Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Ο πρόεδρος Τραμπ την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο διέταξε τον βομβαρδισμό στρατηγικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Το μήνυμα που εξέπεμψε ήταν ηχηρό προς όλους τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ: η Αμερική, όταν θελήσει, μπορεί να επιφέρει στρατηγικά χτυπήματα και επουδενί δεν πρέπει η αυτοσυγκράτησή της να θεωρηθεί αδυναμία.
Ήταν μήνυμα προς τη Ρωσία εν αναφορά του ρωσοουκρανικού, αλλά κυρίως ήταν ένα σοβαρό μήνυμα απέναντι στην Κίνα, η οποία κρυφίως συνεργάζεται με το Ιράν και επιδιώκει κάτω από τα ραντάρ να δομήσει στρατηγικές σχέσεις με συγκεκριμένα κράτη της Μέσης Ανατολής τόσο σε επίπεδο υποδομών και μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που θα παρακάμπτουν τις θαλάσσιες διαδρομές όσο και σε επίπεδο τεχνολογίας και οπλικών συστημάτων.
Από την άλλη, όμως, σε επίπεδο επικοινωνίας τόσο το Ισραήλ όσο και ο πρόεδρος Τραμπ προς το παρόν χάνουν το παιχνίδι. Το εσωτερικό του MAGA είναι διχασμένο και το Ισραήλ σε ένα επίπεδο αντισυστημικών δρώντων εντός της Δύσης, που ακούγονται ηχηρότεροι έναντι των συστημικών, εξαιτίας της αναξιοπιστίας των τελευταίων, θεωρείται γενοκτονικό κράτος.
Το να μη λαμβάνεις σοβαρά υπ’ όψιν σου την επικοινωνιακή διάσταση του πολέμου αλλά και το από πού αντλείς νομιμοποίηση είναι στρατηγικό σφάλμα, διότι γαλουχείται διά αυτού του τρόπου ένα ακροατήριο μελλοντικών ψηφοφόρων που σταδιακά αρχίζει να σε θεωρεί εχθρό.
Ιδιαίτερα τα κινήματα της Αριστεράς, που προς το παρόν έχουν υποστεί μία πρώτη ήττα λόγω της επανεκλογής Τραμπ, αλλά επιβιώνουν ιδεολογικά στις ΗΠΑ εξαιτίας ανταγωνιστικών συμφερόντων και βρίσκονται στην πρωτοκαθεδρία σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, βρήκαν νέους αγώνες να συμμετάσχουν.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο, άραγε, να καταδειχθεί ποια ήταν η τύχη της Αριστεράς από όταν ανέλαβε ο Χομεϊνί;
Η Αριστερά, έχοντας δώσει ένα εκλεπτυσμένο ηθικό άλλοθι στον Χομεϊνί, με σκληρό τρόπο αντελήφθη ότι τον τελευταίο τον ενδιέφερε να εγκαθιδρύσει την «ουσία» του σιιτικού Ισλάμ. Οι επιθέσεις που δέχτηκε η Αριστερά στα πανεπιστήμια ήταν κυριολεκτικά φονικές, να «εγχυθεί νέο αίμα στις φλέβες της επανάστασης».
Το 1979 κομμουνιστές «Φενταΐ» εκτελέστηκαν στο Κουρδιστάν από τους Φρουρούς της Επανάστασης. Η μοίρα του κομμουνιστικού κόμματος Τουντέχ είναι γνωστή μετά την εγκαθίδρυση του Χομεϊνί, αφού συνετέλεσε στην παραχώρηση οπλισμού στους Φρουρούς της Επανάστασης και μετά ετέθη εκτός νόμου.
Μάλιστα, εάν πιστέψει κανείς ότι ήταν εξαιτίας των βάρβαρων βασανιστηρίων η ομολογία του γ.γ. του Τουντέχ, Κιανουρί, ότι ήταν κατάσκοπος των Σοβιετικών, τότε ο Χομεϊνί συνεργάστηκε με τη Δύση γιατί μισούσε τους κομμουνιστές.
Σε κάθε περίπτωση, η αφέλεια να πιστεύει κάποιος από την Αριστερά ότι ο ισλαμισμός αποτελεί τον δρόμο για να καταπολεμηθεί ο «ιμπεριαλισμός» είναι ίδια με την αφέλεια του Ισραήλ να πιστεύει ότι θα επιβιώσει εις το διηνεκές χωρίς να κερδίσει τον πολιτισμικό πόλεμο εντός της Δύσης.
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – [email protected]
Και που να δείς τι ξεχνά η ελληνική δεξιά για το Ιράν….
Και που να δεις τι ξεχνά ο Ελληνικός λαός για την “ελληνική” δεξιά….
Το Ιράν είναι εθνικοσοσιαλιστικό.
Η στενή σχέση της Γερμανίας με το Ιράν χρονολογείται βεβαίως πριν τον Χίτλερ, ενώ με το Τρίτο Ράιχ απογειώθηκε. Μηχανική, κρατικές δομές, πανεπιστήμια, όλα με γερμανική καθοδήγηση, από πολύ νωρίς.
Θεωρούμενοι Aryan Race από τον Χίτλερ, οι Ιρανοί εξαιρέθηκαν από τους αυστηρούς φυλετικούς περιορισμούς που επέβαλε το Ράιχ.
Το Ιράν ανήκε στον Άξονα και έπρεπε να τιμωρηθεί φυτεύοντας έναν υποτελή Σαχη. Αυτό εννοούν και σήμερα οι γκάνγκστερ του καζινοκαπιταλισμου λέγοντας “ο άξονας του κακού”.
Εκεί είναι η ρίζα της θανάσιμης έχθρας Ιράν και Εβραίων.
ΥΓ Τους Πέρσες μόνο οι Έλληνες και ο Αλέξανδρος φυσικά τους κατατρόπωσαν σε μάχες που χάραξαν την Ιστορία. Επομένως οι Ιρανοί δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Έτσι μπορούν και κοιτάνε σήμερα στα μάτια τον Τραμπ και τον Νετανιάου. Η δύναμη πυρός που έστειλε κάτω ο Τραμπ τα λέει όλα…