Ανασχηματισμός αντί για εθνικές εκλογές

Του Απόστολου Αποστόλου*

Στις πολιτικές αποτυχίες πάντα υπάρχει η λύση του ανασχηματισμού της κυβέρνησης. Μόνο που ο ανασχηματισμός  αποτελεί έναν καθρέφτη δίχως εικόνα και αυτό γιατί τίποτα δεν αλλάζει, ούτε τα πολιτικά πρόσωπα γιατί εκείνοι αποτελούν ασώματες κεφαλές που μπαίνουν σε λειτουργία εκτέλεσης του ίδιου έργου.

Ο ανασχηματισμός αποτελεί επικοινωνιακό τρικ, τίποτε δε μπορεί να αλλάξει, γιατί η  εργολαβία της κοινωνικής μας δυστυχίας δε σταματά με τον ανασχηματισμό, αλλά  εξακολουθεί να συνεχίζεται. Ο ανασχηματισμός είναι οι νέες αλυσίδες επιχειρημάτων που θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική με άλλες λέξεις και με άλλα επικοινωνιακά τρικ. Ή για να το πούμε και αλλιώς οι ανασχηματισμοί αποτελούν πάντα την υπεράσπιση της αμετάβλητης πολιτικής.

Τι είδαμε λοιπόν  από τον πρόσφατο ανασχηματισμό; Το καμένο υλικό της πρώτης κυβερνητικής τετραετίας της ΝΔ να ξαναπιάνει δουλειά. Αλλά οι κυβερνήσεις δεν προχωράνε με καμένο υλικό θέλουν δομικές αλλαγές. Όμως ο κ. Μητσοτάκης επειδή δε θέλει να αλλάξει τίποτε κρατάει ως συνταγή το «φύγε εσύ έλα εσύ». Για να το πούμε και αλλιώς όπως το είπε ο Μανώλης Μπατίνος «…Άλλαξαν χαζοί και κούφοι και μας κάναν κλοτσοσκούφι. Άλλαξε κι ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».

Η πολιτική ακινησία ως προς επείγοντα ζητήματα που απασχολούν τον λαό θα παραμείνει η ίδια, το μόνο που θα συμβεί είναι ότι θα μας μαστιγώσουν για μια ακόμη φορά τα αφτιά μας με φλυαρίες και λεκτικές ακράτειες για νέα μέτρα που θα λύσουν ως δια μαγείας τα προβλήματα μας. Λέει κάπου ο ποιητής «Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν» (Γ. Σεφέρης). Έτσι πάλι  τα επιθεωρησιακά πολιτικά επιχειρήματα θα πιάσουν δουλειά, πάλι οι καρναβαλιστές θα κατέβουν από τους χαρταετούς των αποκριών που πετούν ακόμη  για  να μας πείσουν ότι έρχεται η σωτηρία μας με νέους ανθρώπους ικανούς και αποτελεσματικούς.

Ήδη ο δημοσιογραφικός κόσμος μοιράζει στεφάνια αξίας στους εισερχόμενους πολιτικούς στο νέο κυβερνητικό σχήμα του ανασχηματισμού. Βέβαια από τον ανασχηματισμό οι βαρόνοι της κυβέρνησης, αλλά και οι δελφίνοι  έμεινα ακίνητοι.

Το πρόβλημα της κυβέρνησης με ανασχηματισμό ή χωρίς ανασχηματισμό είναι ότι λειτουργεί σαν κομπιούτερ με πρόγραμμα που έχει μια ακολουθία εντολών προκειμένου να παραχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από να πλουτίσουν οι ολιγάρχες και  να φτωχύνουν οι πολλοί.

Τι δε βλέπει όμως ο κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του; Την ασυμμετρία εκείνη που δεν τη συλλαμβάνει το μάτι, δηλαδή τη σταδιακή απελευθέρωση της ψήφου των πολιτών.  Η αρχή έγινε με τις ευρωεκλογές. Οι πολίτες έδειξαν ότι είναι έτοιμοι να περάσουν το ποτάμι δίχως γέφυρα. Τώρα πρέπει να μάθουν να κερδίζουν μάχες χωρίς κανόνες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι  υπάρχουν και νίκες χωρίς ηγέτες ή ηγετίσκους, γιατί εκείνο που λειτουργεί σε πείσμα όλων των αντιλογιών είναι το αυθόρμητο. Γιατί το αυθόρμητο αποτελεί την εμβρυακή μορφή του συνειδητού (έλεγε κάποτε ο Λένιν, όσο και αν διαφωνούσε η Άρεντ).

Οι λαοί επιβιώνουν μόνο όταν καταλάβουν πως οικονομείται η τάξη του κόσμου, όταν  πάρουν το μερτικό της ευθύνης τους,  όταν αρνηθούν τη συνήθεια της ευκολίας τους.  Όλοι οι πολίτες ξέρουν ότι οι ανασχηματισμοί είναι οι γυρισμοί του όμοιου, αποτελούν μια παραδοχή της κυβερνητικής αποτυχίας η οποία δεν έχει ημερομηνία λήξης αλλά συνέχεια. Μάλλον το μήνυμα δεν το έλαβε από τις ευρωεκλογές ο κ. Μητσοτάκης και ας είπε ότι  το έλαβε. Με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών  βρέθηκε σε σύγχυση  και η σύγχυση δημιουργεί σχεδόν πάντα συνακόλουθη αδυναμία της αξιολογικής εκτίμησης των γεγονότων και της κρίσης. Γι’ αυτό  έκανε έναν πρόχειρο ανασχηματισμό ενώ θα έπρεπε να είχε προσφύγει σε εθνικές εκλογές.

*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας