Ηττοπάθεια στη ΝΔ προκαλεί η αλλαγή στρατηγικής του Κυριάκου Μητσοτάκη από την αυτοδυναμία σε κυβερνήσεις συνεργασίας

Γκρίνια και δυσαρέσκεια μεταξύ των βουλευτών

Του Οδυσσέα Αρβανίτη

Εάν κάτι πέτυχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την αλλαγή στρατηγικής -από την αυτοδυναμία που έχτιζε με αλαζονεία επί τρία χρόνια σε κυβερνήσεις συνεργασίας- ήταν να προκαλέσει ερωτηματικά και δυσαρέσκεια μεταξύ των βουλευτών του που θεωρούν ότι είναι ένδειξη ηττοπάθειας.

Οι βουλευτές σημειώνουν ότι η “κωλοτούμπα Μητσοτάκη” δείχνει ηττοπάθεια αφού συνιστά παραδοχή ότι έχει χαθεί η άνετη υπεροχή και η αυτοδυναμία. Και αυτό, προσθέτουν ορισμένοι, ενώ ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοσκοπικά καθηλωμένος. Ακολούθως δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους γιατί αιφνιδίασε ακόμη και τους ίδιους που θα πρέπει πλέον να δίνουν εξηγήσεις στους ψηφοφόρους τους που έτσι κι αλλιώς είναι δυσαρεστημένοι από την ακρίβεια.

Εάν σε κάτι όλοι συμφωνούν είναι ότι η στροφή υπαγορεύτηκε από τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων που δείχνουν κατάρρευση στα ποιοτικά στοιχεία και σημαντική πτώση ακόμη και στα ποσοτικά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μία εμμονή με τους αριθμούς. Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων -ακόμη και των φιλικών του δημοσκόπων-, δείχνουν δημοσκοπική πτώση που μπορεί να εξελιχθεί σε κατάρρευση καθώς δε διαφαίνονται κινήσεις ανακοπής και πολύ περισσότερο αντιστροφής της πορείας.

Μέσα από αυτό το πρίσμα η αλλαγή στρατηγικής, από την αυτοδυναμία σε κυβερνήσεις συνεργασίας, είναι επιβεβλημένη. Προφανώς ο πρωθυπουργός έκρινε ότι είναι προς όφελός του να τη δρομολογήσει ο ίδιος, αντί να φανεί σε δεύτερο χρόνο ότι σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις. Αποφάσισε δε να το κάνει ο ίδιος με προσωπική του τοποθέτηση -αντί π.χ. να προετοιμάσει μέσω διαρροών- για να την ελέγξει και να τη θέσει στο πλαίσιο που εκείνος επιθυμεί. Με τον τρόπο αυτό θέλει να εξασφαλίσει ότι θα είναι παρών στις εξελίξεις της επόμενης ημέρας, δίνοντας απάντηση στα σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας δίχως τον ίδιο πρωθυπουργό. Μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ότι εν ευθέτω χρόνο και καθώς η συζήτηση αυτή θα εξελιχθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επαναλάβει τη θέση του Αλέξη Τσίπρα ότι κυβέρνηση κάνει το πρώτο κόμμα και ο εκλεγμένος αρχηγός του και δεν υποδεικνύουν πρωθυπουργό τα συμφέροντα. Φυσικά θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να διατηρήσει την πρωτιά και την πεποίθηση ότι θα είναι ο νικητής των εκλογών κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο σε συνθήκες πτώσης. Επίσης θα πρέπει να πείσει συστήματα που κινούνται μεταξύ Βρυξελλών και Αθήνας και βλέπουν πρόσωπα όπως ο Μαργαρίτης Σχοινάς -που ειρήσθω εν παρόδω είναι εντελώς αυτονομημένος με τη δική του ατζέντα- και ο Γιάννης Στουρνάρας. Παράλληλα θα πρέπει να διατηρήσει την κυριαρχία στο κόμμα του έναντι καραμανλικών και σαμαρικών που μπορεί να μπουν στον πειρασμό να τον αμφισβητήσουν στηρίζοντας έναν δελφίνο και πιθανό διάδοχο.

Μια ακόμη στόχευση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τη στρατηγική της κυβέρνησης συνεργασίας είναι να φέρει σε δύσκολη θέση το ΚΙΝΑΛ που πλέον θα πρέπει να απαντήσει εάν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ ή αν θα κινηθεί σε σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ καταγράφει σημαντικές διαρροές προς το ΚΙΝΑΛ που θέλει να περιορίσει ο κ. Μητσοτάκης. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία δύσκολη άσκηση εσωκομματικής ισορροπίας για τον κ. Ανδρουλάκη. Βεβαίως το ΚΙΝΑΛ απάντησε ήδη ότι δε γίνεται δεκανίκι κανενός και ότι δε συμμετέχει σε κυβέρνηση που δεν έχει σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο. Όπως λένε όμως άνθρωποι πέριξ του Μαξίμου, αυτά θα τεθούν σε εντελώς διαφορετική και πραγματική βάση μετά τις εκλογές, στο πλαίσιο μίας ενδεχόμενης προγραμματικής συμφωνίας.

Υπάρχει και η δεξιά πολυκατοικία

Θεωρητικά η στρατηγική των συμμαχιών αφορά και τη δεξιά πολυκατοικία. Μόνο που εκεί ο Κυριάκος Βελόπουλος, που όλες οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν ανεβασμένο, ξεκαθαρίζει ότι δε συνεργάζεται με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Επιπλέον εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείξει ότι κάνει τέτοια στροφή θα πρέπει να ξεχάσει τον χώρο του κέντρου. Το εάν θα μπει κάποιο άλλο δεξιό “απόκομμα” στη Βουλή, ακόμη είναι νωρίς να φανεί. Ο Κώστας Μπογδάνος που την επόμενη εβδομάδα ανακοινώνει την κίνησή του στην προοπτική της συνεργασίας με τους Φαήλο Κρανιδιώτη και Θάνο Τζήμερο, φιλοδοξεί να κόψει τα ποσοστά που σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις κερδίζει ο Ηλίας Κασιδιάρης. Ήδη τα σενάρια θέλουν την κίνηση μελλοντικά ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές να συνομιλεί με τη ΝΔ.

Το ερώτημα των εκλογών ξανά

Εάν σε κάτι δε μπορεί να απαντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αποτελεί τη βάση για τη δημοσκοπική του κατάρρευση είναι η ακρίβεια που πλήττει το οικογενειακό εισόδημα και υπονομεύει τις προοπτικές της οικονομίας. Ο πρωθυπουργός πέταξε λευκή πετσέτα με την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, αναγνωρίζοντας ότι δεν έχει εργαλεία για να αντιμετωπίσει την αύξηση των τιμών που κινείται σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις στο 20% με 25% για τα είδη πρώτης ανάγκης του νοικοκυριού και όχι στο 8% που είναι ο επίσημος πληθωρισμός. Καθώς η ακρίβεια είναι παρούσα και θα συνεχιστεί τους επόμενους μήνες, ακόμη και αν εξομαλυνθεί διεθνώς η αγορά ενέργειας, η μείωση των ποσοστών της κυβέρνησης προβλέπεται ότι θα συνεχιστεί με ενδεχόμενο να γίνει ραγδαία. Γενικότερα η ακρίβεια και η αντίστοιχη δυσαρέσκεια καθορίζει και το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα εξελιχθούν πλέον οι κινήσεις και τα σενάρια.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η διέξοδος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα ήταν οι εκλογές το συντομότερο δυνατόν. Μόνο που δείχνει να το έχει απορρίψει τουλάχιστον για τον Μάιο -που ήταν το επικρατέστερο σενάριο στην αρχή της χρονιάς-, και να μένει ανοικτό το ενδεχόμενο του Σεπτεμβρίου. Εάν δεν τον προλάβουν οι εξελίξεις.

Τελευταία άρθρα

Και γονεύς βουλευτού να είσαι δεν έχεις τύχη σε αυτό...

Η οργή ξεχειλίζει. Δεν είναι μόνον το γεγονός ότι μπαίνοντας σε ένα νοσοκομείο μπορεί ένας ασθενής να καταλήξει, είναι...

Δεν σκοτώσαμε παιδιά όλοι μαζί!

Παλαιότερα ο Πάγκαλος (που ίσως στον Άδη να έχει την ίδια αντιμετώπιση με αυτήν που είχε ο Αρδιαίος*, ο...

Δεν έφταιγεν ο ίδιος

Ο Θάνος Πλεύρης θα μείνει στην Ιστορία για την εξωφρενική πολιτική που άσκησε ως υπουργός Υγείας, επί κορονοϊού, και...

Υπερατλαντικά μηνύματα

Οι εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τη δεκαετία του 1990 μάς «δίνουν» ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα: στο περιεχόμενό τους καθρεφτίζεται...