Του Ραφαήλ Α. Κλαυβιώτη*
Αντί να χωρίζονται οι Έλληνες πολίτες σε «φιλοϊσραηλινούς» και «φιλοϊρανούς», καλό θα ήταν να σκεφτούμε γιατί το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν αναπτύσσει πολιτισμική διπλωματία, ώστε αντάμα με τη σκληρή ισχύ να επιδιώξουμε να γίνουμε διαμεσολαβητές σε συγκρούσεις, να αυξήσουμε τη χρησιμότητά μας και να καταστούμε αναγκαίοι. Εν προκειμένω, θα έπρεπε να γνωρίζουμε ότι στον ιρανικό χώρο διαθέτουμε πλούσια ηθικά και φιλοσοφικά ερείσματα, αφού εκεί είχαν καταφύγει διάφορα παρακλάδια του ευρύτερου Ελληνισμού:
1) νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι λόγω της απαγορεύσεως της σχολής τους από τον Ιουστινιανό,
2) νεστοριανοί διανοούμενοι επηρεασμένοι από την αριστοτελική σχολή σκέψης, με την οποία το Ισλάμ συνδιαλεγόταν πολλά χρόνια, αφού ο Μέγας Αλέξανδρος στο Κοράνι αναφέρεται ως «δίκερος» (Dhul-Qarnain), ήτοι εκείνος που κρατά διπλό κέρας (Σούρα 18, 82) και ο Αριστοτέλης ήταν ο δάσκαλος του Αλεξάνδρου,
3) Ο Γκαζαλί και ο Αβικένας είναι Πέρσες. Ο Αβικένας μάλιστα θεωρείται ο ύψιστος των φιλοσόφων που περιέλαβε στη μεταφυσική του την αριστοτελική έννοια του «ενδεχομένου», διακρίνοντας τον τρόπο ύπαρξης σε «αναγκαίο» και «ενδεχόμενο». Αργότερα, ο Αβερρόης στη φιλοσοφική διαμάχη ανάμεσα στον Γκαζαλί και τον Αβικένα προβαίνει σε μία διαλεκτική σύνθεση λόγου και πίστης, η οποία υπερκέρασε τη μέχρι τότε νεοπλατωνική ερμηνεία του αριστοτελισμού.
Χρειάζεται πράγματι υψηλή στρατηγική για να μπορέσει να διακρίνει κανείς πως η επιρροή της ελληνικής και ελληνιστικής φιλοσοφίας δύναται να λειτουργήσει ανασταλτικά στη θρησκευτικοποίηση της πολιτικής. Διότι είναι η θρησκευτικοποίηση της πολιτικής και ο δρόμος προς το χαλιφάτο και την παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα (Umma) που εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν ώστε να είναι συνομιλητής με το σιιτικό Ιράν καίτοι οι Τούρκοι είναι σουνίτες. Την αντίστροφη διαδρομή θα έπρεπε να επιδιώκουμε εμείς μέσω του βάθους της φιλοσοφικής μας παράδοσης. Και αυτό θα το έβλεπαν θετικά και στο Ισραήλ, παρότι θεωρούν το Ιράν «υπαρξιακή απειλή». Ειδικά εάν επιτύχουν τον σκοπό τους, που είναι φυσικά η επιστροφή ενός κοσμικού καθεστώτος τύπου σάχη στο Ιράν, τότε ακριβώς η Ελλάδα μέσω της πολιτισμικής διπλωματίας πρέπει να δράσει. Θα έπρεπε να γνωρίζουμε ότι η, κατά την εκτίμησή μου βέβαιη παρέμβαση του Ερντογάν προς τον Σίσι, για την Ι.Μ. της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, δεν έλαβε χώρα χωρίς να έχει εξεταστεί το πολιτισμικό βάθος. Το τουρκικό κράτος γνωρίζει ότι σε αυτόν και από αυτόν τον χώρο έλαβε χώρα η μετακένωση του Αριστοτέλη εντός του Ισλάμ από Έλληνες ορθόδοξους θεολόγους.
Να θυμίσω σε αυτό το σημείο ότι ακόμα και ο Φίνλεϊ, που δεν διακρινόταν για τον θερμό φιλελληνισμό του όσον αφορά την καταγραφή της Ελληνικής Επαναστάσεως, είχε παραδεχτεί ότι έρχονταν στην Ελλάδα ιεραπόστολοι καθολικοί και επέστρεφαν ορθόδοξοι. Γιατί; Έχουμε αναρωτηθεί;
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – [email protected]
