Ξεπλυμένη ελπίδα

Του Απόστολου Αποστόλου*

Μετά από κρίσεις που περνάμε ως κοινωνία, ως πολιτεία, αναρωτιόμαστε για το ποιος φταίει. Το ψάχνουμε, το ερευνούμε, το αναλύουμε, αλλά δεν καταφέρνουμε ποτέ να το βρούμε, και αυτό γιατί κάθε φορά δικαιολογούμε στάσεις, προθέσεις, λογικές και κάπως έτσι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ποτέ. Ας κοιτάξουμε τουλάχιστον τι μας λείπει: λείπει η έμπνευση, λείπουν οι ορίζοντες, ίσως το όραμα και η πίστη; Ή μήπως λείπουμε εμείς ως υποκείμενα από την ιστορία;

Έτσι και αλλιώς η ζωή ανταλλάσσεται με την επιβίωση και η επιβίωση θέλει πολλές συνθηκολογήσεις, υποταγές, συμβιβασμούς. Τι μένει από εκεί και ύστερα για τον άνθρωπο;  Ένα παραμύθι δίχως όνομα, μια ελπίδα ξεπλυμένη, μια ψυχολογική υποβολή με μια μικρονοϊκή ευχή «ίσως να γίνει κάτι διαφορετικό;».

Τρομάζεις με αυτά που βλέπεις και ακούς σε καθημερινή βάση. Ο πρωθυπουργός της χώρας μεταμφιέζεται για να γιορτάσει το επίδομα Youth Pass που θα δώσει στους νέους με την ενηλικίωσή τους, παλιμπαιδίζοντας με skateboard και αναστρέψιμο καπέλο κάδου στο νέο του βίντεο στο TikTok. Οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ, βρήκαν όνομα για το κόμμα τους και το βάφτισαν «Νέα Αριστερά». Σε άρθρα του νομοσχεδίου για τα δάνεια και τους servicers οι βουλευτές του νέου κόμματος ψήφισαν «παρών», ενώ σύσσωμη η αντιπολίτευση καταψήφισε το νομοσχέδιο. Σχετικά με τα τρία άρθρα της ονομαστικής ψηφοφορίας όπου το κόμμα της «Νέας Αριστεράς»  ψήφισε «παρών», δόθηκε η εξήγηση από το νέο κόμμα, υποστηρίζοντας ότι  ψηφίσαμε «παρών», γιατί αποτελούσαν μέρος της ευρωπαϊκής οδηγίας. Πάνω από όλα οι ευρωπαϊκές οδηγίες. Πάνω από όλα ο μικρονοϊτικός ευρωπαϊσμός μας.

Με την παραπάνω στάση του νέου κόμματος φαίνεται και η γραμμή που θα υποστηρίξει η «Νέα Αριστερά» στο μέλλον. Θα εμφανίζει μια χλωμή ιδεολογική αντιπρόταση που θα τροχοδρομείται στη βάση των ευρωπαϊκών εντολών. Ποια θα είναι η διαφορά του από τα άλλα κόμματα; Καμία, θα ανταγωνίζεται κατά πόσο πιο φιλοευρωπαϊκό κόμμα είναι, σε σχέση με τα άλλα. Και αναρωτιέσαι μήπως επιδίωξΑΝ να φτιάξουν οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα που θα λειτουργεί ως ψυχολογικό καταφύγιο που θα διασώζει την ξύλινη γλώσσα τους και τον αυτο-ηδονισμό της δήθεν «προοδευτικότητάς» τους; Ή αποτελεί μια ακόμη εικονογραφημένη αναπαράσταση ενός ακόμη υβριδοποιημένου κόμματος;

Και μέσα σ’ όλα αυτά έχουμε και την άφιξη του «Σουλτάνου». Εκεί ζούμε την απίστευτη φαρσοκωμωδία. Τα κανάλια προβαίνουν σε αναλύσεις που σχεδόν όλες τους δηλώνουν την χρυσή ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη.  Να τα βρούμε με το «Σουλτάνο» μας λένε οι «ευφυέστατοι ρήτορες» της τηλεσαβούρας. Δημοσιογράφος καναλιού (πρώην αρχηγός πολιτικού κόμματος με ημερομηνία λήξης το κόμμα του και με συγκεκριμένη αποστολή ναυαγοσωστικού στην εποχή των μνημονίων), δήλωνε στο κανάλι που φιλοξενείται ότι είναι μια ευκαιρία να πάμε σε συμφωνία με την Τουρκία περνώντας από Χάγη. Και φυσικά όταν έλεγε να συμφωνήσουμε εννοούσε να υποχωρήσουμε γιατί δεν είναι αφελής και γνωρίζει πως από την ελληνική πλευρά μια και μόνο διαφορά υπάρχει, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Αντιθέτως η Τουρκία  θέτει επιπλέον θέματα στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων, όπως τις γκρίζες ζώνες, την αποστρατικοποίηση των νησιών, τα εναέρια και ναυτικά μίλια. Εκεί τι να συζητήσουμε; Σε κάποιο άλλο φιλοκυβερνητικό κανάλι απογευματινής ενημέρωσης ο δημοσιογράφος-παρουσιαστής της εκπομπής και η συνεργάτιδά του δημοσιογράφος,  χρονομετρούσαν το διάστημα παραμονής του «Σουλτάνου» στο ελληνικό έδαφος και εύχονταν να μην προλάβουν να κάνουν συζητήσεις «υψηλών πτήσεων» δηλαδή σουλτανικών αξιώσεων και έρθει έτσι η ελληνική πλευρά σε δύσκολη θέση. Με άλλα λόγια ο δημοσιογραφικός κόσμος της οθόνης προετοιμάζεται να πασπαλίσει με χρυσόσκονη το αφήγημα της ελληνοτουρκικής συμφωνίας που θα συνοδεύεται από εθνικές ταπεινώσεις και συρρικνώσεις.    

Φαρσοκωμωδίες πολιτικοδημοσιογραφούντων θα μπορούσαμε να πούμε, αλλά δεν είναι έτσι. Βλέπουμε πως έχουν νεκρωθεί τα κίνητρα αντίστασης, πως έχουν απωθηθεί και αγνοηθεί τα καίρια ερωτήματα και επίσης σε πόσο χαμηλή διάσταση έχει πέσει η εθνική υπερηφάνεια. Για άλλη μια φορά θα θελήσουν να μας πείσουν ότι η ιστορία είναι μια χαμένη υπόθεση που γράφεται στα μπακαλοτέφτερα.

*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας