Του Γιώργου Κ. Στράτου
Η Αθήνα είναι μία πολύ… θεατρική πρωτεύουσα! Εδώ και δεκαετίες συντηρεί δεκάδες σκηνές, γεγονός που αναλόγως του πληθυσμού της την τοποθετεί σε μια ζηλευτή θέση στο παγκόσμιο στερέωμα. Και τούτο γιατί, πέρα από τους αριθμούς, οι παραστάσεις αυτές καλύπτουν μια τεράστια γκάμα ρεπερτορίου, από τα κλασικά μέχρι τα πλέον σύγχρονα έργα, και αποτελούν δημιουργήματα άξιων συντελεστών, σκηνοθετών, μεταφραστών, σκηνογράφων, ενδυματολόγων και ηθοποιών, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους συναδέλφους τους διεθνώς.
Το θέατρο αποτελεί μία από τις ελάχιστες εκδηλώσεις στη ζωή του νεότερου ελληνισμού, στην οποία φροντίσαμε να σταθούμε, όσο μπορούμε, στο ύψος της σπουδαίας κληρονομιάς μας. Οι θεμελιωτές του υπήρξαν φωτεινοί άνθρωποι, οι οποίοι με προσωπικό κόστος και πολύ κόπο κατάφεραν να συνδέσουν πολύ νωρίς τους κατοίκους μιας φτωχής και αγράμματης χώρας με ό,τι πιο προωθημένο υπήρχε στην παγκόσμια σκηνή και δραματουργία. Η μόρφωση και το μεράκι τους έπλασαν τεράστιους ηθοποιούς, που προσέφεραν ανεπανάληπτες ερμηνείες σε εμβληματικούς ρόλους του παγκόσμιου δραματολογίου. Όλα αυτά δημιούργησαν μαζί με την καλλιτεχνική παράδοση και μια συλλογική μνήμη, η οποία παραμένει ζωντανή, αναζητά και επιβραβεύει τις προσπάθειες των άξιων συνεχιστών τους.
Αναπόφευκτα στους καιρούς μας τους περισσότερους από αυτούς τούς γνωρίζουμε μέσα από τις τηλεοπτικές δουλειές τους. Το γεγονός δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η δύναμη της τηλεόρασης θα μπορούσε να λειτουργήσει ευεργετικά στη διάδοση και την εξάπλωση των θεατρικών παραστάσεων. Η αξία που θα είχε κάτι τέτοιο για τη ζωή μας δεν χρειάζεται περισσότερη επιχειρηματολογία από την ετυμολογία της λέξεως «ΗΘΟΠΟΙΟΣ»! Γιατί οι ηθοποιοί δεν υποδύονται μόνον αλλά κατεξοχήν διαμορφώνουν και τους χαρακτήρες των θεατών τους.
Στο αρχείο της ΕΡΤ περιλαμβάνεται η εξαιρετική παραγωγή της «Το θέατρο της Δευτέρας». Η ένταξή του στο πρόγραμμα ενός από τα κανάλια της και μάλιστα σε prime time (ώρα αιχμής), για να διευκολυνθούν οι τηλεθεατές, θα συνιστούσε καλή αρχή όχι μόνο για την εξοικείωση του μεγάλου κοινού με το θέατρο, αλλά και για την προσδοκώμενη τηλεθέαση, αν λάβουμε υπόψη και την ποιότητα των ανταγωνιστών που εμφανίζονται στα ιδιωτικά κανάλια την ίδια ώρα. Και γιατί όχι η κρατική τηλεόραση να μην προχωρήσει ακόμα παραπέρα, στηρίζοντας την εγχώρια θεατρική δραστηριότητα. Οι παραστάσεις κάθε χρονιάς με τη μεγαλύτερη επιτυχία, αλλά και όσες θα κρίνονταν άξιες για καλλιτεχνικούς λόγους θα μπορούσαν να μαγνητοσκοπηθούν για να προβληθούν στο ευρύ κοινό σε μεταγενέστερο χρόνο, δημιουργώντας έτσι ταυτόχρονα ένα αρχείο θεάτρου.
Είναι τόσο απλό, προσφέρει τόσα πολλά σε τόσους πολλούς, ξοδεύονται απείρως περισσότερα χρήματα σε παραγωγές επιεικώς αμφιβόλου αξίας αλλά και χρησιμότητας, που δεν βλέπω για ποιους λόγους δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί. Ποιος θα είχε αντίρρηση για κάτι τέτοιο; Ποιος θα είχε να χάσει από αυτό το τηλεοπτικό « Άρμα Θέσπιδος», το οποίο θα έφερνε σε κάθε άκρη της χώρας εξαιρετικής ποιότητας παραστάσεις; Και ειλικρινά απορώ γιατί μέχρι σήμερα ούτε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ούτε οι σκηνοθέτες, οι θεατρικοί συγγραφείς και οι ιδιοκτήτες δραματικών σχολών δεν έχουν πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Αν κάτι τέτοιο υλοποιηθεί, ίσως έπειτα από λίγα χρόνια να μπορεί να πιέζει και το κοινό για καλύτερη ποιότητα πολιτισμού και όχι μόνον…
