Του Κώστα Πρώιμου
Καλοκαιράκι στο φουλ και από τη μία βαρεθήκαμε να ασχολούμαστε έστω και με σατυρικό ύφος με τα ψυχοφθόρα λαμόγια της κυβέρνησης. Από την άλλη, δεν προτιθέμεθα ούτε έχουμε τις απαιτούμενες επιστημονικές γνώσεις για να αναφερθούμε σε μακροσκελείς και δυσνόητες ψυχιατρικές και ψυχολογικές αναλύσεις περί σεξ και των όποιων συνεπειών.
Αν όμως, μπορούσαμε να διεισδύσουμε στο ημισφαίριο του εγκεφάλου το οποίο ελέγχει τη σεξουαλική διάθεση και τη συμπεριφορά θα αντιλαμβανόμασταν γιατί κάποιοι απίστευτοι τύποι πατούν ακόμη και επί πτωμάτων μόνο και μόνο για να αποκτήσουν ατελείωτο χρήμα και μια ανεξέλεγκτη εξουσία, με απώτερο σκοπό να «αγοράσουν» ό,τι και όποιον αγοράζεται με τα ανωτέρω δεινά.
Ας μπούμε κατευθείαν στο θέμα μας. Θυμόμαστε διάφορους γνωστούς και φίλους, να επενδύουν σε υλικά αγαθά καθώς το σύστημα για να πουλήσει έπρεπε να τους κεντρίσει τις αδυναμίες τους. Το σεξ με τα παράγωγά του επικυριαρχεί στις εικόνες της καθημερινότητας είτε άμεσα είτε έμμεσα. Πολλές σύγχρονες βιομηχανίες, της κατανάλωσης, της επικοινωνίας, συνεργάζονται αρμονικά για την ανάδειξη και τη διαιώνιση μιας εν τέλει αστείρευτης σεξουαλικής πείνας. Ακόμη και «σοβαρά» sites οριακά πλέον δεν συγκαταλέγονται επάξια στη βιβλιογραφία των πορνογραφικών.
Οι μάζες ανεξαρτήτως φύλου εγκλωβίζονται τεχνηέντως σε ένα αέναο παιχνίδι με σαδομαζοχιστικούς όρους αρκεί να κάνουν μερικά κλικ ή να πληρώσουν ένα χρηματικό αντίτιμο. «Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο» που έλεγε και ο σοφός λαός, δεδομένου ότι η ανάγκη για σεξουαλική επαφή είναι μια από τις βασικές για τον άνθρωπο αλλά και κυρίαρχη για τη συνέχιση του είδους εις τους αιώνες των αιώνων.
Ο μέσος Έλληνας-Ελληνίδα, επένδυσε σε επιταγές του καπιταλιστικού μοντέλου μόνο και μόνο υπό την οικτρά πλάνη ότι θα είναι in… Aν θυμάστε την έκφραση περασμένων δεκαετιών. Το κόλπο απλό και διαχρονικό: Δεν είσαι τίποτα και δεν θα «σου κάτσει» μια όμορφη γυναίκα αν δεν διαθέτεις ένα μοδάτο-ακριβό αυτοκίνητο, ή αν δεν ντύνεσαι καθ’ υπόδειξη των τρεχουσών στιλιστικών τάσεων. Αν δεν συχνάζεις στα συγκεκριμένα clubs. Και γιατί παρακαλώ πρέπει να κυνηγάς μόνο τις bimbo και τις τέλειες εμφανισιακά; Στην ίδια «ρηχή» λογική έμπαινε και το ασθενές φύλο με τον δικό του τρόπο. «Ξόδεμα» ενός μισθού από τις περισσότερες για μερικά κραγιόν και δυο-τρεις κρέμες περιποίησης.
Η αλήθεια είναι πως το επιθυμητό αποτέλεσμα σε σχέση με το μέγεθος των επενδύσεων περί της σεξουαλικής έλξης ήταν συνήθως δυσανάλογο. Παραθέτουμε ένα από τα πάμπολλα χαρακτηριστικά παραδείγματα – ως συγκλονιστική μαρτυρία αποτυχημένων «γαμβρών» μιας προηγούμενης εποχής: «Από την ημέρα που αγόρασα την Porsche όλες μου το παίζουν κυρίες και παρθένες. Μα, τώρα ξαφνικά θέλουν γάμο πριν καν τις αγγίξω». Βλαστημούσε την ώρα και τη στιγμή ο τυπάκος που έδωσε τόσα εκατομμύρια για να αγοράσει μια όμορφη μάζα αυτοκινούμενων σιδερικών. Υπάρχουν και οι ατόφιοι λάτρεις των υπεραυτοκινήτων αλλά συνήθως από άποψη και σχετική κουλτούρα δεν επιβιβάζουν γυναίκες… Δεν τα εκμεταλλεύονται για λόγους επίδειξης δηλαδή. Μερικοί από το είδος τους, κατά καιρούς «παντρεύονται» κολώνες και μπάρες…
Τη μεγαλύτερη δυστυχία όμως, την «τραβούσαν» οι πλούσιοι της συνομοταξίας τους, διότι απορούσαν με ένα οργίλο ύφος, πώς υπήρχε εξήγηση στο ότι κάτι «παίκτες» με παπάκι ή κάνα φιατάκι κυκλοφορούσαν γυναικάρες, ενώ σε αυτούς είχε πέσει φυλλοξήρα.
Προφανώς δεν βρέθηκε κάποιος έμπειρος επί του θέματος για να τους οδηγήσει στη Βαλχάλλα. Δεν μπορούσαν ούτε να διανοηθούν ότι η κατάκτηση χρειάζεται ένα καλομελετημένο επιχειρησιακό σχέδιο του οποίου η επιτυχής έκβαση εξαρτάται όπως σε μια μάχη: Από τις συνθήκες, το τερέν, την ημέρα και τη δυναμική του αντιπάλου.
Οι πιο μεγάλες επιτυχίες ανδρών δεν σημειώθηκαν στα πολυδιαφημισμένα πάρτυ, μήτε με υπεραυτοκίνητα και επίδειξη πλούτου, παρά μέσα σε supermarkets, το πρωί κατά προτίμηση, ή στα ίσα στα πιο ανύποπτα μέρη, ακόμη και στη μέση του δρόμου.
Τα πάντα όμως «κρέμονται από μια κλωστή» καθώς είναι προαπαιτούμενες κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις: Αν χρησιμοποιήσουμε χιλιοπαιγμένες ατάκες του σινεμά ή τετριμμένες σεξιστικές ανοησίες ας το αφήσουμε καλύτερα. Δεν είναι χαζές σε αυτόν τον τομέα οι γυναίκες (εκτός και αν πέσουμε σε σαχλοκούδουνο), τουναντίον έχουν εκ φύσεως μια ξεκάθαρη υπεροχή της αντίληψης επί του θέματος εν συγκρίσει με τους άντρες. Θέλει λίγα, σταράτα και κομψά. Μετά, απλώς αφήνεις το παιχνίδι πάνω της. «Μήπως ξέρετε που είναι το αλεύρι;». «Το ράφι με τους καφέδες;». (Κι ας είναι δίπλα σου… κλπ.)
Ναι, τόσο απλά είναι τα πράγματα σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Η κάθε συνειδητοποιημένη και ξύπνια κυρία ξέρει πολύ καλά που να απευθυνθεί και κυρίως που να κινηθεί για να βρει τον κατάλληλο. Αν ψάχνει για χορηγό και σύντροφο με… προοπτικές μιας ολόκληρης ζωής χαρισάμενης θα βάλει τις ακριβές μπογιές της και τα καλά της ρούχα και θα πάρει σβάρνα τα γκλαμουροστέκια, αν πάλι, θέλει να περάσει καλά για λίγες ώρες, ή για μερικούς μήνες, θα ανταποκριθεί σε ένα γοητευτικό ανδρικό κάλεσμα χωρίς πολλά-πολλά, απλώς δείχνοντάς σας με νάζι και χαμόγελο, αν φυσικά γνωρίζει που είναι το σημείο που τοποθετούνται τα ξυριστικά είδη.
Εξυπακούεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις μια επαφή λεκτική μέσα σε ένα supermarket δεν οδηγεί υποχρεωτικά και σε γενετήσια πράξη, ίσως απλώς να ακολουθεί τους στοιχειώδεις τρόπους ευγένειας. (Μην αρχίσουν μερικοί βλαμμένοι να ωρύονται σαν νευρασθενικοί μπροστά από τα φρούτα: γιατί μωρή δεν μου κάθεσαι!) Ωστόσο, οι στατιστικές της επιτυχίας είναι ενθαρρυντικές, καθόλου χρονοβόρες και πρωτίστως ανέξοδες…
ΥΓ. Πολλές γυναίκες, ομολογουμένως «τη βρίσκουν καλύτερα» ακόμη και από μια παρτίδα σεξ με την αγορά μιας πανάκριβης τσάντας, ή ενός ταξιδιού σε εξωτικό παράδεισο κατά προτίμηση.
Αν αρχίσουν να σας μιλούν κυρίως περί αυτών, όπου και αν βρίσκεστε, ετοιμαστείτε να «ξηλωθείτε», αλλιώς κάντε τη με «ελαφρά πηδηματάκια» και αρχίστε να πηγαίνετε ο ίδιος στο super market της γειτονιάς κάθε πρωί, για να απαλλάξετε από την αγγαρεία και την ηρωίδα μάνα σας.
Έχω διαβάσει ότι οι γυναίκες είναι όλες δυνητικά λεσβίες, εξηγεί αρκετές καταστάσεις. Επίσης, να υπενθυμίσω ότι οι γυναίκες είναι η πιο μεγάλη πληθυσμιακά ομάδα καταναλωτών παγκοσμίως. Οπότε όλο το σύστημα έχει πέσει πάνω τους.
Σε ό,τι αφορά το σουπερ μάρκετ, προσωπικά από τη στιγμή που μπαίνω βρίζω θεούς και δαίμονες βλέποντας τις τιμές, μετά με πιάνει κρίση πανικού όταν πληρώνω και μετά εξάντληση καθώς κουβαλάω τα άθλια πανάκριβα προϊόντα του καρτέλ. Δεν ξέρω τί σόι λίμπιντο έχουν οι άλλοι στο σουπερ μάρκετ, εγώ μάλλον περνάω κρίση ταυτότητας.
@freehugzz
Μάλλον έχεις να… πας πολύ καιρό σε σούπερ μάρκετ!
Μάλλον είμαι πάμπτωχος