Του Πάνου Ζήση
«Δεν υπάρχουν μόνιμοι εχθροί και φίλοι, υπάρχουν μόνιμα συμφέροντα»
Λόρδος Πάλμερστον
Επικαλούμαστε το τσιτάτο του Πάλμερστον για μια εισέτι φορά διότι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα από τότε που άρχισαν να υπάρχουν οργανωμένες κοινωνίες.
Η εκμετάλλευση δηλαδή των αδύναμων από τους δυνατούς προς εξυπηρέτηση των ματαιοδοξιών και λοιπών διαστροφών απόρροια της εξουσιομανίας τους.
Δεν είναι τυχαίο ιστορικά ότι οι ταγοί που επικρατούσαν ήταν δυνάστες των λαών, με τους ενάρετους να ηγούνται των κοινωνιών μικρά χρονικά διαστήματα.
Ο ζόφος έγκειται στο γεγονός ότι στην πλειοψηφία της η φύση του ανθρώπου είναι φυγόπονη.
Κι όταν έχεις ένα σύστημα διακυβέρνησης κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των καταπιεστών είτε λέγεται μοναρχία, είτε δημοκρατία, είτε δικτατορία, που νοιάζεται πρώτα για την καλοπέραση των κυβερνώντων και των συνδαιτημόνων τους κι έπειτα για των ευκολόπιστων λαών που τρώνε το σανό που τους μοιράζουν για μια καλύτερη ζωή δίχως κόπο, εξυπακούεται ότι η καθεστηκυία τάξη που δημιουργείται μπάζει από παντού.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος που αντί να υπερτερούν οι ηθικοί του… δύσκολου δρόμου κυριαρχούν οι φαύλοι του… εύκολου. Προκαλώντας όλο αυτό το αέναο χάος που βιώνει η ανθρωπότητα.
Με μοναδικό γνώμονα την υλική απόλαυση. Ναι μεν στην αρχαιότητα και κατόπιν στην αναγέννηση και τον διαφωτισμό άκμασε το πνεύμα αλλά το δεσπόζον ήταν το υλικό. Ήγουν, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εξουσιαστών.
Οι πόλεμοι και οι κατακτήσεις δεν γίνονταν για ιδεολογικούς ή πολιτισμικούς λόγους. Αυτό ήταν το πρόσχημα. Γίνονταν για πλιάτσικο!
Με τη στήριξη του αυταπατώμενου λαού εννοείται που μέσα στην αθλιότητά του νόμιζε ότι θα γίνει κι αυτός προνομιούχος.
Ξέμενε ο άμοιρος όμως με τα ψίχουλα που περίσσευαν από το καρβέλι των αδηφάγων αφεντικών του.
Το τραγικό είναι ότι έχουν περάσει τόσοι αιώνες εκμετάλλευσης κι ακόμη φρονεί ο δόλιος ότι δύναται να μετατρέψει τα ψίχουλα σε φέτα.
Γιατί; Επειδή οι δεσποτάδες τον κρατούν στο σκοτάδι της άγνοιας για να μην αντιληφθεί τη δύναμή του. Κι όποτε εμφανίζεται κάποιος ενάρετος για να τον βγάλει στο φως δείχνοντάς του ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει φροντίζουν να τον εξαφανίσουν για να μην εξαφανιστούν αυτοί.
Πείτε μου πραγματικά. Πού διαφέρει ο τραμπουκισμός πχ. των Αθηναίων στους Μήλιους ή των Ρωμαίων στους Γερμανούς από τον τραμπουκισμό των Αμερικανών στον σύγχρονο κόσμο;
Πουθενά. Οι πλούσιοι γίνονταν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι σε όλους τους τομείς της ζωής.
Ωραία λοιπόν, θα απαλλαγούμε από τους κακούς ισλαμιστές, τους κακούς Κινέζους, Ρώσους κ.ο.κ. με τον δυτικό… υπεράνθρωπο να επικρατεί εκ νέου.
Και τι έγινε; Τι θα αλλάξει;
Τα πέντε με δέκα λαμόγια που κάνουν κουμάντο στον κόσμο θα εξακολουθούν να βάζουν μαριονέτες τύπου Μπάιντεν ή Τραμπ με μόνη έγνοια τη γιγάντωση της ισοπεδωτικής υπεραξίας και έτερον ουδέν.
Με εμάς, τους κοινούς θνητούς παγκοσμίως, να βαυκαλιζόμαστε πάλι ότι η θάλασσα θα γίνει γιαούρτι και για την αφεντιά μας.
Πώς άραγε όταν τα κοράκια την έχουν κρατήσει για πάρτη τους και χρειάζονται δούλους για να τους την καθαρίζουν όταν θολώνει ώστε να συνεχίσουν να την απολαμβάνουν αμέριμνοι;
Αν δεν ξυπνήσουμε, δεν σωζόμαστε αδέρφια.
Κι ο μονός τρόπος σωτηρίας είναι η επανάσταση κατά των λαμόγιων που μας πίνουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας για να κάνουν διακοπές με τα παιδιά, τις γυναίκες και τις γκόμενές τους σε 150μετρα κότερα, ενώ εμείς τσακωνόμαστε για το ποιος θα πρωτοπάρει κουπόνι διακοπών.
Αντικαθιστώντας τους για πάντα αυτή τη φορά με φιλολαϊκούς ηγέτες που θα μας υπηρετούν όπως μας αξίζει.
Πετώντας τις μοναρχίες τους, τις δημοκρατίες τους και τις δικτατορίες τους στα σκουπίδια.
Απαιτώντας για ένα αληθινά άριστο σύστημα (με την αριστοτέλεια έννοια) που θα δίνει ευκαιρία σε όποιον είναι ικανός να κυβερνήσει τον άνθρωπο κι όχι τους βρικόλακες.
Εμείς έχουμε τη δύναμη, μην το ξεχνάμε!
… για τ’ αφέντη το φαΐ…
___________________
Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
χωρίς να καίη, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Aμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολλάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτσια κ’ εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το πορτραίτο του Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.
Κώστας Καρυωτάκης
Πηγή: Κ.Γ. Καρυωτάκης Ποιήματα, εκδόσεις Συλλογή, 1996
Ένα μεγάλο διαχρονικό What If πάντως όπως το έθεσε ο Καρλ Σαγκάν, υφίσταται: Πού θα βρισκόταν το ανθρώπινο είδος εάν είχε επικρατήσει ο Ιωνικός πολιτισμός…
Η παρούσα κατάσταση του είδους μας παραπέμπει σε παρασιτικούς οργανισμούς.
http://www.youtube.com/watch?v=efx76Zoae_k
επειδή μας έχει φάει η ανάλυση, κάθε μερα γεννιέται και από ένας ….. ας κοιτάξουμε πως θα οργανωθεί μια κρίσιμη “μάζα” να αλλάξει τα πράγματα, διότι οι δούλοι πάντα δούλοι θα είναι
Ντέφι της λύσσας μου κρατώ…
Πω, πω, πω πωωωωωω
Εφόσον λοιπόν η φύση του ανθρώπου είναι φυγόπονη, πρέπει να ζήσουμε σύμφωνα με τη φύση για να απαλλαγούμε από τους δυνάστες που τελικά τρώνε το καρβέλι που φτιάχνουμε εμείς. Αν σταματήσουμε να φτιάχνουμε καρβέλια δεν θα έχουν καρβέλια… Απλό! Θα είναι και πιο εύκολο για μας… Από αύριο, αντί για δουλειά στο γραφείο, στο υπουργείο, στο στρατό, στην αστυνομία, στο διαδίκτυο, στην τράπεζα, στο σ/μ κλπ, όλοι ξάπλα στην παραλία! Να δεις πόσο γρήγορα λύνεται το πρόβλημα…
@ Κιρκενάουερ
Αν ο άνθρωπος ανακάλυψε τον Θεό για “αγγίξει” όσα είναι εκτός του και εν τέλει να ημερευσει τα εντός του, να τιθασεύσει τους φόβους του και να καταλαγιάσει τα πάθη του, τότε το χρήμα που μπορεί να λειτουργήσει ως εναλλακτικός δρόμος, δεν είναι Θεός;
Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε ως ανθρώπινη κοινότητα διαδώσει ανάμεσα μας τα εργαλεία ώστε να αντιληφθούμε τον Κόσμο γύρω μας και εντός μας και έτσι μένουμε να χαζεύουμε τις σκιές στον τοίχο του σπηλαίου που εθελοντικά έχουμε κλειστεί.
Ωραία μας τα γράφεις Πάνο Β. Ζήση.
Το σύστημα, είτε άριστο είναι ή λιγότερο άριστο, σύστημα είναι. Τελεία και παύλα. Για να “περπατήσει” πρέπει να συστηματοποιηθεί. Για να συστηματοποιηθεί πρέπει να ‘χει πρωμετωπίδα το τσιτάτο του Πάλμερστον. Δεν ανακάλυψε δα και την αμερική ο πολύς κύριος Πάλμερστον!
Άλλωστε το συμφέρον οδήγησε τον άνθρωπο να εγκαταλείψει τα δέντρα. Το ατομικό συμφέρον να οργανωθεί σε κοινωνίες. Το δικό του συμφέρον να κατακτήσει τον κόσμο, το σύμπαν, ακόμη και να ερωτευθεί. Το συμφέρον εξ ορισμού δεν είναι ανήθικο. Ούτε τα μέσα για την επίτευξή του είναι πάντα ανέντιμα.
Ναι, για το συμφέρον τους κάποιοι άνθρωποι πίνουν το αίμα άλλων με το μπουρί, άλλοι με το καλαμάκι κι άλλοι με τον δοσομετρητή. Στο τέλος της ημέρας, όλοι το ίδιο πότες είναι.
Εξ άλλου κάθε εποχή έχει την δουλεία της και τους δούλους της.
Ας μην βαυκαλιζόμαστε με ψευδαισθήσεις…Ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν ελεύθερος. Φιλελεύθερος ναι.
Πλάστηκε, δημιουργήθηκε ή φύτρωσε, δέσμιος του DNA του και του πεπερασμένου της ύπαρξής του.. Γι΄αυτό, η αέναη αναζήτηση της ελευθερίας του. Ατομική συλλογική εθνική…
Η ειδοποιος διαφορά του καταπληκτικού διαλόγου των Αθηναίων με τους Μηλίους, – μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς -, είναι η κυνική επιχειρηματολογία της στρατιωτικής ισχύος, του δικανικού λόγου, διπλωματικής παιδείας, κατάρριψη της μοιρολατρίας, της κακοδαιμονίας, απόριψη του συγκινησιακού λόγου και φυσικά η περί δικαίου αντίληψης των νικητών αλλά και των ηττημένων, από τα λοιπά μονοσήμαντα παραδείγματα που αναφέρεις.
Άρχισε πρώτα από τη (ολοκληρωτική) κατάργηση του cash και την δήμευση του ποσού που υπάρχει και δεν έχει δηλωθεί, και τα υπόλοιπα θα έλθουν μόνα τους..
Βέβαια μετά πως θα διαμοιράζονται τα μαύρα πέτσινα( με μπλοκ παροχής υπηρεσιών;), οι αμοιβές των δημοσιοκάφρων του καθεστώτος, των λαμόγιων εθνικοφρόνων δικολάβων, των προμηθευτών του δημοσίου, των πολιτικών κτλ. Το μόνο (σε εισαγωγικά) παρήγορο είναι ότι ο πληθυσμός του κράτους μαριονέτα συρρικνώνεται λόγω γήρανσης, και οι νέοι έποικοι θα έχουν πιο αποτελεσματικό τρόπο απονομής της δικαιοσύνης, αν είναι αυτοί να επιβιώσουν: Τη Σαρία.
Εδώ δε που τα λέμε είναι προτιμότερο να απαγχωνίζονται οι καταχραστές και οι βιαστές, πάρα να ξενιτεύονται δια πάντως ή να πεθαίνουν απαξιωμένοι όσοι ( ενώ μπορούσαν) δεν επέλεξαν να είναι λαμόγια.
Και οι τελευταίοι απλά να απολαμβάνουν τα κλεμμένα.
Και μη κοροιδευόμαστε, αυτοί που ήταν συνειδητά στην απέξω διατηρούσαν για το κράτος μια επίφαση λειτουργίας, την οποία εισεπραττε η κυρίαρχη τάξη. Από αυτή την άποψη δεν ανέκοψαν αλλά μάλλον ενίσχυσαν τη διαφθορά(η οποία καθαγιάσθηκε ως …ιδιωτική πρωτοβουλία).
Υ. Γ Προφανώς και όλα αυτά είναι γνωστά τοις πάσι, αλλά οι θεματοφύλακες του ρόλου που το προτεκτοράτο διαχρονικά παίζει( αποκλειστικά καταχρεωμένος καταναλωτής με μηδενική παραγωγή πέραν της μπαρουφολογίας των βολεμένων), συστηματικά αποκρύπτουν. Ο λόγος είναι προφανής: Με τα λεφτά που τόσα χρόνια κέρδισαν πιστευουν ότι θα διαπραγματευτούν με τους νέους επικυρίαρχους, έναν νέο για τους ίδιου, ρόλο. Ρεαλιστικό ή όχι, θα δείξει.
Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φράνς
σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς
ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φράνς
αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τανκς
Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φράνς
δουλεύαν στον Μπράουν στο Φίσερ στον Κράφτ
ο Μπράουν ο Φίσερ κι Κράφτ
αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ
Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φράνς
ανέμελοι δούλευαν πάντα στα τανκς
ποτέ τους δε διάβασαν Μαρξ
ιδέα δεν είχαν για τραστ και για κραχ
Ο Μπράουν ο Φίσερ κι Κράφτ
χωρίσαν σε Μπράουν σε Φίσερ σε Κραφτ
ο Μπράουν ο Φίσερ κι ο Κράφτ
εχθροί τάχα γίναν διαλύσαν το τραστ
Και πριν μάθουν τι είπε ο Μαρξ
στρατιώτες τους πήραν στον πόλεμο παν
ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φράνς
σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ’ τα τανκς
ο Μπράουν ο Φίσερ κι Κράφτ
σκεφτήκαν και βρήκαν πως φταίει ο Μαρξ
ο Μπράουν ο Φίσερ κι Κράφτ
ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ
https://youtu.be/i2FCSd4f2LI?si=zAF88lFfEJ5Co_yF