Ο παχυδερμισμός της κυβέρνησης

Του Απόστολου Αποστόλου*

Ο παχυδερμισμός της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε φαντασία, όσα στοιχεία έρχονται καθημερινά και αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα, τις κυβερνητικές παραλήψεις, τις παρατυπίες του κυβερνητικού μηχανισμού, όλα φορτώνονται ή στις παρελθούσες κυβερνήσεις ή στις κοινωνικό-πολιτικές παθολογίες οι οποίες είναι ανίκητες για την κυβέρνηση. Ξεχνά όμως να μας πει η κυβέρνηση πόσα χρόνια διαχειρίστηκε την εξουσία. Βολεύεται έτσι σε γενικές διαπιστώσεις αλλοιώνοντας όλες τις αλήθειες υποτιμώντας παράλληλα τη μνήμη των πολιτών.

Γνωστή τακτική και για έτη εφαρμοσμένη. Όμως κάποια γεγονότα έρχονται ως καταιγίδες όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να μειώσει τη σημασία τους. Για παράδειγμα τα όσα έχουν συμβεί με τη Μονή του Σινά έρχονται να επιβεβαιώσουν την ολική ανεπάρκεια της κυβέρνησης και το απύθμενο θράσος της να κάνει το μαύρο άσπρο. Μετά τα όσα αναφέρει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera που μιλάει για ελληνο-αιγυπτιακό ντιλ, ώστε να επιτευχθεί ένα  σχέδιο τουριστικής αξιοποίησης από την αιγυπτιακή κυβέρνηση στη ζώνη της Μονής Σινά  με αντάλλαγμα τη  μεταφορά  ηλεκτρικής ενέργειας από την Αφρική προς την Ευρώπη,(μια επένδυση 5 δισεκατομμυρίων) παρέχοντας μια εναλλακτική πηγή ενέργειας έναντι του ρωσικού φυσικού αερίου,  όλα δείχνουν τα πρωτόκολλα που ακολουθεί ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του.

Η κυβέρνηση έχει κάψει φλάντζα αλλά δεν το έχει καταλάβει. Συνεχίζει να παίζει τη χαλασμένη κόπια της ίδιας ταινίας που εμφανίζει μια θολή εικόνα με προβληματικό ήχο και με ποικίλες  τρεμοσβησμένες αποχρώσεις. Όσο και αν προσπαθεί να πείσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην καθημερινή του ενημέρωση τους δημοσιογράφους με μεγιστοποιημένες δικαιολογίες για το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει, η κυβέρνηση παραμένει αδικαιολόγητη και υστερόβουλη.

Η πολιτική εξάλλου δεν ανατιμάται στη σφαίρα της δικαιολόγησης, της θνητής επιχειρηματολογίας στις συγκεκαλυμμένες προφάσεις, γιατί όλα αυτά δείχνουν πόσο γυμνή και ανεπαρκέστατη είναι. Τι κάνει τελικά η κυβέρνηση; Δημιουργεί μια ιδεοπαραγωγική αφασία ενός μοντέλου διακυβέρνησης το οποίο δεν έχει αρχή, μέση, τέλος και είναι απότοκο μιας πολιτικής που πάσχει από απώλεια νοήματος. Η κυβέρνηση της ΝΔ  δεν είναι τίποτε άλλο από μια επικοινωνία που λειτουργεί μέσα από ένα θεσμοποιημένο ψέμα και μέσα από τις αντεστραμμένες έννοιες των λέξεων. Αν υπάρχει ακόμη στην εξουσία, υπάρχει με τη δύναμη των τηλεοπτικών καναλιών που κατασκευάζουν τον «άυλο γύψο», υπάρχει από τις δημοσκοπικές εταιρείες με τις πειραγμένες μετρήσεις και από  τους νέους βαρόνους – ολιγάρχες  του χρήματος που φυσικά η κυβέρνηση τους κάνει ακόμη περισσότερο ισχυρούς. Παράλληλα, η αλαζονεία που δείχνει φοριέται ως μυθοποιητική  κυβερνητική ικανότητα. Φυσικά όλα αυτά οδηγούν την κυβέρνηση της ΝΔ σ’ έναν κυβερνητικό παχυδερμισμό.

Βέβαια αυτή η πνιγηρή κατάσταση τροφοδοτείται και από τη ριζική αφυδάτωση της λαϊκής βούλησης. Δηλαδή υπάρχει μια συνυπευθυνότητα και αποδοχή της κοινωνίας. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε θέσει το ζήτημα στο έργο του με τίτλο: «Τα προβλήματα της δημοκρατίας σήμερα – Οι ομιλίες στην Ελλάδα», γράφοντας: «Που βρίσκονται αυτοί οι λαοί σήμερα και που βρίσκεται ο ελληνικός λαός; Ο εμφανέστερος χαρακτηρισμός που θα μπορούσε να δώσει κανείς είναι ότι βρίσκονται σε μια κατάσταση πολιτικής απάθειας, ιδιωτικοποίησης, ανευθυνότητας, κυνισμού, αδιαφορίας για τα κοινά και τα πολιτικά και γενικότερα μιας στάσης απέναντι στη ζωή τους, την ιδιωτική και τη κοινή που είναι περίπου μια στάση  αποχαύνωσης μέσα στον καταναλωτικό και τηλεοπτικό αυνανισμό. Η σημερινή κατάσταση δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα των συνομωσιών, των μανουβρών, των χειρισμών των κυρίαρχων στρωμάτων.  Εάν τα κυρίαρχα στρώματα μπορούν να κάνουν ατιμωρητί αυτά τα οποία κάνουν – και νομίζω ότι εδώ στην Ελλάδα όπως λένε οι Γάλλοι είσαστε πληρωμένοι για να ξέρετε ότι κάνουνε  ατιμωρητί όσα κάνουνε, το ξέρετε πάνω στο πετσί σας-, εάν αυτά τα κυρίαρχα στρώματα μπορούν να κάνουν αυτά που κάνουνε είναι ακριβώς διότι οι λαοί μένουν απαθείς ή το πολύ σηκώνουν τους ώμους τους λέγοντας  “τους ξέρουμε, είναι όλοι οι ίδιοι παλιάνθρωποι”».

Φταίει άραγε, το σκοτάδι της κοινωνίας όπου οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν; Φταίει μήπως η  κατάργηση των γεωδυναμικών στοιχείων της δημοκρατίας;  Στα χρόνια πάντως της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ αυτό που μπορεί κάποιος να καταλάβει είναι ότι η εξουσία αποτελεί ένα κύκλο που το κέντρο αυτού του κύκλου είναι παντού, ενώ η περιφέρεια της δεν υπάρχει πουθενά. Έτσι αποτεφρώνεται κάθε αντίσταση και η αρχή της αλήθειας καταλήγει σε παραλογισμό.

*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας