Του Χρήστου Μπολώση
Όχι, φίλοι μου, δεν χάθηκαν η ανθρωπιά και το ελληνικό φιλότιμο. Να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Το επιβεβαιώνουν εικόνες σαν αυτή, της οποίας έτυχα αυτόπτης μάρτυρας.
Παρασκευή 11 Ιουλίου, ώρα 11.35, με τον θερμικό θόλο να ψήνει το σύμπαν. Στο ρεύμα προς βορρά της Κηφισίας σταματά στη στάση «Ιπποκράτειο» το υπ’ αριθμ. ΧΕΚ 6249 λεωφορείο, της γραμμής Α5. Στη στάση, ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι. Η όλη του εικόνα έδειχνε ότι μετά μεγάλης βίας εξασφάλιζε τα προς το ζην. Και τότε, κατεβαίνει ο οδηγός του λεωφορείου και σπεύδει να βοηθήσει τον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπό μας ρωτώντας τον «Θέλετε βοήθεια;»
Και τώρα, που τα γράφω αυτά έπειτα από τόσες μέρες και ξαναθυμάμαι τη σκηνή, συγκινούμαι. Είναι πολλές ανάλογες εικόνες που ζωντανεύουν κάθε μέρα, αλλά τις καταπίνουν το άγχος και η σκληρή μάχη για το μεροκάματο.
Όμως αυτές οι πράξεις που επισημαίνονται, όπως η προαναφερθείσα, θα πρέπει να ευαισθητοποιήσουν την Ακαδημία Αθηνών, η οποία, κάθε χρόνο, στην προσπάθειά της να αφυπνίσει την ελληνική κοινωνία στον τομέα της προσφοράς και του αλτρουισμού, βραβεύει συνανθρώπους μας που είναι «άνθρωποι».
Ελπίζουμε στη φετινή βράβευση να μην ξεχάσει τον οδηγό, ο οποίος δεν έσωσε ζωή, δίδαξε όμως αξιοπρέπεια. Όπως δεν θα πρέπει να τον ξεχάσουν και οι ΟΣΥ. Από εμάς μόνο «ευχαριστώ».
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
