Του Κωνσταντίνου Σχοινά
Δεν συνηθίζω να παρακολουθώ τα της Eurovision, αλλά φέτος έκανα μια μικρή εξαίρεση.
Μετά το 1995 ξαναστέλνουμε τραγούδι με αιχμηρές ιστορικές νύξεις, κάτι που συνιστά γεγονός από μόνο του, ανεξαρτήτως τυχόν επιτυχίας.
Αλλά τι να το κάνεις όταν ο υφυπουργός Εξωτερικών περηφανεύεται για τα άπταιστα τουρκικά που μίλησε από επίσημο βήμα στην Κωνσταντινούπολη;
Επίσης, μερικοί μάλλον ορθώς μιλούν για… μικροελλαδισμό και κοραϊσμό σε ό,τι αφορά τη σκηνοθετική επιλογή να προβάλλεται η μορφή της Καρυάτιδας πίσω από την τραγουδίστρια (όπως μαρτυρούν βίντεο από τις πρόβες).
Δεν συνάδει απαραίτητα η καταγγελία των μαρτυρίων του Μικρασιατικού Ελληνισμού με μια οπτική δόση από… Acropolis! Κάθε πράγμα στον καιρό του…
