Η συντομοτέρα οδός στα άφθαρτα ουράνια πεδία είναι στρωμένη με νότες
Του Παναγιώτη Λιάκου
Κάποιοι που λατρεύουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο λένε ότι οι ευρωπαϊκές και οι παγκόσμιες γιορτές είναι «μια σάχλα», «παγκοσμιοποιητικού τύπου επινοήσεις», πανηγυράκια «άνευ περιεχομένου». Έτσι είναι αν έτσι τους φαίνεται. Μόλις αλλάξουν οπτική για το θέμα θα τους φαίνεται αλλιώς και θα μεταβληθεί και η άποψή τους.
Κάποιοι άλλοι, που πάντοτε ψάχνουν αφορμή για να γιορτάσουν, δεν «ψειρίζουν» ιδιαίτερα τα πράγματα και χαίρονται με το παραμικρό. Μαντέψτε ποιοι είναι πιο ισορροπημένοι, γαλήνιοι κι ευτυχισμένοι στη ζωή τους…
Σήμερα εορτάζεται, από αυτούς που πάντοτε γυρεύουν αφορμές για να χαρούν, η ευρωπαϊκή ημέρα της μουσικής. Η μουσική είναι μια γλώσσα που ξεπερνά κάθε όριο χρονικό, γεωγραφικό, εθνικό ή άλλο. Είναι πανανθρώπινα αντιληπτή αυτή η μέθοδος επικοινωνίας και δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο δισεκατομμύριο να την παρεξηγήσεις, να νομίσεις ότι πέμπει το τάδε μήνυμα ενώ στ’ αλήθεια πρόκειται για το δείνα. Το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ είναι αδύνατο να σου ηχήσει χαρωπό…
Οι ζωές όλων μας γεμίζουν μ’ αυτό το θείο δώρο. Μουσική είναι η βάση κάθε λειτουργίας στους ιερούς ναούς της χριστιανοσύνης. Με μουσική επενδύονται ο ελεύθερος χρόνος, οι γιορτές και οι λύπες μας. Μουσικές ηχούν για να δείξουμε πόσο αγαπάμε το έτερον ήμισυ, τα παιδιά, τους προγόνους, τους οικείους μας.
Με μελωδίες επικές παρελαύνει ο στρατός και πένθιμα εμβατήρια ηχούν στο ξόδι των επικεφαλής κρατών και των σημαινόντων προσωπικοτήτων. Γι’ αυτό το μέγα αίνιγμα και μέγιστο δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα πρώτος ήταν ένας Έλληνας που μπόρεσε να του δώσει μια ερμηνεία και να προετοιμάσει το έδαφος για να το κάνει επιστήμη: ο Πυθαγόρας ο Σάμιος ήταν εκείνος που ανακάλυψε ποια είναι η σχέση του μήκους των χορδών με το τονικό ύψος που δίνουν. Κι αυτό, λέγεται ότι το συνέλαβε περνώντας έξω από ένα σιδεράδικο. Άκουσε τους ήχους που έβγαιναν από τα χτυπήματα του σφυριού στο αμόνι και υπολόγισε ότι οι συνδυασμοί των ήχων που παράγονταν είχαν άμεση σχέση με τα μήκη των ράβδων του σιδήρου που χτυπούσε ο τεχνίτης. Και κάπως έτσι φτάσαμε μέχρι εδώ, στον κόσμο που ορίζουν οι νότες ενός πενταγράμμου.
Χρόνια πολλά στους υπηρέτες της υψίστης των τεχνών, στους μουσικούς δηλαδή, αλλά και σε όλους όσοι την απολαμβάνουν!
