Ασχέτως αν γίνουν οι εκλογές το φθινόπωρο ή την άνοιξη του ’23, η ώρα της κάλπης πλησιάζει.
Κι ο λαός εν μέσω γεωπολιτικού χάους (το ουκρανικό είναι απλώς η αρχή της διελκυνστίδας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων) και δυσβάσταχτων βαρών στην τσέπη του, θα κληθεί να αποφασίσει ποιος μπορεί να διασφαλίσει την επιβίωσή του.
Από τη μία, θα έχει την επιλογή να ξαναεμπιστευτεί τον Μητσοτάκη. Ο οποίος παρά τις μετεκλογικές ανακολουθίες, τα φάλτσα στη διαχείριση της κορονοκρίσης, την εμμονή του σε νεοφιλελεύθερες πρακτικές και τα σφάλματα στη διαχείριση των ελληνοτουρκικών και του μεταναστευτικού, φαίνεται ότι αφυπνίστηκε και αποφάσισε να παίξει το πατριωτικό χαρτί προς μετριασμό της δυσαρέσκειας κυρίως από τα δεξιά, καθώς από εκεί κρίνεται η επανεκλογή ή η κατάρρευσή του. Τα όσα ακούγονται περί κέντρου λέγονται απλώς για να μη γοητευτούν οι πασοκοποταμίσιοι από τον Ανδρουλάκη και ρίξουν μαύρη πέτρα στην Πειραιώς. Έτσι, το πατριωτικό γύρισμα σε συνδυασμό με την εμπιστοσύνη που δείχνει στον Μητσοτάκη τόσο το εγχώριο όσο και το διεθνές κατεστημένο σηματοδοτώντας κατά αυτόν τον τρόπο την οικονομική σταθερότητα (όσο δύναται να είναι σταθερή λόγω γεωπολιτικού κυκεώνα) της Ελλάδας, θα μπορούσε να εξασφαλίσει στον λαό μια σιγουριά για το μέλλον του. Κοινώς, επανάληψη του… μη χείρον βέλτιστον.
Από την άλλη, ο λαός θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά γιατί θα τον ωφελήσει η παλινόρθωση του Τσίπρα. Μέχρι στιγμής πάντως η αντιπολιτευτική του στάση, με τα τσιτάτα και τους μύδρους -επιπέδου κίτρινης δημοσιογραφίας- που εκτοξεύει, δεν του δίνει την απαραίτητη τροφή για σκέψη. Δεν τον πείθει δηλαδή ότι αν τον ξαναψηφίσει δε θα υποστεί εκ νέου τόσο το οικονομικό όσο και το εθνικό τσάκισμα που υπέστη επί των ημερών του. Συνεπώς, προς το παρόν, δεν του παρέχει ούτε τα στοιχειώδη εχέγγυα για την επιβίωσή του.
Περνάμε στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Κι εκεί μια από τα ίδια. Αερολογίες, ευχολόγια, το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό και έτερον ουδέν. Ο μόνος λόγος για να το εμπιστευτεί ο λαός είναι για να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, ώστε να μη μείνει ακυβέρνητη η χώρα. Θα μπορούσε να το ψηφίσει για να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά φρονούμε ότι θα είναι παράτολμο το εγχείρημα για ευνόητους λόγους. Επομένως, μένει να φανεί που θα βάλει σφήνα ο λαός τον Ανδρουλάκη, προς κατοχύρωση του ρόλου του ως μπαλαντέρ.
Ερχόμαστε στον Βελόπουλο. Όπου και η δική του περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί… ψήφος μπαλαντέρ. Από τα δεξιά αυτή τη φορά όμως, για να κρατάει τα… πατριωτικά γκέμια, μην τυχόν γλιστρήσει ο Μητσοτάκης και γκρεμοτσακιστεί σε τίποτα Πρέσπες του Αιγαίου.
Ακολουθεί ο Κασιδιάρης. Ουδέν σχόλιον και ο θεός βοηθός!!!
Υπάρχουν και κάποιοι που υποδύονται τους δεξιούς σωτήρες τους οποίος αναζητεί ο λαός για να δει αν φτουράνε, αλλά οι δόλιοι έχουν… χαθεί στην οργάνωση. Πάντως οι κακές γλώσσες λένε, ότι αν στο τέλος οργανωθούν και καταφέρουν να μπουν στη Βουλή, αυτομάτως θα επιδιώξουν συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη για να τον απαλλάξουν από τη συγκατοίκηση με τον Βελόπουλο. Άρα αδέρφια, αν ισχύουν οι πληροφορίες, εξυπακούεται ότι είναι προτιμότερο να ψηφίσετε κατευθείαν τον Μητσοτάκη.
Τι μένει; Ο Βαρουφάκης και το ΚΚΕ.
Καλύτερα ΚΚΕ… σύντροφοι. Εφόσον υπάρχει το γνήσιο γιατί να φάτε το γιαλαντζί;
Η συνέχεια… πάνω από την κάλπη.
..τον “πάει” τον Κυριάκο, αυτός ο Αμερικανός (πρόεδρος), μόνον τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄, πηγαίναν έτσι!
Δεν έκανε κανά πατριωτικό γύρισμα ο Κυριάκος. Το Κέντρο πάντα έτσι ήταν από την εποχή του Βενιζέλου. Πραγματιστικό, διεκδικώντας κάποιο ρόλο για την Ελλάδα και την αστική της τάξη σε συνεργασία με τη Δύση.
Η “λαική δεξιά”, η bon pour l’orient “δεξιά” μας είναι της περιχαράκωσης, της αυτάρκειας και της απομόνωσης, αντιδυτική, φιλορωσική εκφράζοντας τους αγρότες και τα κατώτερα στρώματα των μικροαστών, κοιτώντας πάντα στο παρελθόν.
Αν και στις δεκαετίες του 50/60 η “λαική δεξιά” είχε θορυβηθεί από τον πανσλαβισμό/κομμουνισμό της ΕΣΣΔ και είχε ακολουθήσει το Κέντρο στην εξωτερική πολιτική σήμερα αυτό δεν ισχύει.
Η διαχωριστική γραμμή Δύση/Πούτιν ειναι πολύ έντονη για να επιτρέψει συνεργασία ΝΔ και Βελόπουλου/”δεξιών σωτηρων”
Ιδια είναι η κατάσταση με ΠΑΣΟΚ και την bon pour l’orient “αριστερά” μας.
Οπότε ούτε η ΝΔ μπορεί να συνεργαστεί με ότι υπάρχει δεξιά της, ούτε το ΠΑΣΟΚ με ότι υπάρχει αριστερά του. Μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους τα δύο Κεντρώα κόμματα όπως μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους η δεξιά με την αριστερά μας. Και στις δύο περιπτώσεις οι διαφορές τους θέλουν μικροσκόπιο για να τις δει κανείς. Αν πχ δεν αναφέρεις την Ορθοδοξία, το μεταναστευτικό ή το pride και τους gay δεν ξέρεις αν μιλάς με “αριστερό” ή ‘δεξιό”.
Φάνηκε και το 2015-2018.
Η παρακμή ταλανίζει τη χώρα, καθρέφτης της είναι η ποιότητα των πολιτικών της δυνάμεων. Ολόκληρες οικογένειες με τα γνωστά πολιτικά ονόματα βγάζουν τα προς το ζείν από την πολιτική, λες και δεν υπάρχουν άλλα επαγγέλματα. Οι ικανότητες των απογόνων είναι αντιστρόφως ανάλογες εκείνων που δόξασαν το όνομα που φέρουν, οι δεσμεύσεις τους όμως στον ξένο παράγοντα πολλαπλάσιες. Οι Έλληνες εγκλωβίστηκαν σε ψευδή διλήμματα και αναπαράγουν με την ψήφο τους την παρακμή. Όμως, όπως με τα μνημόνια χάσαμε το επίπεδο ευημερίας μας, έτσι και τώρα κινδυνεύουμε να απωλέσουμε και τη γλυκειά πατρίδα. Οι πρόγονοι μας, αυτοί που έχυσαν το αίμα τους για να είμαστε ελεύθεροι, πρέπει να αισθάνονται άβολα για εμάς και την τύχη της κληρονομιάς που μας άφησαν.
Γιατί ουδέν σχόλιο για τον Κασιδιάρη;;;
There is always an alternative.
Ουδεν σχολιο για τον Κασιδιαρη, ναι καλα τους ειδαμε τους “πατριωτες” νουδουληδες και λοιπα αποκομματα δηθεν δεξια.
Οι εκλογές έχουν ήδη προκηρυχθεί. Προχθές από βουλευτικό γραφείο μού τηλεφώνησαν αν θέλω ενημερωτικό δελτίο του βουλευτή της περιφέρειας στο email μου. Το Σεπτέμβριο το αργότερο.