Δε συζήτησε, λέει ο υπουργός Άμυνας, τη «συνεκμετάλλευση» με τον Χουλουσί Ακάρ, επειδή δεν είχε την εξουσιοδότηση (!). Για να υπάρξει ησυχία στα ελληνο-τουρκικά και να πάει καλά ο τουρισμός το καλοκαίρι μίλησαν. Για την… τουριστική συνεκμετάλλευση του Αιγαίου τα είπαν, «εξ ου και ο πλούτος του Αιγαίου», στον οποίο αναφέρθηκε ο Ακάρ, είπε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος
Μπορεί η κυβέρνηση να μην έχει φτάσει ακόμα στο σημείο να υποστηρίζει ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», αλλά σίγουρα κινείται κάπου εκεί κοντά, πιστεύοντας ότι το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος ανήκουν στον… Τουρισμό τους.
Ο υπουργός Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, λοιπόν, είδε στις δηλώσεις Ακάρ, ο οποίος πρόσφατα έκανε λόγο για πλούτο που πρέπει να εκμεταλλευτούν από κοινού όλοι οι λαοί, μια «αμφίσημη και πονηρή» δήλωση.
Να σημειωθεί ότι το 2019, λίγους μήνες μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές, και την ανάληψη των καθηκόντων του ως υπουργού Άμυνας, ο Ν.Παναγιωτόπουλος και πάλι ως «αμφίσημα» είχε χαρακτηρίσει τα θαλάσσια ύδατα της κυπριακής ΑΟΖ, όπου μπαινόβγαιναν τα τουρκικά ερευνητικά και πολεμικά πλοία. Μήπως να χρησιμοποιεί με φειδώ αυτή τη λέξη ο υπουργός;
Γκάφες κατά ριπάς από τον υπουργό Άμυνας
Ο Χουλουσί Ακάρ προέβη σε αυτές τις δηλώσεις σε Τούρκους δημοσιογράφους αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε προ ημερών με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο στο περιθώριο της άτυπης Συνόδου υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Προ των πυλών το ξεπούλημα του Αιγαίου;
Προχθές, ο Έλληνας υπουργός, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη συνάντηση που είχε με τον Τούρκο ομόλογό του, ανέφερε ότι «ο Ακάρ βγήκε και είπε, αμφίσημα και θα έλεγα αρκετά πονηρά, για τον πλούτο του Αιγαίου που πρέπει να το εκμεταλλευτούν όλοι οι λαοί». Ωστόσο, πρόσθεσε, στην πραγματικότητα, αυτό που συζήτησαν οι δυο τους ήταν «να έχουμε ήρεμο καλοκαίρι και από αυτό το ήρεμο καλοκαίρι να ωφεληθεί ποιος; Η τουριστική οικονομία και για τις δύο χώρες. Αυτό ήταν όλο. Εξ ου «ο πλούτος του Αιγαίου», στον οποίο αναφέρθηκε ο Ακάρ, συμπλήρωσε.
Υπουργός… Τουρισμού
Δεν ξέρουμε εάν ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έχει αντιληφθεί ότι δε συναντήθηκε με τον υπουργό Τουρισμού της Τουρκίας, αλλά με τον υπουργό Άμυνάς της. Δηλαδή, τον πολιτικό που έχει αναλάβει τον ρόλο του «σκληρού μπάτσου» και, εδώ και χρόνια, αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στα νησιά, ζητάει το μοίρασμα του Αιγαίου στα δύο, αμφισβητεί τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα, τα δικαιώματα της Ελλάδας στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, υποστηρίζει σθεναρά τη δήθεν ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης που διαγράφει ουσιαστικά τα ελληνικά δικαιώματα ακόμα και στην Κρήτη, κ.ο.κ.
Άραγε, μετά από όλα όσα συμβεί τα τελευταία χρόνια, και ιδίως τις άκρως επιθετικές ενέργειες της στο Καστελόριζο, το 2020, πιστεύει ότι ο Χ.Ακάρ, όταν κάνει λόγο για «συνεκμετάλλευση», εννοεί τον Τουρισμό στο Αιγαίο;
Προπαγανδιστικό προβάδισμα
Κατά τα λοιπά, ο Ν.Παναγιωτόπουλος, αντί να βγάλει τα συμπεράσματά του από τις προπαγανδιστικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η Τουρκία σε βάρος της χώρας μας, προσποιήθηκε ότι δεν κατανοεί γιατί υπήρξαν επικρίσεις σε βάρος του μετά τις δηλώσεις Ακάρ.
Έτσι, προσπάθησε να πετάξει το μπαλάκι σε Έλληνες πολιτικούς και σε Μέσα Ενημέρωσης που τον επέκριναν, λέγοντας ότι «ρίχνουν πολύ νερό στον μύλο των ψυχολογικών επιχειρήσεων της απέναντι πλευράς. Δε θα έπρεπε να το κάνουν, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στη χώρα».
Έχει αναρωτηθεί, άραγε, ο Έλληνας υπουργός ότι τα τελευταία χρόνια μονίμως η Τουρκία έχει επικοινωνιακό – προπαγανδιστικό προβάδισμα έναντι της Ελλάδας; Ότι η ελληνική κοινή γνώμη πληροφορείται για τις περισσότερες εξελίξεις στα ελληνο-τουρκικά πρώτα από την τουρκική πλευρά, και μετά η κυβέρνηση σπεύδει καταϊδρωμένη να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τις πληροφορίες που έχει διοχετεύσει ο τουρκικός μηχανισμός;
Το ίδιο συνέβη και τώρα με τη συνάντησή του με τον Ακάρ. Δεν έχει μάθει ακόμα ότι αυτή είναι η μόνιμη τακτική της Άγκυρας; Να εκθέτει με διαρροές και δηλώσεις τον «συνομιλητή» της. Τα ίδια είχαν συμβεί και το 2020, όταν κατά τη διάρκεια της έντασης στο Καστελόριζο, η ελληνική κοινή γνώμη πληροφορήθηκε από την Άγκυρα ότι γινόταν μυστική συνάντηση Ελλάδας – Τουρκίας στο Βερολίνο. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
«Συνυπευθυνότητα» Ελλάδας!
Ο Ν.Παναγιωτόπουλος, επίσης, ανέφερε ότι αυτό που συζήτησε με τον Χ.Ακάρ «ήταν ότι, επειδή έχει πλέον επέλθει αυτή η μεγάλη γεωπολιτική αναταραχή στην περιοχή μας (σ.σ. πόλεμος στην Ουκρανία), είναι προς το συμφέρον αμφοτέρων να πέσουν οι εντάσεις. Οι εντάσεις που μας δοκίμασαν ως χώρες το περασμένο καλοκαίρι».
Επομένως, πρόσθεσε, «ως υπουργοί Άμυνας θα πρέπει να επεξεργαστούμε τρόπους, ώστε να οδηγήσουμε σε μία αποκλιμάκωση των εντάσεων όπως τη ζήσαμε πέρυσι και στην κατίσχυση ενός ηρεμότερου κλίματος στην περιοχή. Να δούμε τι θα κάνουμε με τις ασκήσεις, να δούμε τι θα κάνουμε με τις εμπρηστικές δηλώσεις οι οποίες πάντα χρήζουν απάντησης και ανταπάντησης κι αυτό δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της αποκλιμάκωσης των εντάσεων ή την κατίσχυση ενός ήρεμου κλίματος, κι εν τέλει να κάνουμε ό,τι πρέπει προκειμένου να έχουμε ήρεμο καλοκαίρι και από αυτό το ήρεμο καλοκαίρι να ωφεληθεί ποιος; Η τουριστική οικονομία και για τις δύο χώρες».
Όταν ο Ν.Παναγιωτόπουλος λέγει ότι «είναι προς το συμφέρον αμφοτέρων να πέσουν οι εντάσεις», καθώς και ότι οι δύο πλευρές πρέπει «να οδηγήσουμε σε μία αποκλιμάκωση των εντάσεων», τι υπονοεί; Ότι, όπως η Τουρκία, έτσι και η Ελλάδα φέρει ευθύνες για την ένταση στην περιοχή; Διότι αυτό είναι που υποστηρίζει η Άγκυρα, η οποία κατηγορεί την Ελλάδα ως τον «προβοκάτορα» στην περιοχή.
Είναι αντιληπτόν, βέβαια, ότι υπερατλαντικές και ευρωπαϊκές επιταγές υπαγορεύουν στην ελληνική κυβέρνηση να ρίξει τους τόνους στα ελληνο-τουρκικά και να μη θέτει επιτακτικά τα ζητήματα της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας στους κόλπους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η -έμμεση έστω- αποδοχή της «συνυπευθυνότητας» της Ελλάδας στην ένταση στην περιοχή μας, αποτελεί πρωτοφανές ολίσθημα.
Παύση ασκήσεων;
Πράγματι, πρέπει να υπάρξει αποκλιμάκωση. Όμως, την κύρια ευθύνη γι’ αυτό φέρει η Τουρκία, η οποία εξάλλου πυροδοτεί τις εντάσεις στα ελληνο-τουρκικά. Άραγε, ο Χ.Ακάρ δεσμεύθηκε ότι θα προβεί η Άγκυρα σε βήματα αποκλιμάκωσης;
Χθες, πάντως, συνεχίστηκε η «βροχή» παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου (ΕΕΧ). Κατεγράφησαν 21 παραβιάσεις, 17 από τα επτά μαχητικά F-16 και τέσσερις από ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV), καθώς και τρεις αερομαχίες, όταν ελληνικά μαχητικά έσπευσαν να αναχαιτίσουν τα τουρκικά που είχαν εισβάλει στον ΕΕΧ.
Επιπλέον, ο Ν.Παναγιωτόπουλος δε διευκρίνισε ποιες ασκήσεις και για ποιο χρονικό διάστημα θα πρέπει να περιορίσει ή να μην κάνει η ελληνική πλευρά. Τι συμφώνησε, άραγε, γι’ αυτό με τον Ακάρ;
Να σημειωθεί ότι η Τουρκία μονίμως διαμαρτύρεται για τις ασκήσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι οι δικές της ασκήσεις και οι αντίστοιχες δεσμεύσεις με Notam και Navtex εναέριων και θαλάσσιων χώρων αποτελούν απάντηση στις ελληνικές ασκήσεις.
Συνεκμετάλλευση
Ο Έλληνας υπουργός, τέλος, είπε ότι «δεν έγινε καμία κουβέντα στη μεταξύ μας συνάντηση για συνεκμετάλλευση με αντικείμενο φυσικούς πόρους στο Αιγαίο».
Ανέφερε ότι «ούτε είχα καμία εξουσιοδότηση, ούτε καμία αρμοδιότητα για να συζητήσω με τον ομόλογό μου Τούρκο υπουργό Άμυνας θέμα συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου όσον αφορά φυσικούς πόρους, υδρογονάνθρακες κλπ. Από πού και ως πού να το κάνω; Ο Ακάρ βγήκε και είπε, αμφίσημα και θα έλεγα αρκετά πονηρά, για τον πλούτο του Αιγαίου που πρέπει να το εκμεταλλευτούν όλοι οι λαοί. Κάποιοι εδώ ερμήνευσαν ότι αυτός ο πλούτος είναι ντε και καλά πετρέλαια και φυσικό αέριο, κι έσπευσαν να προεξοφλήσουν ότι συζήτησαν για τη συνεκμετάλλευση».
Εξουσιοδότηση, όπως είπε, δεν είχε ο ίδιος. Ελπίζουμε να μην έχει δοθεί η «εξουσιοδότηση» σε άλλους να συζητούν με την Τουρκία για συνεκμετάλλευση.
Όπως και να’ χει, ο Ν.Παναγιωτόπουλος προσπάθησε να εμφανίσει το θέμα της «συνεκμετάλλευσης» ωσάν να περιορίζεται αυτό μόνο στα ενεργειακά. Προφανώς, αδυνατεί να κατανοήσει ότι η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας διευρύνεται στα πάντα. Σε εδάφη, θάλασσες, εναέριο χώρο, εκμετάλλευση υποθαλάσσιου πλούτου, δικαιώματα στην επιφάνεια της θάλασσας και στον πλούτο της, γεωπολιτική και στρατιωτική επέκταση.
