Του Πολύκαρπου Αδαμίδη
Η χαίνουσα πληγή, σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές, που η Ρωσική εισβολή δημιούργησε στην Ουκρανία, εξακολουθεί να είναι ανοιχτή. Αποτελεί μνημείο ντροπής για τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ιστορία, αλλά και την πολύπαθη περιοχή στην οποία εκτυλίσσεται. Οι συνέπειές της είναι διαρκείς και εκτείνονται σε βάθος χρόνου. Τα όποια σχέδια για ανοικοδόμηση και ίαση των πληγών ανύπαρκτη αξία έχουν, μπρος στις εκατόμβες των νεκρών και τον άφατο πόνο των οικείων τους. Και το ερώτημα, που διαρκώς προβάλλεται, είναι για πόσο ακόμα χρόνο ο όλεθρος θα συνεχίσει. Παράλληλη είναι η και η ανησυχία, πως η μετατόπιση του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όπως αποτυπώνεται σε άλλα θέματα που αναδεικνύονται στην προμετωπίδα των καθημερινών ειδήσεων, θα διαιωνίσει μια διαρκή αναμέτρηση, με πρόσθετο πόνο και απώλειες. Που σε άλλα σημεία του μετώπου δείχνει να σταθεροποιείται, όπως για παράδειγμα στη Χερσώνα και τον Νότο και σε άλλα σημεία, μετεξελίσσεται σε μια διαρκή ‘κρεατομηχανή’ με αποκορύφωνα τις μάχες στο Σολεντάρ και το Μπακχμούτ.
Μέσα από μια ιστορική θεώρηση και σύγκριση των πραγμάτων, η Ρωσία δείχνει να ετοιμάζεται για επανάληψη πρακτικών, που είχε υιοθετήσει στην εισβολή αρχικά στη Φινλανδία και τον ‘μεγάλο πατριωτικό πόλεμο’, όπως ευφυώς και χρησιμοθηρικά ενεργώντας, τον είχε ονομάσει ο Στάλιν. Μετά δηλαδή την αρχική αρνητική έως και καταστροφική εξέλιξη της πρώτης φάσης των επιχειρήσεων, να υπάρξει αναδιοργάνωση και να κεφαλαιοποιήσει τον παράγοντα των αστείρευτων σε σχέση με τον αντίπαλο, δεξαμενών του έμψυχου δυναμικού. Ειδικά στην περίπτωση της κατανίκησης των Ναζί, ήταν οι ανεξάντλητες εφεδρείες και το άφθονο πολεμικό υλικό, με το οποίο οι Σοβιετικές δυνάμεις προμηθεύτηκαν, που αντέστρεψε μια κατά τα άλλη χαμένη υπόθεση για τους Ρώσους και τη μετάτρεψε σε έναν μοναδικό θρίαμβο. Στο ίδιο πλαίσιο ο Ρώσος Πρόεδρος καταφεύγει στην επιστράτευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων και στις διαρκείς αλλαγές προσώπων και ηγεσίας. Είναι μια πρόσθετη παραδοχή ότι εξ αρχής ο σχεδιασμός της εισβολής στην Ουκρανία, ήταν λανθασμένος, στηρίζονταν σε παραπειστικά δεδομένα και ανεπαρκείς δυνάμεις.
Τα δεδομένα ωστόσο, σε σχέση με τα Ιστορικά παραδείγματα δεν είναι τα ίδια. Στην περίπτωση της Ουκρανίας η Ρωσία, στη νέα αυτή όπως σχεδιάζει να είναι, φάση του πολέμου, έχει να αντιπαλέψει έναν στρατό εκπαιδευμένο και χαλυβδωμένο σε περιβάλλον πολέμου και με εξαιρετικά αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες. Όπως ήταν για παράδειγμα οι Φινλανδοί, αλλά δεν ήταν οι δυνάμεις της Ναζιστικής Γερμανίας. Σε αντίθεση όμως με τους Φινλανδούς, οι Ουκρανικές δυνάμεις και ευάριθμες είναι και εφεδρείες σε έναν πληθυσμό 40 και πλέον εκατομμυρίων, μπορούν να αναζητήσουν. Επιπρόσθετα οι Ουκρανοί, σε αντίθεση με τους Φινλανδούς και τα Ναζιστικά στρατεύματα, έχουν διαρκή ροή και τροφοδοσία σε πολεμικό υλικό, το οποίο μάλιστα, αναβαθμίζεται διαρκώς. Κρίσιμη παράμετρο για την έκβαση της νέας και ενδεχόμενα τελικής φάσης της αναμέτρησης, είναι κατά πόσον θα είναι έγκαιρη και σε επαρκείς ποσότητες η προμήθεια νέου στρατιωτικού εξοπλισμού και μέσων για τους Ουκρανούς. Θα είναι η παράμετρος που θα κάνει τη διαφορά.
Την ίδια στιγμή, η Ρωσία, δείχνει με κάθε τρόπο, ότι η έκβαση της εισβολής στην Ουκρανία, είναι μάχη επιβίωσης για την ηγεσία της. Δεν είναι τυχαία η εφεκτική πολιτική που ακολουθεί έναντι του Αζερμπαϊτζάν, που κατά τις καταγγελίες των Αρμενίων οδηγεί σε αφανισμό του θύλακα, του Ναγκόρνο Καραμπάχ, ούτε και η ανοχή της στους Τουρκικούς τυχοδιωκτισμούς στη Βόρεια Συρία. Είναι κινήσεις κυνισμού, που ενίοτε εκλαμβάνονται ως απόγνωση. Και δεν αποτελούν διαπιστευτήρια αξιοπιστίας στο πλέγμα των διεθνών σχέσεων.
Σε βάθος χρόνου η Ρωσία θα πρέπει να αντιμετωπίσει μειούμενα έσοδα από το ΦΑ/πετρέλαιο/λιγνιτη στα οποία στηρίζεται η οικονομία της και αδυναμία να αναπληρώσει τις υλικές απώλειες σε στρατιωτικό υλικό (τις ανθρώπινες σαφώς και μπορεί να τις αναπληρώσει)
Το ότι στέλνει T-62 άρματα μάχης στο μέτωπο που είναι συνομήλικα με τους γονείς των πληρωμάτων τους, κάτι λέει.
Το γεγονός της στασιμότητας του μετώπου μετά τις απώλειες εδαφών το φθινόπωρο επίσης είναι σημαντικό μια και αυτά επιτεύχθηκαν με μόνο 25 δις στρατιωτική βοήθεια από ΗΠΑ (οι υπόλοιπες χώρες μπορεί να έστειλαν βοήθεια αλλά αυτή δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος της αμερικανικής).
Το ποσό δεν είναι σημαντικό μια και για σύγκριση 14 δις είναι το εξοπλιστικό της Ελλάδας μετά το 2020.
24 δις ήταν το εξοπλιστικό πακέτο της Ελλάδας μετά τα Ιμια.
Και με αυτό το υλικό των 25 δις σταμάτησε μια υπερδύναμη. Που με την σειρά του δείχνει ότι η Ρωσία στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν. Και φυσικά δεν υπάρχει σύγκριση με τα 860 δις που είναι οι ετήσιες αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ.
Οι αριθμοί δείχνουν ότι η Δύση μπορεί να υποστηρίζει την Ουκρανία επ’άπειρο. Η Ρωσία από την άλλη βλέπει την κλεψύδρα να αδειάζει.
Προφανώς και ένας πόλεμος δεν είναι μόνο αριθμοί. Αλλά και το να τους αγνοεί κανείς δεν είναι σοφό.
Δυστυχώς, η πολιτισμένη Δύση θα αδειάζει τις αποθήκες οπλικών της συστημάτων και των πυρομαχικών μέχρι να χυθεί και το αίμα του τελευταίου ουκρανού στρατιώτη. Αιματοκυλούν την περιοχή για την συνέχιση της παγκόσμιας οικονομικής επιρροής της σημερινής τάξης πραγμάτων, έχω την εντύπωση, αλλά και την προσδοκία πως δεν θα τους βγει. Μέχρι σήμερα, έχουν σύρει την ανθρωπότητα σε καταστροφικές συρράξεις, χώρισαν τον κόσμο σε στρατόπεδα και καταστρέφουν λαούς κάνοντας ασκήσεις επί χάρτου με φτιαγμένους αχυράνθρωπους. Δες τε το παράδειγμα του Ζελένσκι, τρίτης κατηγορίας κωμικός ηθοποιός ήταν, τώρα μετατράπηκε σε πρώτης κατηγορίας υπάκουος ηγέτης του βαθέως κράτους. Οι ουκρανοί χάνονται, οι πολίτες της Δύσης πληρώνουν τα σπασμένα, ο πόλεμος όμως συνεχίζει να αφανίζει τα παιδιά όλων και περισσοτέρων μανάδων.
Όποιος πιστεύει ότι οι Ουκρανοί «έχουν διαρκή ροή και τροφοδοσία σε πολεμικό υλικό» ή ότι «η Ρωσία βλέπει την κλεψύδρα να αδειάζει», ας διαβάσει τι γράφουν επώνυμοι ρωσοφάγοι στον φιλικό τους τύπο:
“Time is not on Ukraine’s side”
https://www.washingtonpost.com/opinions/2023/01/07/condoleezza-rice-robert-gates-ukraine-repel-russia/
Η «δύση» φαίνεται αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο ουκρανό στρατιώτη (όπως παρατηρεί σε πιο πάνω σχόλιο ο Πάνος Α, που δυστυχώς μάλλον θα επιβεβαιωθεί).
@ pythagorean
Το άρθρο λέει ότι ο Πουτιν πιστεύει ότι ο χρόνος κυλά υπερ του.
Οπως πίστευε ότι η Ουκρανία θα καταρρεύσει. Η ότι δεν θα υπάρξει σημαντική αντίδραση από τη Δύση και έτσι άφησε 300 δις $ στις Δυτικές τράπεζες με αποτέλεσμα αυτές να παγώσουν.
Η λίστα με λαθος εκτιμήσεις του Πούτιν είναι ατέλειωτη ξεκινώντας από τα αίτια της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ.
Δεν είναι μόνος σε αυτό βέβαια. Τα ίδια λάθη κάνουμε και εμες αποδίδοντας τη καταρρευση του Βυζαντίου στους σταυροφόρους ή στους Τουρκους χωρίς να αναρωτιόμαστε πως μια ολόκληρη αυτοκρατορία δεν είχε πλοία τον 13ο αιώνα ή Ελληνες στρατιώτες τον 15ο (με εξαίρεση τους Κρήτες τοξότες)
Η αποδίδοντας την κατάρρευση του νεοελληνικού κράτους το 2010 στους Γερμανούς χωρίς να αναρωτιόμαστε γιατί δανειστήκαμε άλλα 120 δις σε 5 χρόνια όταν είχαμε δανειστεί 180 δις σε 200 χρόνια μέχρι το 2004.
@ George N
Όποιος ισχυρίζεται ότι ξέρει τι πιστεύει ο Πούτιν, ας διαβάσει πρώτα τις δημόσιες δηλώσεις του.
Οι Rice & Gates δεν είναι ηλίθιοι. Το άρθρο που έγραψαν στην WaPo, “Time is not on Ukraine’s side”, όπως και άλλα alarmist άρθρα που γράφονται από γνωρίζοντες, είναι αντίθετο προς το κυρίαρχο αφήγημα ότι η Ρωσία χάνει.
Γιατί το έγραψαν; Τουλάχιστον 2 λογικές απαντήσεις:
Πρώτον, για να επιδείξουν την ταύτισή τους με τα συμφέροντα της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας: Πρέπει ως ΗΠΑ να στείλουμε αμέσως κι άλλα όπλα γιατί αλλιώς ….
Δεύτερον, γιατί βλέπουν πού πάνε τα πράγματα και παίρνουν θέση για το blame game που θα επακολουθήσει: Εμείς σας τα λέγαμε, αλλά εσείς αργήσατε!
Πιθανώς και τα 2 ισχύουν.
@ Pythagorean
Θα συμφωνήσω σε κάποιο βαθμό με την πρώτη εκδοχή που παρουσιαζεις.
Οχι για την αμυντική βιομηχανία όμως μια και τα ποσά προς Ουκρανία είναι μικρά για τα μέτρα των ΗΠΑ αλλά ως απόπειρα συγκράτησης του εσωτερικού μετώπου στη Δύση ώστε να μην υπάρξει εφησυχασμός ή χειρότερα διάσπαση του, που είναι και η προσπάθεια που κάνει ο Πούτιν.
Αυτό άλλωστε φαίνεται από το περιεχόμενο των ΜΜΕ που χρηματοδοτεί και μάλιστα είναι ιδιαιτερα καθαρό στη χώρα μας. Αν προσέξεις κινούνται εναλλάξ και πολύ προβλέψιμα μεταξύ του “έρχεται πυρηνικός αρμαγεδων” και του “η Ευρώπη αυτοκτονεί οικονομικά”
@ George N
Η γραμμή “Time is not on Ukraine’s side” των Ρεπουμπλικανών Rice & Gates είναι αντίθετη με το αφήγημα νίκης και συνεπώς δεν ενισχύει το «δυτικό μέτωπο».
Είναι παρόμοια με τη γραμμή Πούτιν!
Η γραμμή αυτή θα τους αποφέρει προσωπικό και κομματικό ώφελος μόνο όταν έρθει η ώρα του blame game των ρεπουμπλικανών εναντίον των δημοκρατικών για την διαφαινόμενη κατάρρευση του καθεστώτος ανδρεικέλων του Κιέβου.
Αν οι Rice & Gates δεν έκαναν τέτοια πρόβλεψη, μάλλον δεν θα τολμούσαν να γράψουν τέτοιο άρθρο.
Το τεράστιο λάθος της δύσης κατά τη γνώμη μου είναι οτι εκτός από την υποστήριξη επί του στρατιωτικού πεδίου επέλεξε και τον οικονομικό πόλεμο με τη Ρωσία με τα γνωστά αποτελέσματα που γυρίσανε μπούμερανγκ. Αυτό και μόνο θα οδηγήσει σε συμβιβασμό τις μεγάλες δυνάμεις γιατί “ματώνουν” όλοι οι εμπλεκόμενοι τώρα έχοντας διαταραχθεί η οικονομική σταθερότητα.
Ενεργειακή κρίση,επισιτιστική, πυρηνική απειλεί,οικονομική κρίση ,.Όλα αυτά για να βάλουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ!!!!Τι θα γινόταν αν δεν έμπαινε;;;Ποιος ο λόγος ο τόσο σοβαρός ώστε να βάλουν πυρηνικά όπλα στην μύτη της Ρωσίας;;;;Ο Μπάιντεν απείλησε τα νησιά του Σολομώντα ,που απέχουν 12700χιλ.απο τις ΗΠΑ πως θα επέμβουν αν βάλει βάσεις η Κίνα!!!!Ανυσηχει για την ασφάλεια των ΗΠΑ από του διαβόλου την μάνα ,αλλά η Ρωσία πρέπει να δεχθεί απειλή σε χρόνο ΜΗΔΕΝ!!!!!Η λογική αυτή μας φέρνει όλο και πιο κοντά σε πόλεμο και μάλιστα πυρηνικό .Όλοι γνωρίζουμε πως ο πραγματικός λόγος είναι ο διαμελισμός της Ρωσίας με επόμενο στόχο την Κίνα .ζουτε ο Πούτιν είναι τρελός ,ούτε σχεδιάζει ανασύσταση της ΣΟΒ.ΕΝΩΣΗΣ.Αυτα είναι δικαιολογίες της πλάκας για ηλίθιους .
@ pythagorean
Εντάξει αλλά αυτό είναι η εκτίμηση σου. Θέλω να πω δεν ήταν στο άρθρο
Την παρκάρουμε μαζί με την δικιά μου από την αρχή της εισβολής ότι αυτός είναι ένας πόλεμος που η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει αλλά η Ρωσία μπορεί να χάσει.
Το μέλλον δηλαδή θα δείξει που θα υπάρξει το εσωτερικό πρόβλημα. Στις ΗΠΑ ή στη Ρωσία.
Η Ρωσία δεν μπορεί να αποδεχθεί την περικύκλωση της που επιδιώκουν οι ΗΠΑ και τα πειθήνια πιόνια της στη Ευρώπη . Η σύγκρουση για την παγκόσμια επιβολή δεν μπορεί να καταλήξη στην παντοκρατορία του ενός.
Κατά τη γνώμη μου η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί. Και μάλλον δεν πρέπει.
Αλλοίμονο στους Λαούς που θα υποστούν τις παράπλευρες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και στην οικονομία για τα συμφέροντα του κεφαλαίου που κυβερνά τον πλανήτη.