Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Φτάσαμε, συν Θεώ, φίλοι μου και στο τελευταίο σημείωμα πριν το καλοκαίρι. Καιρός για ξεκούραση, από ό,τι κι’ αν κάνουμε. Κάνα μπανάκι, γιατί τα αναθεματισμένα τα αρθριτικούλια όσο πάνε και ζωηρεύουν και πολύ αποτοξίνωση από όσα μας ενοχλούν, αν αυτό είναι δυνατόν, διότι εμείς μεν τα αφήνουμε, εκείνα όμως δεν μας αφήνουν.
Ο Ουμπέρτο Έκο, είπε ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Μάλιστα έγραψε και βιβλίο μ΄ αυτόν τον τίτλο.
Δεν θα συμφωνήσω με τον Ιταλό φιλόσοφο, διότι η Ελληνική πραγματικότητα, άλλα μας λέει: Αύγουστος του 1922 τέλος της Μικρασιατικής τραγωδίας και έναρξη του μεγάλου προβλήματος της αποκαταστάσεως των προσφύγων. 4 Αυγούστου 1936, καθεστώς Ιωάννου Μεταξά. 15 Αυγούστου 1940, τορπιλισμός της Έλλης. Αύγουστος 1974 «Αττίλας ΙΙ», λες και τελείωσε ποτέ ο «Αττίλας Ι», στην Κύπρο.
Τέλος πάντων.
Επέλεξα για το σημερινό αποχαιρετιστήριο κείμενο να θυμηθούμε τρία τραγούδια που μυρίζουν καλοκαίρι
Αρχίζουμε με το «Τόσα καλοκαίρια». Το ακούσαμε στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Γοργόνες και μάγκες», όπου το τραγουδούσε ο Δάκης και χόρευαν η κυρία Φλώρα (Μαίρη Χρονοπούλου) με τον κύριο Ιάσωνα ( Λάκης Κομνηνός).
Τους ασύγκριτους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, έντυσε υπέροχα με την μουσική του, ο Μίμης Πλέσσας.
Με την ευκαιρία να πω ότι, αναφέροντας ονόματα, όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος (να μην αρχίσω να γράφω τίτλους μεγάλων τραγουδιών του, διότι δεν θα μείνει χρόνος για ‘κείνα τα μπάνια για τα αρθριτικούλια που λέγαμε), ο Μίμης Πλέσσας (επίσης να μην αρχίσω να απαριθμώ επιτυχίες του διότι θα πιάσουμε Χριστούγεννα), η Μαίρη Χρονοπούλου, ο Λάκης Κομνηνός (πόσο συγκλονιστική ήταν η ερμηνεία του στην ταινία «Παύλος Μελάς»), πραγματικά αισθάνομαι τυχερός που έζησα την εποχή εκείνη, που αυτά τα τεράστια ταλέντα μεσουράνησαν.
Τόσα καλοκαίρια
Πέρασες τόσες βροχές για να ρθεις σε μένα
Φέρνοντας χούφτες με φως να νιφτώ
Πέρασα τόσες ζωές για να βρω εσένα
Μεσ’ τη ζεστή σου αγκαλιά να κρυφτώ
Τόσα καλοκαίρια μου χαν φύγει από τα χέρια
Τόσα καλοκαίρια που δεν σ’ αγαπούσα
Ρώταγα τι φταίει
για το στόμα μου που καίει
Τώρα ξέρω πως τα χείλη σου ζητούσα
Άπλωσες τα χέρια και γυρνούν τα καλοκαίρια
και με παίρνουν να βρεθώ κοντά σου
Σε θέλω, σε θέλω.
***
Είναι πάνω από 25 χρόνια, που ο Μιχάλης Ρακιτζής, έγραψε τους στίχους και τη μουσική του τραγουδιού «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια», που το τραγούδησε η Σοφία Αρβανίτη. Το τραγούδι μιλάει για τους εφήμερους καλοκαιρινούς έρωτες, οι οποίοι με τον ερχομό του Χειμώνα, σβήνουν μέσα στης πόλης τα στενά. Μια και αναφερόμαστε στο Μιχάλη Ρακιντζή να αναφέρω ότι έχει γράψει μία συγκλονιστική δημιουργία με τίτλο «Έθνικ». Αναζητείστε την στο διαδίκτυο στη διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=hIgqK1sMK70&ab_channel=m7diadiktioR%C3%84KIMAN.
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
Δεν φταίω εγώ δεν φταις εσύ μπορεί να φταίει το νησί
μας μάγεψε μας πήρε τα μυαλά
Το μπλε της θάλασσας μεθάει το άσπρο των σπιτιών μας πάει
μας έδεσε για πάντα μας κρατάει
Σ’ αυτήν την πόλη την τρελή που να το είχα φανταστεί
δεν είσαι αυτός που γνώρισα εκεί
Θυμάμαι κείνο το νησί που ο έρωτας για πάντα ζει
κι εμείς οι δύο τον ζήσαμε μαζί
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ’ αγαπάς
Αλλού εσύ αλλού εγώ δεν έχω χρόνο να σε δω
βρισκόμαστε μονάχα Κυριακές
και είναι τόσο ειρωνικό πως μ’ αγαπάς και σ’ αγαπώ
μας το θυμίζουν κάτι διακοπές
Μη μου μιλάς…
Αγάπες καλοκαιρινές που είστε τόσο δυνατές
χαθήκατε στις πόλης τα στενά
Η θύμηση σου δυνατή, η παρουσία σου στεγνή
στη σκόνη αυτού του δρόμου θα χαθεί
Μη μου μιλάς…
***
Τελειώνουμε, με ένα πολύ χαρούμενο τραγούδι, με το οποίο κλείνουν σχεδόν όλα τα σχολεία, τις γιορτές που κάνουν για τη λήξη των μαθημάτων και την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών.
Οι στίχοι και η μουσική είναι του Νίκου Καρβέλα και το τραγουδάει μαζί με την Άννα Βίσση.
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Θυμήσου τα καλοκαίρια εκείνο τον καιρό
με την παρέα στο Φάληρο το παλιό,
Στον Μπάτη όλοι μαζευόμαστε,
για μπάνιο τα πρωινά,
στην Αμφιτρίτη και στον Άδωνη
το βράδυ σινεμά.
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Με κάτι άλλες παρέες είχαμε διαφορές,
και στον Απόλλωνα απ’ έξω πέφτανε καρπαζιές,
μα το βραδάκι όλοι στο Sweet Home
με τα κορίτσια αγκαλιά
κάποιο παρτάκι κανονίζαμε μετά το σινεμά.
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Τώρα η παρέα του Φαλήρου ανήκει στο παρελθόν,
η Αμφιτρίτη και ο Άδωνης είναι μπετόν,
στον Μπάτη απ’ έξω γράφει:
προσοχή μολυσμένα νερά
και δεν υπάρχει τίποτα να μας θυμίζει πια….!!!!
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
***
Αυτά ήταν τα τραγούδια που κρίναμε ότι θα πρέπει να ακούσετε από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου σας καθώς θα ταξιδεύετε για τις καλοκαιρινές διακοπές σας.
Και μη ξεχνάτε ιδίως αυτοί που εργάζονται και περιμένουν την καλοκαιρινή άδεια πώς και πώς. Η άδεια τελειώνει όταν βάλετε και την τελευταία βαλίτσα στο πορτ μπαγκάζ (απόφθεγμα καλού μου φίλου).
Καλές διακοπές. Πάλι μαζί στις 2 Οκτωβρίου.


Παλιό, αλλά εκπληκτικό

Είναι Fake news. Το ορθόν είναι: «Εδώ Μονακό, εδώ Μονακό. Σας ομιλεί ο σταθμός των καταπιεσμένων πριγκίπων»

Τι να πεις; Ράμπο είν΄ αυτός. Αν τολμάς φέρε αντίρρηση

Ωχ, ωχ, ωχ. Τι με περιμένει.

Βενζινάς;

§ Με μεγάλη χαρά διάβασα τον νέο ΚΟΚ ο οποίος είναι αν δεν απατώμαι ο 683ος Ελληνικός από ανακαλύψεως του αυτοκινήτου και ο δεύτερος της παρούσης κυβερνήσεως. Και όπως έχουμε πει παλαιότερα, κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της εκδίδει, άμα τη αναλύψει των καθηκόντων της απαραιτήτως τουλάχιστον έναν καινούργιο ΚΟΚ και έναν καινούργιο αθλητικό νόμο, οι οποίοι βέβαια καταργούνται εν ταις πράξεσει. Το ωραίο είναι ότι όλοι οι νόμοι καταστρατηγούνται άμα τη εμφανίσει διότι απλούστατα δεν υπάρχει δυνατότητα ελέγχου. Βρε όσο περισσότερο τσουχτερά πρόστιμα και να θεσπίσετε αν δεν μπορείτε να επιβλέψετε την εφαρμογή τους παρατάτε τα. Εδώ μας λένε κάθε τόσο ότι υπάρχουν ανασφάλιστα οχήματα και θα τα βρουν και τρίχες. Ένα κουμπί να πατήσουν τους τα έβγαλε το σύστημα στο πιάτο. Το κάνουν; Όχι. Τους φοροφυγάδες τους ξέρουν; Απ’ όξω κι’ ανακατωτά. Ενός κουμπιού δουλειά είναι. Το πατάνε; Όχι. Να σας πω εγώ, που δεν διαθέτω και τράπεζα πληροφοριών, ένα δύο καραμπινάτους φοροφυγάδες. Θα τους ψυλλιαστήκατε έτσι; Σιγά τ’ αυγά. Αυτά είναι σαν τις εξαγγελλίες που κάνουν οι νέοι ΥΕΘΑ («όλοι οι στρατιώτες στα σύνορα») και ΠΡΟΠΟ («απόσυρση των αστυνομικών από τους βιπς»). Το τι γίνεται το βλέπουμε. Δεν βαριέστε. Την υγειά μας νάχουμε…
§ α. «Προς απάσας τας αρχάς που διοικούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδίτσης: Δήμαρχο, ιερέα του χωριού, Δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χωρίου….» (Διοικητής χωρίου Ματαράγκα). β. «Σε ποιόν να το πω;» «Παντού σ’ όποιον βρεις να του πεις ‘’θα περάσει ο κ. Θοδωράκης’’. Πού θα πάει θα το πεις κι εκεί που πρέπει» (Θόδωρος Βλάσης στον ‘’Φίλο μου τον Λευτεράκη’’). Έτσι κι΄ εγώ, μη ελπίζοντας ότι θα βρω κάποιον αρμόδιο, το λέω παντού και πού θα πάει θα το πω κι’ εκεί που πρέπει. Η «Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων» λοιπόν, μας πληροφορεί ότι στην Κεντροδυτική Μακεδονία, ακούγονται στα πανηγύρια προπαγανδιστικά και αλυτρωτικά τραγούδια στη γλώσσα γειτονικών κρατών με το περιεχόμενό τους καθαρά διχαστικό (τα μεταφρασμένα κείμενα των τραγουδιών, θα τα βρείτε στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας: WWW.popsm.gr). Νομίζω ότι δεν θα πρέπει να ελπίζω σε κάποιον αστυνόμο σαν αυτόν της Ματαράγκας να βουλλώσει τα στόμα των θρασυτάτων «διασκεδαστών». Μάλλον θα πρέπει να ακολουθήσω τη μέθοδο του Θοδωράκη και να το πω σε όλους και πού θα πάει θα το πω κι’ εκεί που πρέπει. Και μεταξύ μας, δεν ευελπιστώ να γίνει και κάτι. Ή μάλλον το πιθανότερο είναι, να εκδοθούν σε cd τα τραγούδια αυτά με δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου, στα πλαίσια των πολιτιστικών ανταλλαγών των δύο φίλων χωρών…
Τα …”καλοκαίρια” στην επίγεια κόλαση των βαλκανίων πλέον είναι αφόρητα μίστερ. Οι θάλασσες είναι βόθροι, οι τουρίστες έχουν σκαρφαλώσει και στα μπαλκόνια μας, φράγκο δεν υπάρχει ούτε ζωγραφιστό, οι εργολάβοι έχουν βαλθεί να χτίσουν μέχρι και πάνω στον παρθενώνα, τα σεντόνια αγοράζουν γκόλντεν βίζας, νερό δεν υπάρχει, τομάτα δεν υπάρχει, οι …ταβέρνες φέρνουν παλέτες με κατεψυγμένους μουσακάδες από κίνα, προκάτ κρεατόμαζες mega giros 5 ευρώ, βενζίνη 2ευρο το λίτρο, ακτοπλοϊκά για τον τζεφ μπέζο, καταλύμματα για την τούνη και τις φίλες της και ο ταλαίπωρος μικροαστός στη γωνιά να παλεύει να επιβιώσει στη ζούγκλα των βαλκανίων.