Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Είτε ηθελημένα είτε όχι, αυτό που κάνουν τα δύο (μεγαλύτερα) κόμματα της (συρρικνωμένης) αντιπολίτευσης δεν έχει προηγούμενο, τουλάχιστον κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, επιτρέποντας στον Κ. Μητσοτάκη να τρίβει τα χέρια του…
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ το μόνο που έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής είναι να παίζουν το παιχνίδι των εταιριών δημοσκοπήσεων, οι οποίες έχουν, αμφότερα τα κόμματα, μονίμως στο «κρύο – ζεστό» και τα έχουν εγκλωβίσει σε αυτήν τη διελκυστίνδα…
Στις μετρήσεις, που διαδέχονται η μία την άλλη το τελευταίο διάστημα, τα δύο κόμματα εναλλάσσονται σε σχεδόν μόνιμη βάση πια στη δεύτερη και στην τρίτη θέση. Το αστείο της υπόθεσης μάλιστα είναι ότι οι μεταξύ τους αποκλίσεις είναι μικρές και, πάντως, στα περιθώρια του στατιστικού λάθους. Αν λάβουμε επίσης υπόψη ότι οι επόμενες κάλπες (για τις ευρωεκλογές) θα στηθούν ύστερα από αρκετούς μήνες, τότε γίνεται ακόμη πιο προφανής η σχετικότητα των πραγμάτων…
Κι όμως, η αγωνία με την οποία ξυπνούν κάθε πρωί οι ηγεσίες τους δεν έχει να κάνει τόσο με το πού «βρίσκεται» (πολιτικά και δημοσκοπικά) η Ν.Δ. όσο με το ποιος εκ των δύο «είναι μπροστά», έστω και κατ’ ελάχιστον. Αυτό «βγαίνει», μάλιστα, ακόμη και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις που κάνουν τόσο ο Στεφ. Κασσελάκης όσο και ο Ν. Ανδρουλάκης.
Κι αυτό που παραμένει οξύμωρο είναι ότι έχουν αυτοπαγιδευτεί σε μια αναμέτρηση για τη «Β’ Εθνική», χωρίς η επικράτηση να συνεπάγεται άνοδο στο πρωτάθλημα της «Σούπερ Λιγκ». Είναι φανερό σε όλους ότι τα δύο κόμματα δεν καρπώνονται σχεδόν καθόλου τη φθορά της Ν.Δ., η οποία αρχίζει να γίνεται αξιοσημείωτη, παραμένοντας όμως «ορφανή», αλλά τρώνε κυριολεκτικά από τις σάρκες τους.
Πού οφείλεται αυτή η τακτική, λοιπόν, και κατά πόσο είναι μυωπική και αδιέξοδη; Η εξήγηση που δίνουν όσοι έρχονται σε επαφή με τις δύο πλευρές και εισπράττουν το κλίμα είναι ότι τόσο στην Κουμουνδούρου όσο και στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν τις ευρωεκλογές «μητέρα των μαχών», αλλά για το… ξεκαθάρισμα των λογαριασμών στην Κεντροαριστερά.
Με απλά λόγια, το επικρατέστερο σενάριο λέει ότι νομοτελειακά μετά τις ευρωκάλπες θα τεθεί επί τάπητος το θέμα της «συνεργασίας» τους, με ορίζοντα τις βουλευτικές εκλογές. (Υπάρχουν, άλλωστε, και οι… φωνές Τσίπρα, ε;) Κι ανάλογα με το ποιος θα έχει πάρει κεφάλι, θα έχει και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ; Και ο Κασσελάκης ή ο Ανδρουλάκης ως πρόσωπα; Όποιος εκ των δυο δε… ηττηθεί σε αυτό το μικρό πρωτάθλημα θα έχει κι άλλα προβλήματα.
Τι κι αν όλα αυτά γίνονται λίγο πάνω, λίγο κάτω από το 10%; Τι κι αν επίσης ο Κ. Μητσοτάκης, παρά τα αυτογκόλ του, είναι στην ίδια ώρα μόνος στο γήπεδο…
