… Άμοιρη δημοκρατία

Του Μανώλη Κοττάκη

Άκουγα προχθές τον φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο στην εκπομπή της Κωνσταντίνας Βαρσάμη στον Σκάι να λέει ότι ο Καποδίστριας ήταν ένα λαχείο που πέταξαν οι Έλληνες και να εξηγεί ότι η πεμπτουσία της πολιτικής του ήταν «να μην αλλοιωθεί το βαθύ στρώμα του ψυχισμού των Ελλήνων από την προσαρμογή στις νέες συνθήκες».

Διάβασα προχθές αναδρομικά, με την ευκαιρία της πρόσφατης παρουσίας του στο Φόρουμ των Δελφών, το βιβλίο του εξαιρετικού Αμερικανού δημοσιογράφου Ρόμπερτ Κάπλαν «Η επερχόμενη αναρχία» (Ροές), στο οποίο αναφερόταν ακριβώς σ’ αυτό: ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική επιχείρησε αποτυχημένα να αλλάξει τον βαθύ ψυχισμό των λαών της Μέσης Ανατολής για να εφαρμόσει τη δημοκρατία. Και αποφαινόταν κυνικά ότι «αυτοί μας ζητούσαν ψωμί κι εμείς τους δίναμε ψήφο».

Και επειδή, τόσα χρόνια μετά, η Αμερική επέμεινε να εφαρμόσει το δόγμα της ήπιας ισχύος τού μόλις εκλιπόντος Τζότζεφ Νάι, της επικράτησης της δηλαδή μέσω των ηθικών αξιών, μεταξύ των οποίων και η δημοκρατία, οι λαοί αυτοί, απελπισμένοι, χωρίς ψωμί, σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους, μάζεψαν το βιος τους και μετανάστευσαν στην Ευρώπη. Στην οποία αναζητούν και πάλι ψωμί, αλλά όχι ψήφο. Ειδικώς οι μουσουλμάνοι. 

Παρά ταύτα, συγκεκριμένα κέντρα στη Δύση επιμένουν να προσπαθούν να αλλοιώσουν τον βαθύ ψυχισμό των λαών διά της επιβολής. Γίνεται να εφαρμόσεις δημοκρατία στη Ρωσία; Μα πρόκειται για ένα μεγάλο κράτος το οποίο ιστορικά γνώρισε την υπερεξουσία του Τσάρου, την υπερεξουσία των Σοβιέτ και την υπερεξουσία του Πούτιν. Ο λαός αυτός έχει μάθει στο «ενός ανδρός αρχή», στη δόξα και την επιδιωκόμενη ευημερία. 

Γίνεται να εφαρμόσεις κανονική δυτική δημοκρατία στην Τουρκία; Δύσκολο. Σε μια χώρα όπου μέχρι και το 2016 έγινε απόπειρα πραξικοπήματος για να ανατραπεί η εκλεγείσα κυβέρνηση και της οποίας η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες ανατροπές και δικτατορίες, η δημοκρατία είναι καταδικασμένη να είναι sui generis – γεμάτη συνωμοσίες.

Ακόμα και μέσα στους κεμαλιστές, που υποτίθεται ότι είναι το πιο κοντινό κόμμα προς τη Δύση. Προσφάτως, ένας οπαδός των κεμαλιστών χαστούκισε τον νέο αρχηγό τους μπροστά στις κάμερες. Μήπως μπορεί να φανταστεί κανείς γιατί; Ο θρύλος λέει ότι τα στοιχεία που «έκαψαν» τον δήμαρχο Ιμάμογλου και τον οδήγησαν στη φυλακή εστάλησαν στη Δικαιοσύνη και στον εισαγγελέα μέσα από το ίδιο του το κόμμα. Όχι από τον Ερντογάν. 

Μπορεί να μιλήσει κανείς για δημοκρατία στα κράτη της Μέσης Ανατολής, με τα οποία σήμερα κάνουμε συμμαχίες ή έχουμε καλές σχέσεις, όπως η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, το Κατάρ, το Ιράν; Η δημοκρατία δεν ήταν ποτέ στην κουλτούρα τους. Ούτε θα είναι.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει βεβαίως για τα κράτη της Αραβικής Άνοιξης. Κάρπισε ο σπόρος της δημοκρατίας που έριξε η Μαντλίν Ολμπράιτ; Η Λιβύη είναι εκεί για να μας δείχνει πόσο μεγάλη είναι η αποτυχία της Δύσης. Η κουλτούρα των κρατών αυτών είναι να διοικούνται από φυλές και από φυλάρχους. Διαφορετικά, βυθίζονται στον εμφύλιο.

Δεν μπορείς να υποχρεώσεις έναν λαό να ακολουθήσει αυτό το οποίο είναι ηθικά σωστό. Ό,τι έχει ριζωμένο στο μυαλό του και στον βαθύ ψυχισμό του είναι το σωστό. Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι για τη δημοκρατία, γιατί ανακαλύψαμε τη δημοκρατία. Γι’ αυτό απέτυχαν και η μοναρχία και η δικτατορία. Δεν τη σηκώνουμε, ούτε πρόκειται ποτέ να τη σηκώσουμε. Όποιος τη διαβρώνει στο τέλος την πληρώνει.

Οι λαοί της Μέσης Ανατολής βλέπουν τη δημοκρατία ως ένα μέσο παρέμβασης στα εσωτερικά τους και χειραγώγησής τους. Όχι ως μέσο που θα τους οδηγήσει στην ευημερία. Και το αντιλαμβάνονται αυτό, βλέποντας ότι η Δύση προσπαθεί να επιβάλει τη δημοκρατία όπου δεν μπορεί να επιβάλει τα συμφέροντά της.

Όπου επιβάλλει τα συμφέροντά της στα θεοκρατικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής δεν την ενδιαφέρει αν έχουν δημοκρατία – ενδιαφέρουν τα δολάρια. Όπου δεν μπορεί να τα επιβάλει, τότε χρειάζεται τη δημοκρατία και τις υπηρεσίες της για τις ανατροπές της.

Δείτε τι γίνεται στην Ουκρανία – το οξύμωρο: ζητά εκλογές ο… Πούτιν και δεν ζητά εκλογές η Δύση. Μπορεί να κάνει συμφωνίες με κυβέρνηση που δεν έχει πρόσφατη νομιμοποίηση! Ο ιδεαλισμός, όμως, δεν είναι μια συνταγή την οποία αλλάζεις ανάλογα με το κράτος.

  1. Δεν ξεκινάνε τα βάσανα της μέσης ανατολής από τη στιγμή που αποφασίζει η αυτοκρατορία να χαράξει σύνορα σε λαούς που δεν είχαν ποτέ τους σύνορα;
    Κρύβονται και θα ξεχάσουμε το ρόλο τους στη διαμόρφωση του σήμερα.

  2. Εχουμε δημοκρατια στην Ελλάδα ! Μόλις διάβασα, ότι νύχτα κατατέθηκε τροπολογία για να μπορούν σύζυγοι και παιδιά πολιτικών να έχουν εξωχώριες! Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι αυτά είναι βήματα Δημοκρατίας ! Ειδικά όταν γίνονται τη νύχτα!

  3. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΟΘΕΙΑΣ ΕΠΙ ΣΗΜΙΤΗ ΚΥΡΙΕ ΜΑΝΩΛΗ ΠΟΥ ΤΙΣ ΑΠΟΔΕΚΤΗΚΕ ΜΑΛΙΣΤΑ Ο ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΑΓΚΑ ΤΟΝ ΡΙΖΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟ ΤΟΝ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΤΑΡΕΝΚΟΦ ΤΣΑΤΚΕΚΟΦ
    ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ ΕΠΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΓΑΠ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΑ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΚΤΛ ΚΤΛ ΚΤΛ
    ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΖΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΟΜΠΡΕΜΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΝΥ
    ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ
    ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΔΕ ΜΙΛΟΥΜΕ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΣΤΑΥΡΟ ΦΕΡΕΤΡΟ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΚΟΛΥΒΑ
    ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΤΙΣ ΣΤΟΡΓΙΚΕΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ

  4. Ακόμη κι όταν έχω αντιρρήσεις, τα άρθρα σας τα διαβάζω με ευχαρίστηση. Αυτό σταμάτησα να το διαβάζω μόλις οι οφθαλμοί μου αντίκρυσαν το όνομα του ανεμοδούρη του Στελάρα του Ράμφου. Βύσματα σαν τον Ράμφο, στην Ελλάδα του μαζικού αναλφαβητισμού της δεκαετίας του ’50 εύκολα σαγήνευαν, παρουσιαζόμενα σαν διανοούμενοι. Σήμερα το επίπεδο είναι άλλο, όση “σάλτσα” και να προστεθεί, το “σκάρτο” φαγητό εύκολα αναγνωρίζεται. Η επιθετικότητά του έναντι της πατρίδος του είναι ένδειξη της ανεπάρκειας του. Μακριά…

  5. @ Πάρις
    Προφανώς λοιπόν δεν διαβάσατε για την αναφορά στον Καποδίστρια, τον πρώτο από τους μόλις δύο Κυβερνήτες της Ελλάδας. Δηλαδή ότι «ο Καποδίστριας ήταν ένα λαχείο που πέταξαν οι Έλληνες» και ότι «η πεμπτουσία της πολιτικής του ήταν ”να μην αλλοιωθεί το βαθύ στρώμα του ψυχισμού των Ελλήνων από την προσαρμογή στις νέες συνθήκες”».

  6. Τόση σάλτσα για να σκεπαστεί το ζητούμενο? ότι ο Πούτιν ζητά εκλογές…στην Ουκρανία…στην οποία εισέβαλε με στρατό…
    Κάτι σαν τον ερδογάνη που ζητούσε, ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ, να φύγει ο κούλης απο την κυβέρνηση της Ελλάδας…

    Μια χαρά το πάτε αδέρφια….Συνεχίστε με το ίδιο πάθος και σε λίγο καιρό θα δώσετε στον κούλη και 4η τετραετία… θα θέλει να φύγει και θα τον κλειδώνουμε στο Μαξίμου μην τυχόν γίνει καμιά στραβή και έρθει κάποιος απο το παλαβό τσούρμο που παίζει αντιπολίτευση στη θέση του πρωθυπουργού.

  7. @ airman
    Όχι, δεν τη διάβασα. Αντίθετα, διαβάζοντας το σχόλιο σας, επιβεβαιώνονται μερικοί από τους χαρακτηρισμούς, που απέδωσα στον κύριο Ράμφο. Ανεμοδούρης, γιατί πριν όχι πολλά χρόνια, τα έλεγε κάπως διαφορετικά για τον Κυβερνήτη. Επιπλέον, εξαιτίας της δουλικότητας, που τον διακατέχει, είναι φανατικός εχθρός της πατρίδος και των ανθρώπων της. Μόνο ένα παιδί ή ένας αγράμματος θα απέδιδε την απώλεια του Κυβερνήτη στους ανεπρόκοπους κι ανεύθυνους (γιατί αυτό υπονοεί) Έλληνες γενικά. Αυτό το πάθος του να κατηγορεί μονίμως τους συμπατριώτες του και την πατρίδα του θα έπρεπε κανονικά να τον στείλει, εκεί όπου του πρέπει. Αλλά βλέπετε έχει τα κατάλληλα ερείσματα, μέσα κι έξω, ώστε να συνεχίζει. Άλλοι λαοί έχουν κάνει απίστευτα εγκλήματα, αλλά κανείς από τους ενσωματωμένους “διανοούμενους” τους δεν τολμά να κατηγορήσει την πατρίδα του και τους συμπατριώτες του.

    ΥΓ. Επειδή πραγματικά μου διαφεύγει, ποιος αλήθεια είναι ο δεύτερος Κυβερνήτης;

  8. @ Πάρις
    Ο αρθρογράφος “χρησιμοποίησε” την αναφορά Ράμφου στον Καποδίστρια ως εισαγωγή.
    Οι απόψεις του καθενός και όπως αυτές “εξελίσσονται” επιδέχονται αξιολόγησης και κριτικής σύμφωνα με τα κριτήρια ενός εκάστου.
    Η διαφορετική άποψη δεν είναι απαραίτητα και αντίθετη άποψη.
    Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν εκείνοι που “αξιοποιούν” ή/και “προσβλέπουν” σε κατάλληλα ερείσματα, όπως επίσης κι εκείνοι που θα το επιθυμούσαν αλλά δεν τους δόθηκε η “ευκαιρία”.
    Δεν νοείται ως διανοούμενος κάποιος ενσωματωμένος “διανοούμενος”, συνεπώς είναι αυτονόητο ότι ο ενσωματωμένος δεν θα στραφεί κατά του όποιου “χορηγού” που τον τρέφει. Εννοείται δε πως λαοί που έχουν διαπράξει εγκλήματα σαφώς και έχουν ανάγκη τέτοιου είδους “διανοούμενων”, οι οποίοι κάθε άλλο παρά να κατηγορήσουν την πατρίδα τους και τους συμπατριώτες τους θα τολμούσαν.
    Υ.Γ. Είναι γεγονός πως το χέρι που αφαίρεσε τη ζωή του Καποδίστρια οπλίσθηκε από εξωτερικό παράγοντα, αλλά δεν ήταν χέρι αλλοδαπού.

  9. Oι διανοούμενοι είναι πάντα ενσωματωμένοι. Το ότι διαθέτουν ερείσματα, προφανές κι όχι κακό. Το μη προφανές εδώ είναι, ότι δεδηλωμένοι εθνικοί χορηγοί εξυπηρετούνται από την καθύβριση της πατρίδος. Αυτή η προπαγάνδα υπέρ εθνικής εθελοδουλίας και αυτοταπείνωσης, ναι, δημιουργεί απορίες. Και βλέπετε, αφήνω στην άκρη, ζητήματα φιλοσοφίας, γιατί εκεί τα πράγματα δεν αξίζουν καν συζητήσεως.

    Οι γιοί του Πετρόμπεη, οι οποίοι μάλλον είχαν τους λόγους τους, εκτέλεσαν τον Καποδίστρια. Όχι οι Έλληνες γενικά. Αλλά στην πραγματικότητα, ούτε οι θύτες ούτε το θύμα, θα άλλαζαν την ροή των γεγονότων.

    ΥΓ. Ελπίζω να μην θεωρείτε ως δεύτερο Κυβερνήτη τον Αυγουστίνο!

  10. @ Πάρις
    Συνονόματος του πρώτου ήταν και επηρέασε την εξέλιξη σημαντικών (ίσως και ζωτικών) γεγονότων από την εποχή που κάποιος έδινε Δράμα-Καβάλα στους Βούλγαρους ως αντάλλαγμα για συμμαχία, ενώ και η Αλβανία είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο να έφτανε μέχρι τον Αμβρακικό.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Τελευταία άρθρα

Όλα τα λεφτά, για παιδιά!

Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της πατρίδας μας είναι το Δημογραφικό. Δεν χρειάζεται περαιτέρω επιχειρηματολογία επ’ αυτού. Αρκεί να...

Ο θρίαμβος της παρακμής!

«Ο σεβασμός διαλύεται κι οι αλυσίδες σπάζουν μέσα σε φλόγα ζωική, που θάνατο θα βγάλει, θεριεύοντας, σκοτώνοντας, σε παραλήρημα...

Tο χρέος

Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας σήμανε και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, στη διάρκεια...

Πώς σώθηκε, στο τσακ, η οικονομία μας…

Εκείνο το πρωινό δεν είχα έμπνευση. Το ραδιοφωνάκι δίπλα έπαιζε απαλή μουσική και εγώ έσπαγα το κεφάλι μου να...