Μια «τρύπα στο νερό» η σύνοδος στην Ελβετία

Ενώ η ∆ύση έδειξε πως η υποστήριξή της προς την Ουκρανία παραμένει σταθερή, πολλές άλλες χώρες, όπως η Κίνα, δεν έστειλαν καν εκπροσώπους

Έχει χαθεί το μέτρημα από τον αριθμό των συζητήσεων και τις συνόδους κορυφής για την Ουκρανία, τις οποίες έχουν διοργανώσει και στις οποίες έχουν πάρει μέρος οι «παγκόσμιοι» ηγέτες. Πότε στο Παρίσι, πότε στις Βρυξέλλες, πότε στο πλαίσιο του G7 στην Ιταλία, και το Σαββατοκύριακο στην προκλητικά μονόπλευρη ελβετική σύνοδο για την «Ειρήνη».

Χωρίς να θίγεται το θέμα της αστρονομικής οικονομικής υποστήριξης στη «μαύρη τρύπα» της Ουκρανίας, εκτός από το μέτρημα του αριθμού των συνόδων, έχει χαθεί και το νόημα των λέξεων, καθώς σε μια ειρηνευτική σύνοδο θα πρέπει να είναι παρόντα και τα δύο εμπόλεμα μέρη, διαφορετικά ποιο το νόημα οι συμμετέχοντες να μιλούν για ειρήνη;

Στην ελβετική λοιπόν σύνοδο για την ειρήνη στην Ουκρανία ήταν απρόσκλητη η Ρωσία, με αποτέλεσμα οι παγκόσμιοι «ελέφαντες», που κάνουν τα στραβά μάτια για τις συγκρούσεις που ρημάζουν τον πλανήτη, σε Σουδάν, Κέρας της Αφρικής, Μέση Ανατολή κι αλλού, να γεννήσουν άλλο ένα «ποντίκι».

Ενώ η Δύση έδειξε και από την Ελβετία πως η υποστήριξή της προς το πρόσωπο του Ζελένσκι παραμένει σταθερή, δεν έπραξαν το ίδιο οι χώρες του Νότου, όπως η Κίνα, που δεν έστειλε καν εκπρόσωπο.

Μέχρι τέλους, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι προσπάθησε να επιτύχει την κινεζική συμμετοχή στέλνοντας τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών του στο Πεκίνο στις 5 Ιουνίου. Χωρίς αποτέλεσμα. Ο Ουκρανός πρόεδρος πραγματοποίησε επίσης προσωπικές επισκέψεις στη Σιγκαπούρη, στις Φιλιππίνες και στο Κατάρ νωρίτερα αυτόν τον μήνα. Αλλά οι ασιατικές και αφρικανικές χώρες εκπροσωπήθηκαν λιγότερο καλά από εκείνες της Ευρώπης και της Αμερικής.

Επιπροσθέτως, η Βραζιλία και η Σαουδική Αραβία, όπως και άλλα μέλη των BRICS, θέλησαν να καθορίσουν άλλες διαπραγματευτικές παραμέτρους, που θα είναι πιο ευνοϊκές για τα ρωσικά συμφέροντα. Η Τουρκία και η Κένυα εξέφρασαν τη λύπη τους για το γεγονός ότι η Ρωσία δεν προσκλήθηκε στην Ελβετία, με Ευρωπαίο αξιωματούχο να δικαιολογεί τις απουσίες, αλλά και όσες χώρες των BRICS δεν υπέγραψαν το τελικό ανακοινωθέν, υποστηρίζοντας πως «απλώς δεν ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια επιχείρηση απομόνωσης του Ρώσου εταίρου τους με το πρόσχημα της αναζήτησης της ειρήνης».

Ένα άλλο γεγονός που πήρε λιγότερη έκταση σε σχέση με τα «χαριεντίσματα» και τις βαρύγδουπες κενολογίες των δυτικών ηγετών είναι η τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας Φαϊσάλ μπιν Φαρχάν Αλ Σαούντ, ο οποίος εξέπληξε τον Ουκρανό πρόεδρο και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες με την ευθύτητά του, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούν να υπάρξουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις χωρίς τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, ελάχιστα έχουν αλλάξει στις θέσεις τους τα διάφορα μέρη. Χώρες όπως η Νότια Αφρική και η Ινδία είχαν ήδη διστάσει να ψηφίσουν υπέρ της καταδίκης της Ρωσίας στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ενώ έδειξαν προθυμία να συμμετάσχουν σε κλειστές διαβουλεύσεις μεταξύ των εμπόλεμων μερών.

«Οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις που θα μπορούσαν πραγματικά να θέσουν τέρμα στον καταστροφικό πόλεμο στην Ουκρανία παραμένουν εκτός βεληνεκούς, καθώς το Κίεβο και η Μόσχα εμμένουν σε θεωρίες νίκης που ισοδυναμούν με το να ξεπεράσει ο ένας τον άλλον» υποστηρίζουν οι εμπειρογνώμονες της Crisis Group, της ΜΚΟ για την πρόληψη των συγκρούσεων.

Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή θα πρέπει να βρεθεί ένα έναυσμα για χρήσιμες διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, η οποία συνεχίζει την αργή αλλά σταθερή προέλαση της στη γραμμή του μετώπου. Την Κυριακή το Κρεμλίνο ισχυρίστηκε ότι κατέλαβε ένα χωριό στη νοτιοανατολική Ουκρανία. Η ανακοίνωση έγινε την ώρα που ολοκληρωνόταν η διάσκεψη στην Ελβετία.

Ο επόμενος γύρος στήριξης της Ουκρανίας θα είναι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο. Τα μέλη της διατλαντικής συμμαχίας είναι απίθανο (σύμφωνα με γνωρίζοντες) να προσφέρουν στο Κίεβο την ένταξη στο κλαμπ τους, αλλά θα παίξουν με τη στρατηγική ασάφεια.

Στόχος του συγκεκριμένου ελιγμού είναι να σταλεί ένα μήνυμα στον Βλαντιμίρ Πούτιν πως η Ουκρανία δεν είναι μόνη της στον αγώνα της και ότι ο Ρώσος πρόεδρος πρέπει να προσβλέπει και στη Δύση, στις πολεμικές του περιπέτειες. Όμως πίσω από το πολιτικό μονόπλευρο παιχνίδι πολλοί στην Ουάσινγκτον, στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες θα ήθελαν να βάλουν ένα τέλος σε αυτή τη δαπανηρή και αποσταθεροποιητική σύγκρουση.