Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Εάν κανείς προσπαθούσε, εν όψει των επερχόμενων ευρωεκλογών, να διακρίνει τις σοβαρές πολιτικές διαφορές μεταξύ των συστημικών κομμάτων, θα έπρεπε να κοπιάσει πολύ. Και αυτό διότι σε έναν σημαντικό βαθμό οι κομματικές τους γραμμές επικαλύπτονται.
Δεν είναι τυχαίο, καθώς τα κόμματα αυτά αποτελούν στην πραγματικότητα αυτό που ονομάζω εθνομηδενιστικό τόξο. Τα κοινά τους σημεία, όπως αποδεικνύεται και από τις επιλογές της κυβέρνησης σε όλα τα κυρίαρχα ερωτήματα της εποχής μας, είναι πολύ περισσότερα από τις διαφορές τους.
Το εθνομηδενιστικό τόξο θα μπορούσε να περιγραφεί ως ο χώρος που απαρτίζεται από αυτούς που θέλουν τον ψηφιακό ολοκληρωτισμό. Ως ο χώρος των κομμάτων που στοχεύουν στην κατάργηση της εθνικής ταυτότητας ως μέρους της συνταγής για την καταστολή ενιαίων συλλογικών αντιδράσεων απέναντι σε υπερκρατικούς και υπερεθνικούς οργανισμούς. Ίσως διαφέρουν ως προς την ταχύτητα με την οποία πρέπει να γίνει αυτό, αλλά ο σκοπός είναι ξεκάθαρα ο ίδιος.
Είναι ακόμα τα κόμματα τα οποία θέλουν να επιβάλουν τη woke ατζέντα και τον δικαιωματισμό προκειμένου να επιτύχουν τη ριζοσπαστική μεταβολή της κοινωνίας και την αποδυνάμωση των ιστορικών θεσμών για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Και δεν περιορίζονται εκεί. Είναι τα ίδια κόμματα που, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την προστασία του περιβάλλοντος, επιβάλλουν μια συγκεκριμένη οικονομική ατζέντα που οδηγεί στην καταστροφή της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα, έτσι ώστε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των πολυεθνικών που κατ’ αυτούς υπέρκεινται της ανεξαρτησίας που εξασφαλίζει η ύπαρξη ισχυρής μεσαίας τάξης.
Είναι ακόμα τα κόμματα αυτά στων οποίων τα προτάγματα ανήκει η ολοκληρωτική υπακοή στις μεγάλες δυνάμεις και τους σχεδιασμούς τους για την ανατολική Μεσόγειο, με λέξεις όπως «Εθνικό Συμφέρον» να αποτελούν κάποιου είδους ταμπού.
Δεν χρειάζεται να γράψω εγώ εδώ ποια είναι τα κόμματα των οποίων οι πολιτικές ταυτίζονται με τα παραπάνω. Κάθε πολίτης μπορεί από μόνος του, εάν ξεπεράσει τα λόγια και δει τα πεπραγμένα τους, να κρίνει.
Ως εκ τούτου, ο όρος «εθνομηδενιστικό τόξο» δεν αποτελεί κάποιου είδους «λυρικότητα» που έχει σκοπό να συγκινήσει τον αναγνώστη. Είναι απλώς ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να περιγραφούν οι πολιτικές που εφαρμόζονται τις τελευταίες δεκαετίες στη Δύση. Οι οποίες έχουν σκοπό την απομείωση της ισχύος του έθνους-κράτους, τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων του σε υπερεθνικά όργανα και ταυτόχρονα τη μετατροπή της κοινωνίας με τρόπο τέτοιο, ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα μπορέσει να υπάρξει επιστροφή.
Οι ευρωεκλογές του 2024 αποτελούν μια σημαντική ευκαιρία οι πολιτικές αυτές να ηττηθούν. Ανάλογα μηνύματα έρχονται από όλη την Ευρώπη και πρέπει στις Βρυξέλλες κάποιοι να κονταροχτυπηθούν με το εθνομηδενιστικό τόξο υπέρ του έθνους, της παράδοσης και της θρησκείας μας.
*Υπ. ευρωβουλευτής με τη ΝΙΚΗ
Αγαπητέ κ. Καλυβιώτη. Το «εθνομηδενιστικό τόξο» κατοικοεδρεύει μέσα στο υπάρχον σύνταγμα στα άρθρα 27, 28 τα οποία σας συνιστώ να τα διαβάσετε με προσοχή.
Επομένως, το «κονταροχτύπημα» αφορά την αναθεώρηση του υπάρχοντος συντάγματος που περιγράφει ένα πολίτευμα
Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Ολιγαρχίας. Αναμένω λοιπόν από σας και το κόμμα σας να δώ το σχέδιο συντάγματος που προτείνετε σε μας ή τουλάχιστος ποιές διατάξεις θεωρείτε ότι θα πρέπει να ανθεωρηθούν ώστε να δοθεί ένα «κονταροκτύπημα» στον εθνομηδενισμό.