Σε μια χρονική συγκυρία που η κυβέρνηση μετράει προβλήματα και αστοχίες, η επικαιρότητα κατακλύζεται από το τριήμερο στις Σπέτσες
Του Νίκου Γ. Μερτζάνη
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγε ο ποιητής Μένανδρος. Πού να ήξερε ότι στην Ελλάδα θα υπήρχε κόμμα που θα έκανε τα ίδια λάθη κατ’ εξακολούθηση, με τρόπο εμμονικό και καθαρά αυτοκτονικό. Σε μια χρονική συγκυρία όπου η κυβέρνηση μετράει προβλήματα και αστοχίες, η επικαιρότητα κατακλύζεται από το τριήμερο στις Σπέτσες, που θα κάνουν τα μέλη της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι αντέδρασαν, τι είπαν, πόσα δωμάτια έχει η βίλα του Κασσελάκη που θα τους φιλοξενήσει, ποιοι θα πάρουν τα καλύτερα δωμάτια, τι ακριβώς έγραφε το μέιλ που έστειλε η Τζάκρη και γιατί αντέδρασε η Έλενα Ακρίτα και άλλα τέτοια… χρήσιμα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που κατάφερε να αποφύγει τον σκόπελο Συρίγου, αλλά και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός χρειάστηκε μέσα σε έξι μήνες να αλλάξει τρεις υπουργούς στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τους εγκληματίες να κάνουν «πάρτι» σε όλη την Ελλάδα.
Την κριτική από την αξιωματική αντιπολίτευση για τον ανασχηματισμό ο κ. Μητσοτάκης τη «γλίτωσε» λόγω της αλλαγής ατζέντας, για την οποία φρόντισε η ίδια η αξιωματική αντιπολίτευση με τη στάση της.
Το πρώτο λάθος έγινε από την ανακοίνωση του Στέφανου Κασσελάκη, που συνέδεσε την υπόθεση Συρίγου με τον ανασχηματισμό, θεωρώντας ότι με τις διορθωτικές κινήσεις που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε να βρει διέξοδο από το πρόβλημα που του προκάλεσαν οι λανθασμένες δηλώσεις του βουλευτή του. Δύο μεγάλα θέματα, που άξιζαν ίση αντιμετώπιση, μπήκαν στο «μπλέντερ» και ανακατεύτηκαν.
Οι δηλώσεις του Άγγελου Συρίγου για παρωχημένη Συνθήκη της Λωζάννης είναι μείζον θέμα για την ελληνική εξωτερική πολιτική και ως τέτοιο έπρεπε να αντιμετωπιστεί.
Η αύξηση της εγκληματικότητας και η αδυναμία της κυβέρνησης να προστατέψει τους πολίτες ή, έστω, να τους δημιουργήσει το αίσθημα της ασφάλειας είναι επίσης μεγάλο θέμα και ως τέτοιο έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Ομοίως, μεγάλα θέματα είναι οι διαγκωνισμοί στο υπουργείο Υγείας, το οποίο ολοταχώς βαδίζει προς την πλήρη ιδιωτικοποίησή του, αλλά και η απαξίωση του υπουργείου Εργασίας, με την τοποθέτηση της Δόμνας Μιχαηλίδου, που θεωρεί ότι τα παιδιά του δημοτικού θα έχουν καλύτερη υγεία, αν περπατήσουν τρία με τέσσερα χιλιόμετρα να πάνε στο σχολείο…
Τι κατάφεραν, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ, με την ανακοίνωση που έκαναν; Να μειώσουν τη σημασία αυτών των θεμάτων. Τα υποβάθμισαν και ήρθε πολύ φυσιολογικά το κέφι του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας των νέων υπουργών.
Το δεύτερο λάθος ήταν οι Σπέτσες. Όχι τόσο η επιλογή της τοποθεσίας, αν και θα μπορούσε να έχει επιλεγεί μια πιο εμβληματική πόλη όσον αφορά τις επιδιώξεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως η Λάρισα, όσο για τη «σκόνη» που σηκώθηκε από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κάλυψε τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών.
Αν στο σήμερα υπάρχουν υγιής σκέψεις που παρακολουθούν μεν, αλλά επεξεργάζονται δε,
την ροή των εξελίξεων σε πολιτικό επίπεδο, γίνεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο εμφανές
πως η Ν.Δ. έχει κουράσει, η επανεκλογή όπως και αν έγινε πράξη, δεν διαθέτει δεδομένα ώστε να
προκαλούν έκπληξη η να υπόσχονται μακροημέρευση.
Από την άλλη όψη στην αντιπολίτευση το μέλλον διαγράφεται χωρίς ορίζοντα, χωρίς δυνατά
σημεία ώστε να αποβλέπει στην εξουσία.
Τι απομένει πλέον, χωρίς την ύπαρξη νέου πολιτικού φορέα, που θα οδηγήσει την χώρα σε αλλαγές
πολιτικής σταθερότητας, το καράβι θα θαλασσοδέρνεται στα βράχια.
Η διαρκής παρατεταμένη φθορά, άλλως παρακμή επιφέρει πολλά δεινά στην χώρα.
Ας ελπίζουμε πως οι φέροντες τις ευθύνες στα παιχνίδια εξουσίας το έχουν δρομολογήσει,
ασχέτως εάν παραμένει ως άκρως ξαφνικό, η σε κατάλληλο χρόνο.
Η παρουσία πάντως των προσώπων που σήμερα προβάλλονται στο πολιτικό τοπίο, δεν διαθέτει
δυνάμεις ώστε να προκαλέσει κάτι το διαφορετικό.
Απομένει κυρίως ζητούμενο το νέο το διαφορετικό, ή άλλως μαύρη μαυρίλα και καταχνιά.