Του Μανώλη Κοττάκη
Από μία άποψη οι ψήφοι που έλαβε η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής παραπέμπει σε συνθήκες έκτακτης πολιτική ανάγκης.
Ήχησαν οι σειρήνες: 166! Στους 155 της κυβερνητικής πλειοψηφίας προσετέθησαν 4-5 βουλευτές των «Σπαρτιατών», που αποτελούσαν στις μυστικές ψηφοφορίες το μυστικό μαξιλαράκι του Μαξίμου για τις διαρροές, και οι ψήφοι της Κωνσταντοπούλου, που έχει δηλώσει εξαρχής ότι θα ψηφίσει και εξεταστική και προανακριτική. Μολονότι η προανακριτική οδηγεί σε παραγραφή. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Η πλειοψηφία κουρελού της Ν.Δ. με αυτούς που αποκαλούσε ναζί και ψήφισε νόμο για τον αποκλεισμό τους από τις εκλογές. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη. Εάν ο κύριος Μητσοτάκης θέλει να πορευτεί με πλειοψηφία Κασιδιάρη και αν οι τέως «Σπαρτιάτες» και αμφισβητίες του συστήματος εξελίσσονται (για όσους τους ψήφισαν) στους «Εφιάλτες» των Θερμοπυλών, πρόβλημά τους. Οι σχέσεις της οικογένειας Μητσοτάκη με τα άκρα είναι διαχρονικές και γνωστές. Τώρα απλώς φωτίζονται. Τα θέματα που προέκυψαν είναι άλλα και είναι τρία:
Το πρώτο είναι η εμφανής πλέον απόπειρα του πρωθυπουργού να οριοθετήσει τη Ν.Δ. ως καθαρό κόμμα μητσοτάκηδων. Οι νέες επιθέσεις του στις κυβερνητικές περιόδους του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά αποκαλύπτουν την ασταθή ψυχολογία ενός παίκτη που με επιθετικές κινήσεις στη σκακιέρα, πρώτα με τις διαγραφές, τώρα με αυτά, επιδιώκει τη διάσπαση του κόμματος. Προσοχή, του κόμματος. Η εκλογική βάση της παράταξης είναι ήδη διασπασμένη από τις ευρωεκλογές του 2024. Ο κύριος Μητσοτάκης ηγούμενος κόμματος καθαρά μητσοτακικού, ακολουθούμενος από έναν σκληρό πυρήνα πιστών που επιβραβεύτηκαν για την τυφλή στήριξή τους στη διακυβέρνηση με το αζημίωτο (αυτά ξεσκεπάζει τώρα η ευρωπαϊκή Εισαγγελία, το πελατειακό δίκτυο με τις παράνομες χρηματοδοτήσεις), στοχεύει να ταμπουρωθεί στο Μαξίμου και να εκβιάσει ότι θα κάνει την Ελλάδα Κούγκι. Ό,τι έκανε ο πατέρας του στην Ένωση Κέντρου και με την αποστασία, το ίδιο φαίνεται ότι θα κάνει και εκείνος με τη Νέα Δημοκρατία. Διάσπαση. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Η χορογραφία είναι γνωστή: υποκλοπές, πελατειακά δίκτυα, διαπλοκή που στηρίζει αλλά στο τέλος στρέφεται εναντίον του, διαφθορά, αποστασίες, διάσπαση. Προκύπτει και ιστορικά: Το φιλελεύθερο μπλοκ συνήθως διχάζει και διασπά, το καραμανλικό ενώνει.
Το δεύτερο είναι η πρώτη κοινοβουλευτική ήττα που υπέστη σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών ο πρωθυπουργός στην εξαετία της διακυβέρνησής του. Μέχρι τώρα η τακτική του είχε αποτελέσματα. Εμφανιζόταν στο Κοινοβούλιο ως ο «αναμορφωτής» που έκανε πολύ μεγάλη χάρη στα κόμματα, αγγαρεία, να πάει έως εκεί και να ασχοληθεί μαζί τους. Το επιχείρησε και προχθές αναλαμβάνοντας μεγάθυμα την… πολιτική ευθύνη για τα σκάνδαλα και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεν κοιτούσε τη καμπούρα του και τις πομπές του, ήθελε να αναλάβει την ευθύνη και για τους άλλους ο… large. Ο… άρχοντας! Στο παρελθόν αυτό του έβγαινε: Μιλούσε απαξιωτικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ στοχεύοντας κάθε φορά στον Πολάκη για να τον προκαλέσει, χλεύαζε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και φλερτάρισε για μια περίοδο να την ορίσει (ο αλαζόνας) σε αντίπαλό του, υποτιμούσε βαθιά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο οι συνεργάτες του ονομάζουν «γιδοβοσκό», ενώ απαξιούσε να παραμένει στην Ολομέλεια και να παρακολουθεί τις ομιλίες των προέδρων της Ελληνικής Λύσης και της ΝΙΚΗΣ.
Προχθές, όμως, αυτό το υφάκι έγινε αέρας σε δευτερόλεπτα… χάθηκε μέσα σε μια στιγμή. Όταν ο «γιδοβοσκός» τον κατήγγειλε για διακίνηση μαύρου πολιτικού χρήματος μέσω των αγροτικών επιδοτήσεων. Εκεί πετάχτηκε σαν ελατήριο από τη θέση του για να καταγγείλει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και όταν εκείνος του απάντησε ότι όλα αυτά για το μαύρο πολιτικό χρήμα και για τις δωροδοκίες στελεχών του περιγράφονται στη δικογραφία, έχασε το χρώμα του. Σηκώθηκε και έφυγε από την αίθουσα. Ήταν η πρώτη απευθείας αντιπαράθεση των δύο αρχηγών, του κυρίου Μητσοτάκη και του κυρίου Ανδρουλάκη, και ο πολύς πρωθυπουργός (που προσπάθησε πάλι να υποτιμήσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι δεν έχει το χάρισμα του Ανδρέα Παπανδρέου) βγήκε από την αίθουσα με μώλωπες σε φορείο. Βεβαίως όλα αυτά που σας περιγράφω δεν τα μετέδωσαν ούτε οι τηλεοπτικοί σταθμοί ούτε τα φιλικά sites του Μεγάρου Μαξίμου, που επί ώρες είχαν κεντρικό θέμα την ατάκα του Κυριάκου για τον Ανδρέα για να μην κυριαρχήσει η ατάκα του Ανδρουλάκη για το μαύρο χρήμα. Και επειδή δεν τα μετέδωσαν δεν τα είδατε και δεν τα ξέρετε. Τα είδαν, όμως, οι βουλευτές του κυρίου Μητσοτάκη. Και γνωρίζουν πλέον ότι σε συνθήκες πολιτικής πίεσης ο πρωθυπουργός δεν είναι άτρωτος. Είναι τρωτός και ευάλωτος. Και το κυριότερο, δεν είναι εκλέξιμος. Άρα δεν τους διασφαλίζει την επανεκλογή. Ο πρωθυπουργός έχασε προχθές σιωπηρά τουλάχιστον το 1/3 της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας. Οριστικά. Κάποιος πρέπει να του το πει, αφού δεν άκουσε τα όλως χλιαρά χειροκροτήματά της. Γιατί οι ιπποκόμοι του στο Μαξίμου, που στο ΠΑΣΟΚ τους είχαν για τους καφέδες, δεν θα τολμήσουν ποτέ να του το πουν. Θα του λένε ό,τι θέλει να ακούσει. Και θα τον παρασύρουν σε μια πολιτική πτώση που θα μοιάζει πολύ με τους στροβιλισμούς του ελικοπτέρου που κατέπεσε προ μηνός στο λιμάνι της Βουλιαγμένης.
Το τρίτο θέμα που προέκυψε είναι ότι προχθές ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έγινε και στην ουσία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με το να ζητήσει τον λόγο εμβόλιμα ο πρωθυπουργός για να του απαντήσει απευθείας τον κατέστησε ισοϋψή του και τον αναγόρευσε σε αντίπαλό του.
Ο Ανδρουλάκης, στην αγωνία του μην τον εκπαραθυρώσει ο πολύ καλύτερος κοινοβουλευτικά από τον ίδιο Τσίπρας, εργάστηκε το τελευταίο διάστημα και εκφώνησε πολιτικές ομιλίες οι οποίες βεβαίως δεν έχουν το χάρισμα του Ανδρέα αλλά βασίζονται σε αδιάσειστα στοιχεία από τη δικογραφία και όχι σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Αυτά μέχρι νεωτέρας από εμάς τους παλαιούς, από το 1993, πολιτικούς συντάκτες που μας αρέσει να μη χάνουμε ούτε ένα λεπτό από τις κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις, έστω κι αν τα τελευταία χρόνια μας απογοητεύουν με το χαμηλό επίπεδο του διαλόγου που επικρατεί σε αυτές.
Θα σας πω ένα μυστικό: Οι συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου δεν παρακολουθούνται από τον ελληνικό λαό. Τις βρίσκει κουραστικές. Αλλά όποιος τις παρακολουθεί προσεκτικά, κερδίζει. Βλέπει τη διάταξη των δυνάμεων και την αναδιάταξή τους ανά περιόδους. Όπως τώρα. Μπορεί έτσι να δει καθαρά το μέλλον των πολιτικών εξελίξεων σε αυτή τη χώρα έπειτα από έξι μήνες. Σας είπα ποιο είναι το μέλλον: Ο στροβιλισμός!
