Εάν το σχολείο δεν γίνει αυστηρό και δεν σταματήσει το χαϊδολόγημα των παραβατών, θα δούμε και χειρότερα
Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου
Καθημερινά ακούμε ότι συμμορίες επιτίθενται σε ανηλίκους και βιαιοπραγούν. Βίντεο κυκλοφορούν με τα «κατορθώματα» διαφόρων νταήδων που περηφανεύονται για τις αθλιότητές τους. Τα ποσοστά παραβατικών ανηλίκων έχουν εκτοξευθεί. Τα δε μουσικά ακούσματα της μόδας στους εφήβους εξυμνούν την αλητεία, τα ναρκωτικά, την πορνεία, τη βία και ό,τι πιο παραβατικό υπάρχει.
Τραπ λέγεται η μουσική που ακούει η νεολαία σήμερα και, ενώ έξω είναι η μουσική του περιθωρίου, εδώ την έχουμε και στα σχολικά πάρτι. Οι δε γονείς, όταν δεν είναι σαν τους τράπερ, είναι μέσα στην αφασία. Πληρώνουν και djs για να «διασκεδάσουν» τα παιδιά με στίχους, όπως «Στο προπό σκάω με μάσκα και αδειάζει το ταμείο, θέλω ένα glock 26 και ένα ruger, δεν πληρώνω και ο ίδιος είμαι shooter», «Με ψάχνουν μπάτσοι, μα δεν θα τους κάτσει, πουλάω την ντόπα και την αγοράζει». Στα τραγούδια, την τιμητική του έχει το γυναικείο φύλο. Όλες οι γυναίκες είναι πόρνες. Οι στιχουργοί-δολοφόνοι της μουσικής χρησιμοποιούν μια πλούσια γκάμα υβρεολογίου για να περιγράψουν το γυναικείο φύλο, το οποίο, σύμφωνα με τους στίχους, υπάρχει για να υπηρετεί τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις. Οι γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους να εκτεθούν σε τέτοια ακούσματα και ερεθίσματα ή είναι κουφοί ή δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα ή θέλουν να δουν τα παιδιά τους μια μέρα στη φυλακή. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Η ελληνική Πολιτεία μέσα στην υποκρισία, όπως πάντα όταν πρόκειται για σοβαρά θέματα, ψάχνει να βρει την αιτία στην οικογένεια, γιατί η μαμά του παραβάτη δεν τον αγκάλιαζε όσο έπρεπε. Φυσικά παίζει ρόλο και η οικογένεια, αλλά παλαιότερα πολλές τέτοιες περιπτώσεις τις ρύθμιζαν το σχολείο και η κοινωνία με την τιμωρία και την περιθωριοποίηση αυτών των στοιχείων. Τώρα, μην πούμε τη λέξη «τιμωρία» στον ανήλικο – θα πάθει ο ψυχισμός του. Μην πούμε για αποκλεισμό των παραβατικών – θα πάθει ο ψυχισμός όσων κάνουν καριέρα και περιουσία από προγράμματα για «bullying», προγράμματα ένταξης και ένα σωρό αρλούμπες. Που, από τότε που βγήκαν όλα αυτά, οι ανήλικοι έγιναν αγρίμια και γίνεται χαμός. Τόση επιτυχία είχαν! «Κουβά» έχουν πάει τα εκατομμύρια των κονδυλίων.
Εάν το σχολείο δεν γίνει αυστηρό -γιατί τώρα είναι παιδική χαρά με ευθύνη της Πολιτείας-, εάν δεν σταματήσει το χαϊδολόγημα των παραβατών και των γονέων τους, θα δούμε και χειρότερα.
*Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
Ποινικές και αστικές ευθύνες στους γονείς. Έτσι τελειώνει το φαινόμενο. Αλλά δεν θέλουν…
Και τα λοκ ντάουν και η υποβάθμιση της δημόσιας παιδίας, η ανέχεια των νοικοκυριών, η τηλεόραση, το ψέμμα, η διάψευση όλων των προσδοκιών των νέων; το μηδαμινό μέλλον που τους προσφέραμε; μόνο η τραπ φταίει;