Του Βασίλη Γαλούπη
Αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή, με το Ισραήλ να βομβαρδίζει χώρες, την Αμερική να συμπράττει και ολόκληρη τη Δύση να προσφέρει τη στήριξή της, δεν αφορά μονάχα την περιοχή. Ο συμβολισμός των γεγονότων είναι πολύ βαθύτερος: Εγκαθιστά, ως κανονικότητα, την πρακτική της «προληπτικής βίας». Δηλαδή, τον νόμο της ζούγκλας, εκεί που κάθε επιθυμία του ισχυρού αγνοεί το Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες που η ίδια η Δύση θέσπισε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά και το τελευταίο χτύπημα των ΗΠΑ στην καρδιά του Ιράν, χθες τα ξημερώματα, όποιος διαθέτει αρκετά όπλα μπορεί να βομβαρδίζει κράτη «προληπτικά» ή να προχωρά σε οποιαδήποτε επιθετική πράξη θέλει, επικαλούμενους διάφορους λόγους, ακόμα και προσχηματικούς.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχτισε την πολιτική του καριέρα στην καταδίκη του πολέμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η βασική του υπόσχεση κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής του εκστρατείας ήταν να κρατήσει την Αμερική μακριά από «ξένους πολέμους». «Η πιο περήφανη κληρονομιά μου», έλεγε με στόμφο στην ορκωμοσία του, «θα είναι αυτή ενός ειρηνοποιού και ενοποιητή». Αλλά μέχρι τώρα έχει αποτύχει. Ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας δεν έληξε, όπως υποσχέθηκε. Δεν κατάφερε να συγκρατήσει το μένος του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης. Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το ξημέρωμα της Κυριακής ο «ειρηνοποιός» βομβάρδισε τρεις εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου στο Ιράν, σε Φορντό, Νατάνζ και Ισφαχάν.
Διεθνείς οργανισμοί, ακόμα και η διευθύντρια των Εθνικών Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ Τούλσι Γκάμπαρντ, έχουν ανακοινώσει πως δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία ότι η Τεχεράνη κατασκευάζει πυρηνικά όπλα. Αλλά ο βομβαρδισμός του Ιράν αποτελεί ευσεβή πόθο του Ισραήλ εδώ και χρόνια. Με τον μπαμπούλα πως «θα κατασκευάσει πυρηνικό όπλο σύντομα».
Μόλις πριν από δύο μέρες ο Τραμπ έλεγε ότι θα αποφασίσει «εντός των επόμενων δύο εβδομάδων» σχετικά με το εάν θα προχωρήσει σε μια τέτοια επίθεση. Εντός ΗΠΑ, ο πρόεδρος αντιμετώπιζε σοβαρές πιέσεις από ψηφοφόρους του να μην αναμειχθεί σε νέα Ιράκ και Αφγανιστάν, προκειμένου να στηρίξει τον Νετανιάχου. Στην πραγματικότητα, ο Τραμπ ετοιμαζόταν ήδη να εμπλακεί. Από τον Μάιο το Πεντάγωνο είχε αρχίσει να καταρτίζει λεπτομερή σχέδια για να βοηθήσει το Ισραήλ, εάν υλοποιούσε τη μακροχρόνια φιλοδοξία του να χτυπήσει το Ιράν. Η Αμερική είχε κιόλας εκτρέψει τόνους από όπλα προς τη Μέση Ανατολή, ανακατευθύνοντάς τα από την Ουκρανία, σύμφωνα με το Reuters.
Στις 13 Μαΐου, μιλώντας σε φόρουμ στη Σαουδική Αραβία, ο Τραμπ έστρωσε το έδαφος: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ στην Αμερική και στους συμμάχους της να απειληθούν με τρομοκρατία ή πυρηνική επίθεση. Η ώρα είναι τώρα για να επιλέξουν. Αυτή τη στιγμή. Δεν έχουμε πολύ χρόνο να περιμένουμε». Δεν ήταν ακριβώς μια προφητεία Τραμπ προς την Τεχεράνη, αλλά μια προαποφασισμένη κίνηση.
Ο «πλανητάρχης» ενέπλεξε τις ΗΠΑ απευθείας στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Μετά τους βομβαρδισμούς μίλησε στην αμερικανική τηλεόραση επί τέσσερα λεπτά, χαρακτηρίζοντας την επιχείρηση «θεαματική στρατιωτική επιτυχία», και απαίτησε από τους ηγέτες του Ιράν την, ουσιαστικά, άνευ όρου παράδοση. Η επίθεση των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε με Ι.Χ. απόφαση Τραμπ, χωρίς την άδεια του Κογκρέσου, πράγμα που παραβιάζει το αμερικανικό Σύνταγμα.
Τελικώς ο νέος πρόεδρος έβαλε φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή. Το Ιράν δήλωσε ότι διατηρεί το δικαίωμα να αντισταθεί για να προστατεύσει τα εθνικά του συμφέροντα. Δεν μπορεί ασφαλώς να χτυπήσει την ίδια την Αμερική, αλλά όλες οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται εντός της εμβέλειας των ιρανικών πυραύλων.
Οι υπόλοιπες χώρες της Μέσης Ανατολής από τη μια επιχαίρουν που βομβαρδίζεται το Ιράν, από την άλλη φοβούνται αντίποινα. Η Ελλάδα, που βρίσκεται εντός επιχειρησιακού εύρους ιρανικών πυραύλων, μετέφερε Patriot της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας για να προστατέψει την αμερικανική βάση της Σούδας.
Ο Τραμπ προσπαθεί να πείσει τους Αμερικανούς ότι οι βομβαρδισμοί δεν θα έχουν συνέχεια και πως δεν έχει κανένα συμφέρον να συμμετάσχει σε έναν παρατεταμένο πόλεμο. Όμως, ήδη απειλεί το Ιράν με περισσότερες επιθέσεις. Αν το Ιράν απαντήσει με αντίποινα, ο Τραμπ θα πιεστεί να αντιδράσει με ακόμα μεγαλύτερη βία. Ακόμα όμως κι αν η Τεχεράνη αντιδράσει «αδύναμα», χωρίς δηλαδή να προχωρήσει σε χτύπημα σε αμερικανικές εγκαταστάσεις, τότε ο Νετανιάχου θα πιέσει τον Τραμπ ότι τώρα είναι η ευκαιρία να επιχειρήσει μια αλλαγή ηγεσίας στο Ιράν.
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί παγωμένη. Το Ιράν ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στο κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ, της σημαντικότερης θαλάσσιας οδού πετρελαίου στον κόσμο. Ο Τραμπ επικύρωσε με τον πιο κυνικό τρόπο ότι όποιος θέλει μπορεί να καταργεί κάθε διεθνή κανόνα. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι όπλα. Και τη Δύση να παρακολουθεί σιωπηρά…
Ο Τραμπ αποδεικνύεται έως τώρα αναξιόπιστος σε όσα υποσχέθηκε. Οι βομβαρδισμοί του είναι αμφίβολο αν είχαν χειροπιαστό αποτέλεσμα, αφού οι ιρανικές εγκαταστάσεις βρίσκονται βαθιά στο βουνό, κάτω από πολλά μέτρα πέτρα. Μετά την εμπλοκή των ΗΠΑ, το Ιράν εξετάζει και την απόσυρση από τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων. Κι αν το κάνει πράξη, οι ανεξάρτητοι επιθεωρητές δεν θα έχουν κανέναν τρόπο πλέον να παρατηρήσουν το μελλοντικό πυρηνικό έργο του Ιράν.
Τον ενοχλούσε είπε η παγκοσμιοποίηση, όμως είναι συγκαλυμμένος υπάλληλος των ιδίων αρχόντων.
Κάτι δηλαδή σαν τον λύκο που μεταμφιέστηκε για να φάει την Κοκκινοσκουφίτσα.
Μας περικύκλωσαν, δεν σωζόμαστε.
Ανεξάρτητοι επιθεωρητες;;
Εδώ αποδεικνύεται ότι γνωρίζουν και το κάθε χαλικάκι που σκεπάζει τις εγκαταστάσεις, με ακρίβεια….
Δεν περιμένει κανείς πια από τα κοσμικά ιδρύματα που γίνονται για τα μάτια…
Έχει ο ΟΗΕ κάποια ισχύ; Σήμερα στη γη ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου….Μέχρι αυτό να ανατραπεί γιατί είναι βέβαιο ότι θα το δούμε κι αυτό, αν καταφέρουμε να επιζήσουμε.
Ένας ο Μεγαλέξανδρος κι’ ένας ο αμερικανός γιωτάς!
Warmonger, πολεμοκαπηλος είναι, όχι Warlord.
Warlord ήταν ο πρώτος και γι’αυτό τον μνημονεύουν οι Πέρσες ως σήμερα. Οι οποίοι, σημειωτέον, έχοντες πανάρχαιες αυτοκρατορικές μνήμες, βλέπουν τον Τραμπ για πρωινό και το απέδειξαν.
Warlord ήταν ο Ναπολέων.
Ετούτος… τι;… Έδωσε την εντολή δολοφονίας του Σολεϊμανι, όπως είπε σε παγκόσμια μετάδοση χθές. Ο Σολεϊμανι είχε θέσει τις δυνάμεις του Κουντς στη διάθεση της Αμερικής κάποτε και γι’ αυτό ο Ομπάμα επέτρεψε τον εμπλουτισμό για ειρηνικούς σκοπούς.
Επομένως… η ψυχική υφή του Τραμπ είναι του ΔΟΛΟφονου. Γι’αυτό ταίριαξε με τον Πούτιν (κλάσεις ανώτερος αυτός φυσικά στη δολοφονικότητα και Υπέρτατος όλων ο νετανιάουνιάουνιάου).
Θα κλείσει το Ιράν τα Στενά του Ορμούζ και θα το ρίξει στα ρόδια και στους χουρμάδες;
Μια ανάλυση για το τι σημαίνει πραγματικά να απειλεί ένα καθεστώς με ενεργειακό αποκλεισμό, ενώ το ίδιο εξαρτάται από τις εξαγωγές του.
https://gataros.blogspot.com/2025/06/blog-post_23.html
Προσπαθώντας να καταλάβω τα κίνητρα του Τράμπ πίσω από την επίθεση, παρουσιάζω μια πιθανή, και κατά το δυνατόν απλουστευμένη, εξήγηση:
Α. Το Ισραήλ πάντα ήθελε να επιτεθεί στο Ιράν, γιατί ήταν και είναι μεγάλη απειλή για την ύπαρξη του κράτους (9 εκατομμύρια ισραηλινοί, περιστοιχισμένοι από “θάλασσα” 200 εκατομμυρίων) . Όσοι διατηρούν μια τέτοια εδαφική προσέγγιση στο όλο ζήτημα, επιμένουν, στην πλειοψηφία τους, στη διατήρηση και τη συνεχή επέκταση του κράτους του Ισραήλ. Ονομάζονται Ισραηλίτες, κατάγονται από τους πρώτους εβραιους και, σε γενικές γραμμές, στοιχίζονται κυρίως πίσω από τον Νετανιάχου.
Β. Από την άλλη, υπάρχουν οι εβραιοχάζαροι, καταγόμενοι από τις στέπες της Μογγολίας. Εγκαταστάθηκαν, μαζί με τους πρωτοβούλγαρους, στις βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Οι χάζαροι αναγκάστηκαν να ασπαστούν μια από τις θρησκείες του Ευαγγελίου, επιλέγοντας τον Ιουδαϊσμό. Συνέχισαν να προκαλούν τριβές, θεωρούμενοι ως επικίνδυνοι, διπρόσωποι ληστές και απατεώνες, με αποτέλεσμα να εκδιωχθούν από την ίδια τη Ρωσία ενώ, μέχρι το 1200, είχαν διασκορπιστεί σε όλη την Ευρώπη, προσφέροντας, αρχικά, καινοτόμες τραπεζικές εργασίες, και, εν συνεχεία, τον ουσιαστικό έλεγχο των Κεντρικών Τραπεζών, αρχίζοντας, μεθοδικά, από την Τράπεζα της Αγγλίας το 1694 και καταλήγοντας στον έλεγχο της FED το 1913. Το Ισραήλ, τότε; ήταν ένα δευτερεύον θέμα. Εξάλλου, ο Ροθτσάιλντ, το 1917, πίεσε τον Άγγλο ΥΠΕΞ Μπάλφουρ να υποσχεθεί “Homeland”, τόσο στους Παλαιστινίους, όσο και στους Ισραηλινούς (αγγλικές λύσεις…).
Γ. Δύο είναι οι κρίσιμες ημερομηνίες μετά το Β’ Παγκόσμιο. Το 1947 αναγνωρίστηκε το κράτος του Ισραήλ – υπό την πίεση της κοινής γνώμης μετά το Ολοκαύτωμα – ενώ, το 1971 το δολάριο εγκατέλειψε το gold standard (καθορισμός ισοτιμίας με βάση τα αποθέματα χρυσού). Σταδιακώς η ΗΠΑ, δηλαδή η FED, μέσω των εβραοχαζάρων, είχαν καταφέρει αυτό που είχε πει ο πατήρ της Δυναστείας Mayer Rothschild: “give me control of a nation’s money supply, and I care not who makes its laws”. Μάλιστα, ως προς τα δικά μας, το 1841 η Rothchilds εμφανίζονται ως συνιδιοκτήτες της νεοσυσταθείσης Τράπεζας της Ελλάδος
Δ. Εν κατακλείδι, η διαφαινόμενη ήττα των Ουκρανών από τους Ρώσους, αποτελεί ζωτικό πλήγμα στα συμφέροντα των εβραιοχάζαρων. αναγκάζοντάς τους να «υιοθετήσουν» την ισραηλίτικη αντζέντα, ως τη μόνη πιθανή λύση για την οριστική ήττα και κατάτμιση της Ρωσίας. Όμως, όλα αυτά, υποκρύπτουν πανικό και ασυνεννοησία, ενώ ομοιάζουν με όνειρα θερινής νυχτός, τη στιγμή που η Μόσχα προελαύνει, σχεδόν κατά βούληση ένθεν και εκείθεν, με την καγκελόπορτα του τρελοκομείο να έχει ανοίξει επικίνδυνα.
Ρε παίδες, μήπως ΑΥΤΟΣ είναι ο καπιταλισμός;;;;; Όταν τα βρίσκει σκούρα καταπατάει με λεπτότητα ελέφαντα όσα ευγενή κάποτε πρέσβευε στις ευχάριστες στιγμές;;;;;;Δεν υπάρχει εναλλακτική;;;; Ε, τότε σκάμε και πάμε κατά διαόλου. Μπορεί και να μας αρέσει!!!!!