Του Ραφαήλ A. Καλυβιώτη*
Ύστερα από περισσότερους από 15 αιώνες, κατά τους οποίους η κυριότητα της μονής δεν αμφισβητήθηκε, όπως λέει και ο Λυκούργος Μαρκούδης, μια απροσδόκητη δικαστική απόφαση ανατάραξε τα πάντα, σαν «αστραπή σε καθαρό ουρανό», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο αρχιμανδρίτης Πορφύριος, εκπρόσωπος της ιεράς μονής.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε βαθιά ανησυχία για το μέλλον του ιστορικού μοναστηριού. Παρά τις διαβεβαιώσεις ορισμένων ότι πρόκειται για παρεξήγηση και ότι τίποτα δεν θα αλλάξει -μια ευχή που όλοι συμμεριζόμαστε-, τα πράγματα δεν φαίνονται τόσο απλά.
Ο π. Πορφύριος τόνισε με έμφαση «με βάση την απόφαση του δικαστηρίου, η Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά κρίνεται ουσιαστικά ανύπαρκτη» και πρόσθεσε ότι «το αρχαιότερο μοναστήρι του κόσμου μένει πλέον χωρίς κανένα περιουσιακό δικαίωμα στην Αίγυπτο».
Στο γεωπολιτικό πεδίο, ο Σίσι, μετά τη συνάντηση με τον Μητσοτάκη, είχε συνάντηση και με τον Ερντογάν. Ο τελευταίος διαθέτει τον μοχλό πίεσης που φοβάται ο πρώτος: τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Και είναι αυτοί, περισσότερο από κάθε άλλον, που θέλουν την αποχριστιανοποίηση της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης Σινά.
Αυτό με τη σειρά του συμπλέει με την ακόρεστη βούληση του Ερντογάν για παλιννόστηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με δι’ αντιπροσώπων πολιορκητικούς κριούς στη Βόρεια Αφρική και στα Βαλκάνια, αφού και οι δύο ζώνες τού επιτρέπουν την είσοδο στις θερμές θάλασσες από τη μια και στη ζώνη εμπορευμάτων προς την καρδιά της Ευρώπης από την άλλη.
Έχοντας απέναντί του την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με μηδενική αντίληψη της σπουδαιότητας της πολιτισμικής διπλωματίας, όπως φάνηκε στη Συρία, αλλά και με το «all in» απέναντι στη Μόσχα, ο «σουλτάνος» παίζει ποδοσφαιρικό παιχνίδι με… άδειο τέρμα.
Η δε αναποφασιστικότητα με το καλώδιο, η με ρυθμούς χελώνας αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων της περιοχής, η ανύπαρκτη στήριξη σε Ισραήλ και Ινδία καθιστούν τη χώρα μας αποκρουστική για διπλωματικές συνέργειες, βυθίζοντάς την δι’ αυτού του τρόπου σε διεθνή ανυποληψία.
Και όλα αυτά μετά την παταγώδη αποτυχία με τον μηχανισμό SAFE, όπου πλέον είναι πιθανόν να εισέλθει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας.
Εάν, δε, όλα αυτά συνδυαστούν με την εξαιρετικά καθυστερημένη -κανείς δεν ξέρει πότε- άφιξη της Αμερικανίδας πρέσβη, μάλλον θα αντιληφθεί κανείς ότι υπάρχει παγιωμένη αντίληψη ότι η χώρα μας είναι καράβι χωρίς προορισμό.
Το ότι δεν πάει κάτι καλά στο υπουργείο Εξωτερικών το γνωρίζουν όλοι. Αλλά το γεγονός ότι ο καπετάνιος του πληρώματος συναινεί σε ένα αχαρτογράφητο ταξίδι με βάρκα την ελπίδα καθιστά τα πράγματα απελπιστικά.
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – [email protected]
Η συμμετοχή στις προεδρικές εκλογές στην Πολωνία έφτασε το 71,31%. Όταν η συμμετοχή στις εκλογές για ανάδειξη των εκπροσώπων μας στην Ελληνική Βουλή φτάσει σε αντίστοιχο ποσοστό, τότε σίγουρα κάτι θα έχει αλλάξει.
Η αδιαφορία είναι στην ουσία συναυτουργία και κάθε αμέτοχος δεν δικαιούται να έχει αντιρρήσεις ή παράπονα.
Ρυθμοί χελώνας , αχαρτογράφητα ταξίδια … Περιμέναμε να γράψουν όσοι ξέρουν ότι : οι Αιγύπτιοι πήραν την ιδιοκτησία της μονής!
Ποιος δεν νοιάστηκε;
Ποιος είναι πολύ λίγος ;
Ποιος πρέπει να διωχθεί ως ανίκανος για τη θέση;
η χώρα… το πιο σύντομο ανέκδοτο του 21ου αιώνα.
δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό τον τόπο που να ανήκει σε ντόπιο πια. μέχρι και τον αέρα πούλησαν.