Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Αισθάνομαι τόσο τυχερός που μαζί με τους «παππούδες» μου τα καλοκαίρια καθόμουν δύο μήνες το καλοκαίρι στο χωριό. Παίζαμε με πληθώρα παιδιών παντού, σαν να μην υπήρχε αύριο. Δεν φοβόμασταν απολύτως τίποτα. Η εγκληματικότητα ήταν παντελώς απούσα. Ώρα για να γυρίσεις πίσω στο σπίτι ήταν εκείνη που έβγαινε η γιαγιά και φώναζε «Τι ώρα είναι αυτή;», ώστε να επιστρέψεις και να κοιμηθείς.
Αισθάνομαι ντροπή που αυτήν την Ελλάδα, που τόσο υποτίμησε η «απερχόμενη» γενιά, τα παιδιά μας δεν θα τη δουν. Αντιθέτως, θα βιώσουν μια «εκσυγχρονισμένη», «πολυπολιτισμική», εγκλωβισμένη στο τσιμέντο της πόλης Ελλάδα, όπου -για να παραστήσουμε τους πολύ Δυτικούς- χάσαμε και τη μοναδικότητα της ιδιοπροσωπίας μας.
Αναπολώ όλα εκείνα τα μη γκουρμέ φαγητά της γιαγιάς μου, τα γεμιστά, τις μελιτζάνες, τις μπάμιες κ.λπ., και λυπάμαι που η λύση της σύγχρονης Ελλάδας είναι αυτά να μεταλαμπαδευτούν από έναν σεφ με τατουάζ, που εμπορευματοποίησε τη γεύση τους για να προλαβαίνει η σύγχρονη γυναίκα να μαγειρεύει, επειδή δουλεύει 10 ώρες την ημέρα.
Διαλύσαμε την απλότητα, ώστε να περάσουμε σε μια εκκοσμικευμένη δυστυχία. Και η δυστυχία, όσο μοντέρνα κι εάν είναι, παραμένει δυστυχία.
Η πραγματικότητα είναι δυστοπική: Η γενιά μας στη συντριπτική της πλειονότητα δεν θα μπορέσει ποτέ να αγοράσει σπίτι. Μεγάλο ποσοστό από τη γενιά μας δεν πρόκειται να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Αυτοί που θα κάνουν παιδιά θα ανακαλύψουν ότι σε πολλά εκπαιδευτήρια της Ελλάδας τα Ελληνόπουλα θα είναι η μειοψηφία στα σχολεία τους.
Από τη γενιά μας σε λίγο καιρό θα υπάρξει πλήρης συνειδητοποίηση ότι -από τις τουλάχιστον 50 ώρες εβδομαδιαίως που εργάζεται- οι απολαβές της δεν της φτάνουν για να πάει παραπάνω από μία εβδομάδα ετησίως διακοπές, ώστε στη θέση της να πηγαίνουν οι ελληνικές και οι ξένες παρασιτικές ελίτ. Ο νέος όρος που ανακάλυψαν καλείται «staycation».
Το «κερασάκι» στην τούρτα για τη γενιά μας θα είναι όταν συνειδητοποιήσει ότι τουλάχιστον το 30% των επαγγελμάτων θα εξαφανιστεί εξαιτίας της πλήρους ανάπτυξης της Τεχνητής Νοημοσύνης. Και εκεί οι ελίτ, για να ηρεμήσουν το «πόπολο», θα πάνε στο next level. Συντονιστείτε. Θα είναι η μάχη της γενιάς μας!
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – [email protected]
Τέλειο!
Γιατί ρε παιδιά να συμφωνώ πάντα με την περασμένη γενιά, της οποίας είμαι μέλος (78 γαρ) και να μη λέω ότι υπάρχει ελπίδα ακόμη; Οι παππούδες που είναι; Γιατί δεν ασχολούνται με τα εγγόνια; Για να μην τους δημιουργήσουμε κόμπλεξ, αμα και τους πούμε ότι “δεν πειράζει, φάτε με τα χέρια”; Ελπίζω όλοι οι παλιοί να καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Ευχαριστώ πολύ.
Γιάννης