Η μέση γραμμή που μνημόνευσε ο πρωθυπουργός μεταξύ Ελλάδας – Λιβύης, που αναφέρεται στον νόμο Μανιάτη, δεν έχει κανενός είδους ισχύ με βάση τη Σύμβαση της Θάλασσας και αποτελεί παραμύθι για να νανουριστούν οι Έλληνες πολίτες
Της Κύρας Αδάμ
Η πρόσφατη συνέντευξη Μητσοτάκη, με εκτενή αναφορά στα εθνικά θέματα, αποκαλύπτει το χάος των αντικρουόμενων θέσεων και ενεργειών της κυβέρνησης, που όλες στρέφονται εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, με το Μαξίμου να βρίσκεται τυλιγμένο μέσα σε ένα τοξικό νέφος νιρβάνας.
Συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός υπερηφανεύτηκε για τη μέση γραμμή που χάραξε στην ΑΟΖ με τη Λιβύη, με τον νόμο Μανιάτη, αγνοώντας ή υποκρύπτοντας ότι ο νόμος Μανιάτη είναι παράνομος, αυθαίρετος.
Και τούτο διότι:
Τα άρθρα 74 και 83 της Σύμβασης της Θάλασσας ορίζουν καθαρά και ξάστερα ότι
«η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ορίζονται μόνο μεταξύ των κρατών με παρακείμενες ή απέναντι ακτές.
Νομικό τεχνικό και πολιτικό δικαίωμα δεν έχει καμιά χώρα σε θαλάσσια περιοχή, όταν δεν έχει οριοθετήσει ΑΟΖ με συμφωνία με τα κράτη με απέναντι ή παρακείμενες ακτές. Τα εξωτερικά όρια ΑΟΖ και η μέση γραμμή ΑΟΖ που κάθε χώρα ορίζει και υποβάλλονται στον ΟΗΕ δεν αποτελούν κυριαρχικό δικαίωμα, αλλά διεκδίκηση».
Η μέση γραμμή που μνημόνευσε ο πρωθυπουργός μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης και η οποία αναφέρεται στον νόμο Μανιάτη δεν έχει κανενός είδους ισχύ με βάση τη Σύμβαση της Θάλασσας και αποτελεί παραμύθι για να νανουριστούν οι Έλληνες πολίτες.
Και τούτο διότι η μέση γραμμή του νόμου Μανιάτη είναι νομικά παράνομη, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, και δεν αποτελεί ούτε καν διεκδίκηση, διότι δεν έχει οριστεί με συντεταγμένες καμιά μέση ελληνική γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης. Η μέση γραμμή του νόμου Μανιάτη, που μνημόνευσε ο πρωθυπουργός, αποτελεί γελοιότητα στη διεθνή κοινότητα, διότι, σύμφωνα με τον νόμο Μανιάτη που επικαλούνται πλείστοι, θα μπορούσε η Ελλάδα να ορίσει μέση γραμμή χωρίς να ρωτήσει κανέναν.
Σύμφωνα με τον νόμο Μανιάτη, η ελληνική μέση γραμμή επί της ΑΟΖ χαράσσεται όταν δεν έχει επέλθει συμφωνία με τα κράτη. Με την Τουρκία δεν επέρχεται συμφωνία, ούτε με τη Λιβύη. Γι’ αυτόν τον λόγο και κατ’ εφαρμογή του νόμου Μανιάτη οφείλει η κυβέρνηση να χαράξει τη μέση γραμμή στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, αλλά δεν το πράττει και ποιεί τη νήσσαν. Ακόμα και στην περίπτωση με τη Λιβύη, η Ελλάδα δεν έχει ορίσει έστω και αυθαίρετα τη μέση γραμμή με συντεταγμένες, με αποτέλεσμα νομικά να μην μπορεί να κάνει έρευνες. Εξ ου και η Chevron έχει καταθέσει μη δεσμευτική πρόταση και αυτή τη στιγμή το νομικό τμήμα του ενεργειακού κολοσσού έχει λάβει εντολή να εξετάσει αν είναι δυνατή η συνεργασία με την Ελλάδα χωρίς ρίσκο.
Παρ’ όλα αυτά και στην περίπτωση που η μέση γραμμή Μανιάτη νοτίως της Κρήτης είχε οριστεί με συντεταγμένες -γεγονός που είναι παράνομο-, η ίδια η κυβέρνηση ακυρώνει μόνη της και αυτοβούλως τη μέση γραμμή, διότι ζητά επισήμως και επιμόνως διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Τρίπολης για τη συνολική οριοθέτησή ΑΟΖ. Επομένως ούτε η ίδια η κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μέση γραμμή Μανιάτη στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις για τη συνολική λύση του θέματος της οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας – Λιβύης.
Για να γίνει πλήρως αντιληπτό το παραμύθι του νόμου Μανιάτη, κατ’ εφαρμογή του, θα μπορούσε κάθε χώρα στον πλανήτη να ορίσει αυθαίρετα μέση γραμμή σε βάρος άλλης χώρας, προκαλώντας καθημερινά πολεμικές συγκρούσεις σε όλη την υφήλιο.
Ο πρωθυπουργός έκανε φιλότιμες προσπάθειες να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο από το ακανθώδες θέμα της πόντισης ηλεκτρικών καλωδίων από την Κάσο προς την Κύπρο και για πρώτη φορά επικαλέστηκε δύο συγκεκριμένους λόγους για την καθυστέρηση του έργου:
«Όταν οι γεωπολιτικές συνθήκες είναι κατάλληλες κι όταν κλείσουν και κάποιες τελικές εκκρεμότητες που έχουμε με την Κύπρο, σχετικά με τον τρόπο επιμερισμού του κόστους του έργου».
Όμως η περίπτωση του καλωδίου προς την Κύπρο καταγράφει με ακρίβεια νομική και πολιτική ταπείνωση της Ελλάδας.
Και τούτο διότι στην περιοχή από Κάσο – Κάρπαθο και ανατολικό άκρο της Κρήτης μέχρι και 110 ν.μ. ανατολικά προς την Κύπρο μέχρι τον 28ο Μεσημβρινό η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα με βάση την οριοθέτηση της συμφωνημένης μέσης γραμμής ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Με βάση τη συμφωνία με την Αίγυπτο, η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να κάνει έρευνες και πόντιση καλωδίων τουλάχιστον 120 ν.μ. ανατολικά από Κάρπαθο – Κάσο και Κρήτη, διότι έχει οριοθετημένη ΑΟΖ με την Αίγυπτο, παρόλο που δεν είναι οριοθετημένη με συντεταγμένες, ως οφείλαν να έχουν πράξει Μητσοτάκης και Δένδιας.
Ωστόσο, αυτή η ελληνική περιοχή ΑΟΖ επικαλύπτει τμήμα της τουρκικής ΑΟΖ μέσα στη συνολική τουρκολιβυκή ΑΟΖ, για την όποια η κυβέρνηση δηλώνει αυθαίρετα ότι είναι παράνομη και δεν παράγει δικαιώματα.
Όμως με την αποδοχή της θέσης της Τουρκίας να μην ξεμυτίσουν τα ερευνητικά πλοία πόντισης καλωδίων πέρα από τα χωρικά ύδατα των 6 ν.μ. σε Κάσο – Κάρπαθο και Κρήτη, που στην πράξη σημαίνει ότι η Ελλάδα υπακούει στις τουρκικές θέσεις, η κυβέρνηση αυτομάτως ακυρώνει την ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ και νομιμοποιεί την τουρκολιβυκή ΑΟΖ. Διότι όχι μόνον εφαρμόζει τις εντολές τις Αγκύρας, αλλά ούτε καν ζητά διαπραγματεύσεις οριοθέτησης ΑΟΖ στις αλληλοκαλυπτόμενες περιοχές.
Η μοναδική ευκαιρία για τον Μητσοτάκη να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα πνίγηκε στα παραμύθια του επιτελικού κράτους, διότι στην περίπτωση που είχε οριοθετηθεί η ελληνο-αιγυπτιακή ΑΟΖ με συντεταγμένες, τότε θα μπορούσε η Ελλάδα να ασκήσει πλήρως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Ὁ Κούλης ὁ Α!, Μητσοτάκης ὁ Β! , δὲν δίνει μία γιὰ κάτι λεπτομέρειες ὅπως λ.χ. ἐθνικὰ θέματα. Τὸ ἄμεσό του ἐνδιαφέρον εἶναι ἡ φαμίλια του καὶ τὰ φιλαράκια του οἱ μεγαλοκαρχαρίες-νταβατζῆδες τῆς χώρας. Ὅποιος δὲν τὸ βλέπει αὑτὸ καὶ περιμένει πράγματα θετιὰ ἀπὸ τὴν Αὐτοῦ Μηδαμινότητα, θὰ περιμένει πολύ.
Η Ιστορία θα τους ξεράσει τους σημερινούς σαν αποβράσματα… Ούτε μια υποσημείωση μιας αράδας σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο δε θα υπάρξει γι αυτούς.. Η Ελλάδα θα αναγεννηθεί αλλά οι οδύνες αυτής της γέννας θα είναι σίγουρα μεγάλες..