Του Όφι Ιοβόλου
Το έχουμε γράψει επανειλημμένα. Αν πριν από 10 χρόνια έγραφε κάποιος δημοσιογράφος ότι ο Κυριάκος θα γινόταν κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, ούτε για τη σύνταξη της στήλης κηδειών στην «Πρωινή Άνω Ραχούλας» δε θα τον προσλαμβάναν.
Κι όμως είναι γεγονός.
Και πολύ φοβούμαστε ότι αν δε βρεθεί σοβαρός αντίπαλος, ο Κυριάκος θα καταδυναστεύει λαό και πατρίδα για πολλά τέρμινα.
Τονίζουμε ιδιαιτέρως το σοβαρός! Διότι αν είναι να επιστρέψει ο Τσίπρας όπως ακούγεται αναδιοργανώνοντας την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων, εξυπακούεται ότι είμαστε χαμένοι από χέρι.
Κοινώς μπλέξαμε και να δούμε πώς θα ξεμπλέξουμε.
Μην αυταπατάστε. Ακόμη και με μειωμένα σε μεγάλο βαθμό ποσοστά ένεκα της ισοπεδωτικής πολιτικής του, ο Κυριάκος δίχως αντιπολιτευτική απειλή θα μεσουρανεί… εσαεί. Το γνωρίζει κι ο ίδιος εξ ου και η επιτάχυνση των διαδικασιών προς επιβολή ολόκληρης της νεοφιλελεύθερης-κρατικιστικής-εθνομηδενιστικής ατζέντας.
Όλα τα υπόλοιπα που γράφονται κι ακούγονται περί επικείμενης τιμωρίας του χειμαζόμενου λαού λόγω πείνας κλπ., είναι μονάχα για παρηγοριά στον άρρωστο.
Διαφορετικά θα είχε ψηφίσει τον Τσίπρα για να μην επιτρέψει στον Μητσοτάκη και τους… βολεμένους ψηφοφόρους του να διαλύσουν τη ζωή του. Είναι τόσο απλό.
Να το χαίρεστε κύριε Σαμαρά το δις εξαμαρτείν που επανέφερε ατσαλωμένο τον άλλοτε άσπονδο εχθρό σας, κονιορτοποιώντας την καταστροφική εμμονή σας για δικαίωση.
Άραγε είστε ικανοποιημένος με τον εφιάλτη διαρκείας που βιώνει η Ελλάδα;
Σας χαροποιεί το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης σας άδειασε για δεύτερη φορά και πλέον θα βλέπετε την Προεδρία της Δημοκρατίας μόνο αν τύχει και περάσετε απ’ έξω;
Αγαλλιάζετε που καταδικάσατε εντελώς το μέλλον των αναξιοπαθούντων πολιτών με την επαναλαμβανόμενη απρονοησία σας;
Θα συνεχίσετε να βαυκαλίζεστε ότι δύναται να αποποιηθείτε την ευθύνη σας για το σκοτάδι του μητσοτακισμού που σκεπάζει την Ελλάδα μέσω καταγγελτικών συνεντεύξεων και σκληρών άρθρων συνεργατών σας;
Σας το έχουμε ξαναπεί, ο Καραμανλής παραιτήθηκε στέλνοντας επί της ουσίας το εξής εκκωφαντικό μήνυμα: Δε συναινώ στο ξεπούλημα της Ελλάδας!
Ήρθε η ώρα να το πράξετε κι ο ίδιος προς δημιουργία των απαραίτητων πολιτικών τετελεσμένων ώστε να προκύψουν οι αναγκαίες για τη σωτηρία της πατρίδας συνθήκες.
Δε θα πρέπει να ξεχνάτε ότι η Ιστορία είναι αμείλικτη. Ειδικά με τους πολιτικούς.
Οψόμεθα…
Με εκπλήσσει αυτή η φράση εφιάλτης διαρκείας που βιώνει η χώρα.
Η χώρα βιώνει τις επιλογές της , αποτέλεσμα δυο διαδοχικών εκλογικών
αναμετρήσεων μόλις πρόσφατα.
Ο Κυριάκος πιστός των όσων τον ανέδειξαν και τον έστεψαν πρωθυπουργό,
μάλλον είναι ότι το καλύτερο για την χώρα μέχρι να φθάσει το πλήρωμα
του χρόνου.
Εάν αναφερόμαστε σε 4ετή θητεία είμαστε ακόμη στην αρχή.
Εάν άλλα προκύψουν στην πορεία μόνο ο χρόνος θα δώσει την απάντηση.
Εάν από την άλλη έχουμε ορίζοντα την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας
χρόνος εκλογής έτος 2025.
Όσο για τον Καραμανλή ο ισχυρισμός, δε συναινώ στο ξεπούλημα της Ελλάδας
όχι δεν ταιριάζει για πολιτικό πρόσωπο της εμβέλειας Καραμανλή.
Από μέσα μάχεσαι με ότι δυνάμεις διαθέτεις σε κάθε τι που δεν συμφωνείς.
Από έξω διαθέτεις ελεύθερο πεδίο ώστε να πράξεις από πολλές παραμέτρους.
Ο γρίφος λοιπόν δεν θέλει να δώσει προς το παρόν απάντηση πως προετοιμάζεται
η επόμενη μέρα για τούτο τον τόπο.
Η εμφάνιση βεβαίως, του από μηχανής θεός εκ των ΗΠΑ, μάλλον κουράζει
διότι το ίδιο το έργο δεν προσφέρει, αφού δεν έχει να δώσει αυτά που οι καιροί
προστάζουν όπως διαγράφεται το μέλλον.
Βαδίζουμε λοιπόν κάπως τυφλά, αλλά η ελπίδα δεν εγκαταλείπεται πώς κάτι καινούργιο
ετοιμάζεται, θα εκραγεί την κατάλληλη χρονική στιγμή.
Όταν υπάρχουν σε εξέλιξη δυο πόλεμοι, όταν οι οικονομίες των χωρών δοκιμάζονται,
όταν οι γεωπολιτικές αλλαγές τρέχουν, προκύπτει το ερώτημα.
Ποιος έμπειρος πολιτικός θα ήθελε να αναλάβει ενεργό δράση να απαλλάξει την
χώρα από τον βούρκο χωρίς να διαθέτει έστω τα άκρως απαραίτητα εφόδια
τουλάχιστον για το ξεκίνημα.
Διότι η πραγματικότητα από αυτά που κάθε μέρα μας παπαγαλίζουν τα ΜΜΕ παραμένει
η νύχτα με την μέρα.
Ο λαός αφουγκράζεται, σκέπτεται, ψάχνεται, ανησυχεί, ο λαός όσο και αν χειραγωγείται
αναζητά την διέξοδο, το οποίο βέβαιο είναι ότι όταν ωριμάσει εκείνο το νέο
το διαφορετικό, εκείνο που θα του δώσει βεβαιότητα ότι υπάρχει φως, τότε
ο λαός δεν καταλαβαίνει από εμπόδια, αντιλαμβάνεται μόνο σιγουριά και προχωρά.
Η διαφορά με άλλοτε εποχές, ως προς την ανάδειξη προσώπων με το σήμερα έχει να κάνει με
την παρουσία τις τεχνολογίες, τον τρόπο επικοινωνίας, την ταυτόχρονη μετάδοση ήχος
και εικόνα, τηλεόραση, διαδίκτυο.
Με μικρή επιφύλαξη, η χώρα μας σε αυτή την πλύση εγκεφάλου δεν φαίνεται να υπάρχει
διάθεση για παρατεταμένη διάρκεια.
Ο προβληματισμός, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η κακή ποιότητα διαβίωσης, η συρρίκνωση
πλούτου στους ολίγους, οι προκλητικές διακρίσεις δεν προνοούν παρατεταμένη διάρκεια.