Το βιβλίο «Η Υποταγή», του Γάλλου συγγραφέα Ουελμπέκ, θεωρήθηκε προφητικό και μιλούσε για τη μετάβαση της Γαλλίας από Κράτος λαϊκό σε Κράτος μουσουλμανικό μέσα από εκλογές
Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Με αφορμή την εμφάνιση κομμάτων μουσουλμάνων αρχικά στη Γαλλία και ως φαίνεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να συμμετέχουν στις ευρωεκλογές, σκέφτηκα αμέσως το εξαιρετικό βιβλίο «Η Υποταγή» (La soumission), του Γάλλου συγγραφέα Michel Houellebecq (Ουελμπέκ).
Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2015, λίγο πριν από τις επιθέσεις στο Μπατακλάν και σε άλλα σημεία στο Παρίσι, και θεωρήθηκε προφητικό, αφού μιλούσε για τη μετάβαση της Γαλλίας από Κράτος λαϊκό σε Κράτος μουσουλμανικό μέσα από εκλογές. Η ιστορία διαδραματίζεται το 2022, όταν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών βρίσκονται η Λεπέν και ο αρχηγός ενός νέου κόμματος ονόματι «Η Μουσουλμανική Αδελφότητα». Διάφορες «προοδευτικές» δυνάμεις προτιμούν να στηρίξουν τον αρχηγό του μουσουλμανικού κόμματος και ενώνονται κατά της Λεπέν, η οποία χάνει. Για πρώτη φορά στα χρονικά χρίζεται πρόεδρος της Γαλλίας μουσουλμάνος και το κόμμα Μουσουλμανική Αδελφότητα αναλαμβάνει τα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού. Εντός ολίγου χρόνου επιβάλλεται η μαντίλα και εκδιώκονται όλες οι καθηγήτριες του πανεπιστημίου, ενώ οι άντρες μπορούν να συνεχίζουν να εργάζονται ως καθηγητές, εάν γίνουν μουσουλμάνοι. Πολύ απλά, πολύ ρεαλιστικά, ο συγγραφέας περιγράφει αυτήν τη μετάβαση σε Κράτος με χαρακτηριστικά Euroarabia.
Ο κεντρικός ήρωας καθηγητής πανεπιστημίου, αν και στην αρχή δεν συμφωνεί, στη συνέχεια χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα προσχωρεί στην κουλτούρα αυτή, καθώς δεν υπάρχει ηθικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό υπόβαθρο να τον συγκρατήσει, γίνεται μουσουλμάνος και συνεχίζει να εργάζεται στο πανεπιστήμιο. Ο ήρωας είναι ένας χαρακτηριστικός τύπος της εποχής μας, αδιάφορος, με προβληματικές σχέσεις, χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς πέραν της επιστήμης του. Κάπως έτσι η Γαλλία μεταβαίνει σε μία άλλη κατάσταση, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την ταυτότητά της, την ιστορία της και την Ευρώπη. Και όλο αυτό γίνεται πολύ απλά και δημοκρατικά.
Η εμφάνιση μουσουλμανικών κομμάτων είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Το τι μέλλει γενέσθαι με την αναμενόμενη αύξηση της δύναμης αυτών των κομμάτων μπορούμε να το δούμε τόσο στο παρόν των αραβικών κρατών, όπου ο νόμος είναι το δίκαιο του Ισλάμ, όσο και στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία προσφάτως γιόρτασε στους δρόμους του Λονδίνου και το ραμαζάνι, ενώ ουσιαστικά έχει απολέσει μέρος του εδάφους της παραχωρώντας ολόκληρες συνοικίες και περιοχές σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Πράγματα αδιανόητα για άλλες εποχές.
Είμαστε μπροστά σε μεγάλες αλλαγές, εάν δεν μπει ένα φρένο στην ισλαμοποίηση της Ευρώπης.
* Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III Sorbonne Nouvelle
