Του Απόστολου Διαμαντή
Το ζήτημα του γάμου των ομοφυλοφίλων και της τεκνοθεσίας εξελίσσεται σε κανονικό ναρκοπέδιο για την κυβέρνηση, εφόσον η προσπάθεια να πειστούν οι βουλευτές έχει ήδη καταρρεύσει και οι θετικές ψήφοι αυτή τη στιγμή είναι κάτω από 120, με κίνδυνο να πέσουν ακόμη περισσότερο, καθώς οι πανικοβλημένοι βουλευτές και υπουργοί της ΝΔ βλέπουν το εκλογικό τους ακροατήριο να μειώνεται δραματικά και τον λαό, κυρίως στην επαρχία, να είναι πραγματικά οργισμένος.
Το ζήτημα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, διότι και από τον χώρο της αριστεράς ακούγονται σοβαρότατα επιχειρήματα εναντίον του νομοσχεδίου. Το ΚΚΕ εντοπίζει δύο πολύ σοβαρά ζητήματα. Πρώτον, πως νομιμοποιώντας την τεκνοθεσία ομοφυλόφιλων ζευγαριών αμφισβητείς δια νόμου τη φυσική σχέση μητρότητας και πατρότητας, διότι, σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά γεννιούνται, προς το παρόν, από μια γυναίκα- τη μητέρα- και έχουν ένα και μοναδικό πατέρα. Οπότε, νομιμοποιώντας την τεκνοθεσία σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια ανατρέπεις βίαια μια φυσική, αντικειμενική σχέση. Η βιαιότητα αυτής της νομοθέτησης θυμίζει ασφαλώς ολοκληρωτικά καθεστώτα και παραπέμπει ευθέως στη ναζιστική ευγονική.
Δεύτερον, πως εάν εγκριθεί το νομοσχέδιο από τη Βουλή θα ανοίξει ο δρόμος για το εμπόριο βρεφών και για την εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος μέσω της παρένθετης μητέρας, η οποία θα καταστεί πραγματικότητα, ανεξαρτήτως εάν προβλέπεται ή όχι στο νομοσχέδιο. Έχει μάλιστα καθοριστεί και η τιμή της γυναίκας: 20.000 ευρώ.
Είναι σαφές πως το ΚΚΕ, αντιλαμβανόμενο άριστα την ουσία του θέματος, καθώς δεν έχει υποκύψει στον νεοφιλελεύθερο δικαιωματισμό εξ Αμερικής, εστιάζει κυρίως στο κοινωνικό ζήτημα που προκύπτει: η νομιμοποίηση τεκνοθεσίας σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια αφορά στην ανώτερη τάξη. Μέλη αυτής της τάξης θα έχουν τη δυνατότητα να υιοθετήσουν παιδιά, ενώ είναι προφανές πως ο λαός ούτε έχει τέτοιες ανησυχίες και επιθυμίες, ούτε τις αποδέχεται, ούτε και έχει χρόνο να ασχοληθεί με το ζήτημα. Άλλα τον απασχολούν.
Οπότε, για ένα νομοσχέδιο που ζητάει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις ενός ιδιαίτερου κοινωνικού στρώματος της ανώτερης τάξης, δεν είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε έναν ακραίο βολονταρισμό που καταργεί τις αιώνιες φυσικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και ταυτόχρονα δίνει βορά στους κοινωνικά και οικονομικά ισχυρούς τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Από αυτήν την αφετηρία εκκινεί προφανώς η συλλογιστική του ΚΚΕ. Η οποία είναι απόλυτα σωστή.
Αλλά και μέσα στη ΝΔ οι ενστάσεις είναι πολλές και σοβαρές- κυρίως από τον Αντώνη Σαμαρά – καθώς όλοι οι βουλευτές τονίζουν πως η νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων και της τεκνοθεσίας που τη συνοδεύει υποχρεωτικά, θα δώσει συντριπτικό χτύπημα στον θεσμό της οικογένειας.
Απέναντι σ΄ αυτές τις σοβαρές ενστάσεις και απέναντι στη λαϊκή πλειοψηφία που απορρίπτει τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου -αυτός είναι και ο λόγος φυσικά που η κυβέρνηση δεν τολμάει να κάνει δημοψήφισμα για το ζήτημα- τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς είναι φαιδρά.
Αν διαβάζει κανείς επιτροχάδην το τι γράφεται στον τύπο και τι λέγεται στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα θα μείνει έκπληκτος με τα εντελώς ανόητα και συνήθως εμπαθή επιχειρήματα. Η εφημερίδα LIFO σε κείμενο βασικού αρθρογράφου της λέει τα εξής, σχετικά με τις απλές επιφυλάξεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, για το νομοσχέδιο της ΝΔ: «Ένας πολιτικός είναι προοδευτικός όταν το αποδεικνύει με πράξεις και όχι όταν απλώς αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιος. Ποια είναι λοιπόν η συμβολή του ΠΑΣΟΚ σήμερα στην κοινωνική άνοδο της χώρας, όταν ακούμε επιχειρήματα που δε συνάδουν με μια προοδευτική αντιπολίτευση; Από την πρώτη στιγμή και ειδικά για ένα τέτοιο θέμα ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ έπρεπε να τηρήσει μια ξεκάθαρη και αταλάντευτη στάση».
Δηλαδή, σύμφωνα με τη LIFO, για να είναι προοδευτικός ο Ανδρουλάκης θα πρέπει να ψηφίζει τα νομοσχέδια της ΝΔ! Και λίγες αράδες παρακάτω, ο προοδευτικός συντάκτης δεν κρύβει και τις πολιτικές του προτιμήσεις, απευθυνόμενος με ιταμό ύφος στον Ανδρουλάκη: «Ας του εξηγήσει κάποιος ότι οι εποχές που δέσποζαν συνθήματα του τύπου ‘’ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά’’ ανήκουν πλέον στο παρελθόν… Τελικά, ευτυχώς για το ΠΑΣΟΚ του σήμερα που υπάρχει ο Μητσοτάκης»!
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, σε αντίθεση με το ΚΚΕ, οδεύει σε πλήρη πολιτική απαξίωση, καθώς συγκρούεται αφενός με τη λαϊκή πλειοψηφία – εν ονόματι της οποίας υποτίθεται νομοθετεί το κοινοβούλιο- και αφετέρου και με την αριστερή πολιτική ιδεολογία, καθώς υιοθετεί άκριτα και σε όλο το εύρος της τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του «ατομικού δικαιώματος».
Αλλά το ατομικό δικαίωμα δε μπορεί να συγκρούεται, ούτε να υπερβαίνει το συλλογικό δικαίωμα και κυρίως δε μπορεί μια ατομική επιθυμία να επιβάλλεται ως συλλογικό δικαίωμα. Εν προκειμένω μάλιστα, η επιθυμία αυτή συγκρούεται και με τη φύση, δηλαδή με το φυσικό δικαίωμα της γυναίκας να είναι η μητέρα του παιδιού -αυτή και μόνον- και το φυσικό δικαίωμα του άνδρα να είναι ο πατέρας του -αυτός και μόνον-.
Η άρνηση αυτών των φυσικών δικαιωμάτων οδηγεί την κοινωνία σε προ-πολιτικές καταστάσεις, όπου ακόμη δεν είχε εισαχθεί το καθεστώς του δικαίου που ορίζει τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων. Επιστρέφουμε δηλαδή εν προκειμένω σε καθεστώς κοινωνικής βαρβαρότητας, όπου ο πιο ισχυρός επιβάλει τις επιθυμίες του, παραβιάζοντας ακόμη και τους φυσικούς νόμους.
Ο κίνδυνος από την υιοθέτηση του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ο οποίος συμπαρασύρει και την τεκνοθεσία, είναι πολύ σοβαρός, διότι η τεκνοθεσία στρέφεται εναντίον των γυναικών πρωτίστως -που κινδυνεύουν να μετατραπούν σε απλά όργανα αναπαραγωγής- αλλά και των παιδιών, τα οποία εάν δεν προστατεύονται πλέον από τον νόμο θα κινδυνεύσουν να μετατραπούν σε εμπόρευμα, ενώ η ανατροφή τους σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια παραβιάζει το φυσικό τους δικαίωμα να μεγαλώνουν με τον φυσικό τους πατέρα και τη φυσική τους μητέρα.
Το επιχείρημα πως τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν δικαίωμα στον γάμο και στην υιοθεσία είναι έωλο. Όποιος έχει μια κάποια συμπεριφορά ή επιθυμία δε μπορεί να απαιτεί νομική αναγνώριση της επιθυμίας του, εάν αυτή συγκρούεται μάλιστα και με τους φυσικούς νόμους. Θα μπορούσαν τότε και οι παιδόφιλοι, που σε πολλές χώρες είναι οργανωμένοι σε σωματεία, να απαιτήσουν επίσης τα ίδια δικαιώματα.
Οι νόμοι περί τεκνοθεσίας είναι αυστηροί και σωστά είναι αυστηροί, διότι μιλάμε για την προστασία βρεφών και ανηλίκων, ενώ και τα κωλύματα γάμου είναι επίσης αρκετά και προστατεύουν έναν αιώνιο ισχυρό κοινωνικό θεσμό, την οικογένεια. Σε καμία περίπτωση αυτά δε μπορούν και δεν πρέπει να αλλάξουν, εξαιτίας ατομικών επιθυμιών και απαιτήσεων.
ΥΓ. Το θλιβερό θέαμα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με τα τροχήλατα σακίδια να σπεύδουν στη βίλα Κασσελάκη στις Σπέτσες, θα μπορούσε να έχει και τη λεζάντα του: «Η αριστερά το βάζει στα πόδια».
