Είναι κατάντια να πληρώσεις εισιτήριο στους κατακτητές για να επισκεφθείς την Αγία Σοφία που την έκαναν τζαμί!
Του Παναγιώτη Λιάκου
Ανοίγει ο καιρός, ανοίγει και η όρεξη πολλών εξ ημών για «αποδράσεις», για επισκέψεις σε τόπους γνωστούς τε και αγνώστους. Ένας από τους προορισμούς που διαφημίζεται ιδιαίτατα σε ελληνόφωνα ΜΜΕ (σε τηλεοπτικά κανάλια, ιστότοπους και έντυπα) είναι η Τουρκία.
Στις καταχωρίσεις του υπουργείου Τουρισμού της γείτονος βλέπουμε ελληνικές αρχαιότητες, ακόμα και την Αγία Σοφία, ως άξια επίσκεψης «τουρκικά» τοπόσημα. Έλα, παππού, να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου, δηλαδή.
Το κράτος που χτίστηκε πάνω στα οστά των γενοκτονημένων λαών, και πληθυσμών, των οποίων έκλεψαν τη γη -με βασικότερο όλων τον ελληνικό-, προσπαθεί να βγάλει λεφτά πουλώντας… επισκέψεις, ήτοι το δικαίωμα για ένα ολιγόλεπτο περπάτημα πάνω στα κλεμμένα!
Η συμπεριφορά του κράτους-μαφία, που πανηγυρίζει για τις γενοκτονίες, τις σφαγές, τις αρπαγές περιουσιών και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει, είναι αναμενόμενη. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει ένας πολιτισμένος άνθρωπος από αυτό το κράτος από το να επιδιώκει να βγάζει χρήμα από διάφορα προϊόντα εγκλήματος; Αναμενόμενη δεν είναι η στάση των Ελλήνων, που ένιωσαν στο πετσί τους επί μισή περίπου χιλιετία τη σημασία των λέξεων «Τούρκος», «Οθωμανός», «κεμαλιστής», «νεότουρκος» κ.ά. Είναι εθνική αυτοχειρία να δαπανά Έλληνας έστω και μισό σεντ που να καταλήγει σε τουρκικές τσέπες.
Είναι και αφελές αλλά και προσβλητικό στη μνήμη των προγόνων μας να πηγαίνουμε ως… τουρίστες στα μέρη απ’ όπου μας έδιωξαν κακήν κακώς, αφού πρώτα κατέσφαξαν τα αδέλφια μας, που απλώς έκαναν το έγκλημα να βρίσκονται στον τόπο τους επί χιλιετίες, παράγοντας έναν αξιοζήλευτο πολιτισμό.
Επίσης, ο τουρισμός στην Τουρκία είναι προδοσία προς τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές. Τα χρήματα των Ελλήνων θα καταλήξουν στον στρατό και στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας. Θα γίνουν όπλα, τα οποία αναπόφευκτα μία ημέρα θα στραφούν εναντίον των στρατιωτών μας και του λαού που θα σταθεί απέναντι στους εχθρούς.
Τουρισμό οπουδήποτε αλλού, όχι στους κατακτητές, που μας τυραννούσαν επί αιώνες, όχι στους εισβολείς της Κύπρου, στους γενοκτόνους.
Οι Έλληνες χάθηκαν κάπου μεταξύ πελοποννησιακού πολέμου και κατάκτησης από τους ρωμαίους.
Τον γραικύλο διαδέχτηκε ο “βυζαντινός”, μείγμα γραικύλου με ολίγη από Ρωμαίο και πολύ από μεσανατολικό ταλιμπαναίο παραβολάνο.
Τον “βυζαντινό” διαδέχτηκε για 400 χρόνια ο Χατζηαβάτης και τον Χατζηαβάτη ο ελληνέζος.
Η κορυφαία μετάλλαξη με όλα τα προσόντα ενός βάρους για τη γη που πατά.
Να τα πείτε κύριε αυτά στους δεκάδες (αισιόδοξη… εκτίμηση) χιλιάδες κάθε χρόνο απογόνους μικρασιατών και ποντίων διαμενοντων στην Παληοελλάδα… οι οποίοι επισκέπτονται τα πατρογονικά τους εδάφη σε όλη τη Μικρασία, στη βαθιά Ανατολία (χριστιανικές κατακόμβες και σπίτια Καππαδοκίας) και στον Πόντο.
Ούτε ένας “παληολλαδιτης” φυσικά δεν ανήκει σε αυτό το “ρεύμα”. Νταξ’;