Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επινόησε μέγα ορισμό της πολιτικής λοβιτούρας: «βαθιά κοινωνικό πρόβλημα»!
Του Παναγιώτη Λιάκου
Ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στη Βουλή για τα δισ. ευρώ που μασούλησαν τα βουλιμικά κομματόσκυλά του θύμισε χαβιαροαριστερούς πανελίστες της περιόδου που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και μας πήγε αλαμπρατσέτα μέχρι το Μνημόνιο. Σ’ αυτά τα τηλεοπτικά πάνελ, που προετοίμαζαν επί δύο δεκαετίες την έλευση του Τσίπρα και της καφενειακής Αριστεράς στην εξουσία, είχαμε το εξής σχήμα: συζητείτο το ζήτημα της εγκληματικότητας με αφορμή ακραίο περιστατικό βίας (φόνος, ένοπλες ληστείες κ.ά.). Συχνά ο δράστης ήταν αλλοδαπός ή άλλος… «ευπαθής».
Οι χαβιαροαριστεροί, τασσόμενοι ενστικτωδώς με την πλευρά του δράστη, αντί να πουν τα αυτονόητα και τα λογικά, άρχισαν να ρίχνουν το φταίξιμο στην κοινωνία αναμασώντας μαρξικές λαχανίδες: οι κοινωνικές συνθήκες, ο αποκλεισμός, οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η ταξική ανισότητα και άλλα τινά. Λες και ο κατσαπλιάς που το είχε σκάσει από τις αλβανικές φυλακές, ήρθε εδώ για να διαγουμίσει το βιος των Ελλήνων, κατέκλεψε τον τόπο και στο φινάλε κατέσφαξε κι έναν παππού διέπραξε όλα του τα εγκλήματα όχι επειδή είναι κάθαρμα αλλά ένεκα της διαδόσεως του ρατσισμού και της ξενοφοβίας… Η ρημάδα η κοινωνία όπλισε το χέρι του φονιά. Με αυτό το σκεπτικό δικαιολογούνται όλοι οι φτωχοί που ασχολούνται με το έγκλημα, διότι η κοινωνία φταίει, που είναι άδικη.
Το αυτό είδαμε, με πιο κοστουμάτη περιβολή, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν φταίνε οι σελεμιτζήδες που πυκνώνουν τις τάξεις των «αρίστων», αλλά η κοινωνία! Είπεν, λοιπόν, στην αγόρευσή του στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης:
«Όποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα αυτό είναι μόνο κομματικό ή μόνο πολιτικό και όχι και βαθιά κοινωνικό δεν έχει γνώση τού τι συμβαίνει σήμερα στην ελληνική περιφέρεια». Η «δημοκρατία», στο χθεσινό φύλλο της, έγραψε για την πρωθυπουργική φράση: «Η αντιπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον απλό, τίμια εργαζόμενο κόσμο δεν μπορεί να κρυφτεί. Μεταθέτει τη βρομιά των “Χασάπηδων”, των “Φραπέδων” και άλλων κολλητών της δικής του κυβέρνησης στην κοινωνία και ειδικότερα στους ανθρώπους που ζουν στην περιφέρεια. Όταν ο μανταμσουσουδισμός συνδυάζεται με την αδιαφάνεια και την οικογενειοκρατία, τότε οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων μάς κουνούν και το δάχτυλο…»
Και πώς γίνεται, βρε παιδάκι μου, να τα τρώμε όλοι μαζί, ο λαός να φτωχαίνει και να πλουτίζουν μόνο οι πολιτικοί και η γλοιώδης πανίδα που τους περιβάλλει;
