Όσο η Τουρκία εξακολουθεί εμπράκτως να είναι απειλητική απέναντι στην Ελλάδα δεν πρόκειται να αποδώσουν οι ευγενικές υπενθυμίσεις και τα φραστικά παράπονα…
Της Κύρας Αδάμ
Σε λογιστικό-φορολογικό γραφείο μετατράπηκε η Άτυπη Συνοδός των ΥΠΕΞ ΝΑΤΟ, στην Αττάλεια της Τουρκίας,14-15 Μαΐου, με τον νέο γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε να λειτουργεί ως αρχιλογιστής του αφεντικού του, δηλαδή του πρόεδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
Όπως είναι γνωστό, ο Αμερικανός πρόεδρος από τις πρώτες ημέρες της Προεδρίας του έχει ξεκαθαρίσει ότι οι ΗΠΑ δεν θα «πληρώνουν τα σπασμένα» του ΝΑΤΟ, ενώ οι Ευρωπαίοι εταίροι «ξεχνούν» να πληρώσουν. Γι’ αυτό και ανέβασε την ετήσια συνεισφορά των κρατών-μελών της Συμμαχίας στο 5% του ΑΕΠ τους ετησίως. Αυτό, λοιπόν, ήταν το πρωταρχικό μέλημα του Ρούτε στην Αττάλεια, ο οποίος ανακοίνωσε ότι τα κράτη-μέλη θα ανεβάσουν συνολικά το ποσοστό τους στο 5%.
Και σαν καλός λογιστής, εξήγησε ότι οι σύμμαχοι θα ξοδεύουν ετησίως τουλάχιστον το 3,5% σε αμυντικές δαπάνες, όπως αγορές οπλικών συστημάτων, προσωπικό και επιχειρήσεις εκτός ΝΑΤΟ. Ένα πρόσθετο 1,5% του ΑΕΠ θα κατευθυνθεί σε προγράμματα κυβερνοασφάλειας και προγράμματα αναβάθμισης οδικών αρτηριών και γεφυρών, προκειμένου, όπως ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου, να διευκολύνεται η κυκλοφορία… των τανκ στην Ευρώπη. Κατέστησε επίσης σαφές ότι μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής στη Χάγη τον Ιούνιο οι Σύμμαχοι θα έχουν βάλει το χέρι στην τσέπη και θα έχουν «τακτοποιήσει» τις τωρινές συνεισφορές του 2%, που πολλοί έχουν αμελήσει…
Αν και οι Ευρωπαίοι Σύμμαχοι, ειδικά αυτοί των μεγάλων χωρών, είχαν δυσφορήσει στο χαράτσι του 5% που θέλει να επιβάλει ο Τραμπ στους Συμμάχους τους, στην Αττάλεια, οι ΥΠΕΞ εμφανίστηκαν πρόθυμοι να συνεισφέρουν, με τον Γερμανό και τον Γάλλο ΥΠΕΞ να τους φαίνεται λογική η αύξηση του 3,5% στην ετήσια συνεισφορά τους στο ΝΑΤΟ, και τούτο διότι δεν αντέχουν να ανοίξουν και δεύτερο μέτωπο με τον Τραμπ, αφού μπροστά τους έχουν τον ογκόλιθο της συμφωνίας για τους δασμούς. Ιταλία και Ισπανία διαμαρτυρήθηκαν χαλαρά, αλλά ούτε άχνα από την Ελλάδα…
Οι Σύμμαχοι έκαναν βεβαίως τις «αρμόζουσες αναφορές» στην Ουκρανία, εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους, αλλά δεν πέρασαν την κόκκινη γραμμή ούτε υποσχέθηκαν στην Ουκρανία, ακόμα και την απομακρυσμένη προοπτική ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Οι συγκρατημένες αναφορές βρίσκουν την εξήγησή τους στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνεχίζονται οι απόπειρες διαπραγμάτευσης Κιέβου – Μόσχας και επομένως τίποτα δεν μπορεί να επιβαρύνει την κατάσταση αυτή. Πολύ περισσότερο μάλιστα, αφού ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ρούμπιο, παρών και στην Αττάλεια και στην Κωνσταντινούπολη, ξεκαθάρισε ότι τη λύση δεν θα τη φέρει η στρατιωτική σύγκρουση, αλλά η διπλωματική προσπάθεια, δηλαδή ο πρόεδρος Τραμπ.
Στην Άτυπη Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ ο γ.γ. Ρούτε φόρεσε διπλό καπέλο, αυτό του ΝΑΤΟ, αλλά και αυτό της Τουρκίας.
Ο Ρούτε καθ’ όλη την παραμονή του στην Τουρκία δεν έπαυσε στιγμή να διαφημίζει πόσο πολύτιμη είναι η Τουρκία για τη Συμμαχία, αλλά και πόσο ξεχωριστός ηγέτης στον κόσμο είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν.
Επανέλαβε με όλους τους τρόπους και μάλιστα σε αυστηρό τόνο ότι κανένα κράτος-μέλος της Συμμαχίας και για κανέναν λόγο δεν μπορεί να περιορίσει, να επιβάλει όρους ή να αποτρέψει σχέδια της Τουρκίας για αγορά ευρωπαϊκών οπλικών συστημάτων ή συμμετοχή της Τουρκίας σε ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα.
Ανέφερε ο Ρούτε στη συνέντευξή του: «Το ΝΑΤΟ ενθαρρύνει τους Συμμάχους να μην επιβάλουν περιορισμούς στις αγορές όπλων από το έναν Σύμμαχο στον άλλο. Και όταν, για παράδειγμα, ερχόμαστε στο θέμα των Εurofighter, είδατε ότι το θέμα αυτό ήταν στο τραπέζι κατά τη συνάρτησή μου με τον καγκελάριο Μερτς, διότι το είχε αναφέρει. Βεβαίως εναπόκειται στη γερμανική κυβέρνηση να αποφασίσει τα επόμενα βήματά της, αλλά νομίζω ότι έχει δημιουργηθεί ένα άνοιγμα και θα δούμε πώς θα εξελιχθεί. Και αυτό πιθανώς θα οδηγήσει σε περαιτέρω συζητήσεις μέσα στη γερμανική κυβέρνηση…
Υπενθύμισε ακόμα, εκτός των άλλων, ότι η Τουρκία διαθέτει «μια εντυπωσιακή αμυντική βιομηχανική βάση» και «ήδη έχει στενή συνεργασία με βιομηχανίες σε ολόκληρη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ».
Έτσι, ο Ρούτε, σε ό,τι τον αφορά, άνοιξε διάπλατα, ωσάν μεσάζων, την πόρτα της Τουρκίας όχι μόνον στις ευρωπαϊκές αγορές για την αγορά των Eurofighter, αλλά και την είσοδο της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία ως ισότιμος εταίρος, αλλά και την πόρτα στις ΗΠΑ για την πιθανή κατάργηση των κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας και την αγορά των πολυπόθητων F-35.
Όπως διαμορφώνεται το φιλοτουρκικό πλαίσιο μέσα στο ΝΑΤΟ, οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να υπενθυμίσει στους Συμμάχους ότι η Τουρκία εξακολουθεί εμπράκτως να είναι απειλητική απέναντι στην Ελλάδα (casus belli, κατάληψη εθνικής κυριαρχίας αμφισβήτηση βραχονησίδων κ.λπ.) δεν πρόκειται να αποδώσουν με ευγενικές υπενθυμίσεις και φραστικά παράπονα…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
