοι μετά το τέλος του πολέμου τον Ελληνισμό; Δοθέντος ότι η ηγεσία της Ελλάδας ήταν από τις πρώτες στην Ευρώπη που προσέφεραν λεκτική, υλική και πολεμική βοήθεια στην Ουκρανία, πιστεύει κάποιος ότι αυτές οι ενέργειες θα παραμείνουν αναπάντητες;
Είναι λοιπόν βέβαιο ότι, μόλις τελειώσει ο πόλεμος, η ρωσική απάντηση θα εστιαστεί στην επιδίωξη μιας νέας Μικρασιατικής Καταστροφής του Ελληνισμού. Αυτό το γνωρίζουν οι Τούρκοι και αποτελεί τον κυριότερο λόγο, εκτός του οικονομικού κέρδους, που παραμένουν ουδέτεροι στη σύγκρουση, αν και η χώρα τους ανήκει στο ΝΑΤΟ. Επειδή τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, η Τουρκία είναι η πλέον επωφελούμενη χώρα από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Θα πρέπει να είναι κάποιος αφελής για να πιστεύει ότι αυτός θα τελειώσει με την ήττα της Ρωσίας, επειδή σε αυτή την περίπτωση η Ρωσία θα διαλυθεί. Τι θα κάνει, λοιπόν, ο Πούτιν; Θα αποδεχτεί μια πιθανή ήττα στο πεδίο της μάχης και τη συνεπακόλουθη διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα ομόσπονδα μέλη της ή θα «πατήσει το κουμπί» και «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»; Μάλλον το δεύτερο θα συμβεί. Θα διαλέξουν οι ελίτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αμερική την ολική καταστροφή ή θα υποχωρήσουν; Το δεύτερο μάλλον θα επιδιώξουν, επειδή έχουν να χάσουν περισσότερα.
Η Δύση «κατασκεύασε» τα γεγονότα στην Ουκρανία για να εμπλέξει τη Ρωσία σε πόλεμο, επειδή, όπως πιστεύει, μετά τη ρωσική ήττα και τη συνεπακόλουθη διάλυση θα σφίξει τον κλοιό γύρω από την Κίνα από τη Σιβηρία. Η Ρωσία στο μέλλον θα συμφιλιωθεί με τους ισχυρούς που εμπλέκονται σε αυτόν τον πόλεμο, επειδή πάντα αυτό συμβαίνει.
Δεν θα συγχωρήσει όμως ποτέ την Ελλάδα, όχι τόσο για την εμπλοκή της στον πόλεμο όσο για την «προδοσία» της, όπως η ηγεσία και ο λαός της Ρωσίας πιστεύουν. Η Ελλάδα, όπως το 1922, είναι πιθανό να πληρώσει για τις λανθασμένες επιλογές των ανιστόρητων ηγετών της.
*∆ιδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, UK, τ. διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Τυφλώθηκαν οι Έλληνες, ακολουθούν στον γκρεμό το κριάρι του Σβάμπ και του βαθέως κράτους των πολυεθνικών και της παγκοσμιοποίησης. Θεωρούν ως ορθή την ανθελληνική του συμπεριφορά, ενώ ταυτόχρονα η οικονομία καταστρέφεται και φέρνει σε απελπισία τα νοικοκυριά και τις παραγωγικές τάξεις. Οι λάθος οικονομικές αποφάσεις αύξησαν το κόστος παραγωγής της οικονομίας, μείωσαν την ανταγωνιστικότητα και τις παραγωγικές επενδύσεις, ενώ στο βάθος του τούνελ καραδοκεί η πείνα.