Του Strange Attractor
Ανέκαθεν ήμουν υπέρμαχος του “scripta manent, verba volant”.
Διότι ό,τι και να λέει ο καθένας, αν δεν καταγραφεί δεν υπάρχει.
Τα λόγια από μόνα τους είναι σκόνη στον άνεμο… λόγια του αέρα. Ανεμοσκορπίσματα, ανεμομαζώματα.
Η χαρά του κωλοτούμπα δηλαδή.
Τη μια μέρα λέω αυτό, και την άλλη εκείνο. Υπάρχουν αποδείξεις;
Ακόμη και στην αρχαιότητα είμαι σίγουρος πως θα υπήρχαν χιλιάδες μάγκες, μαέστροι της αερολογίας, μπουρδολόγοι πωλητές νανογιλέκων της εποχής, που τα έλεγαν ωραία, αλλά δεν τους ξέρει πια κανείς.
Θυμόμαστε ελάχιστους, όπως τον Πλάτωνα, τον Θουκυδίδη, κ.ά.
Διότι αυτοί έγραψαν.
Και αν σήμερα ξέρουμε τον Σωκράτη τον πολύστροφο, ή τον κομψευόμενο Κίμωνα, ή τον Μιλτιάδη τον τροπαιοφόρο, είναι διότι κάποιοι έγραψαν γι’ αυτούς, και τα γραπτά μένουν.
Όλοι οι υπόλοιποι, με τις αρλούμπες τους, γίνανε αστερόσκονη…
Και τα θυμήθηκα αυτά σήμερα, με αφορμή μια σύναξη μελανιασμένων (ως επί το πλείστον) ψηφοφόρων του Κυριάκου, στη διάρκεια της οποίας διαπίστωσα ότι το τέρας συνεχίζει να αρέσει, κι ότι ο «μητσοτακισμός» έχει ακόμη γερή μαγιά.
Κάποιοι, ουκ ολίγοι, δεν έχουν βάλει ακόμη μυαλό.
Το αν πληρώνονται, όπως κάποιοι άλλοι χειροκροτητές στα σόσιαλ μύδια, για να υμνούν τον ανέμελο στα καφενεία, δεν το γνωρίζω. Πάντως οι συγκεκριμένοι ούτε μετακλητοί ήταν, ούτε «αγρότες» με μπανανοφυτείες στον… Χορτιάτη.
Και δεν αναφέρομαι στους συνήθεις ύποπτους πρώην πασόκους, ανελίτες, και ποταμίσιους που τώρα βρήκαν άλλη κουτάλα για να τρώνε, αλλά σε κάποιους χαχόλους, αθώους κατά τα άλλα, που ψήφισαν τον ανέμελο γόνο, που τέλειωσε το Χάρβαρντ (άσχετα αν είναι ανορθόγραφος), για να σώσει τη χώρα!
Για να απαλλαγούμε από τον Τσίπρα, τους σαμαροβενιζέλους, τα μνημόνια, τους λαθρομετανάστες, την ακρίβεια, και λοιπές αλυσίδες.
Για να προκόψει ο τόπος δηλαδή.
Και οι οποίοι σήμερα κλαίνε μεν, είναι αμετανόητοι δε.
Δεν φταίει ο Κυριάκος, λένε, για τα σκάνδαλα. Δεν ήξερε…
Εξάλλου πάντα υπήρχαν μαϊμουνιές με τους αγρότες. Ακόμη και επί Καποδίστρια, τότε που μας έφερε τις πατάτες!
Με αποκορύφωμα κάποιον σαχλαμάρα, που τα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας ήταν όλο μπουζούκια, ταξίδια, και ΜΠΑΟΚ, χωρίς να ξέρει καν ποιος ήταν υπουργός Οικονομικών φερ’ ειπείν, και το ’11 ψήφισε Ντόρα, ενώ μετά ψήφιζε με ζέση τον Μπάνο για να μην πληρώνει ΕΝΦΙΑ, και που σήμερα που κοντεύει να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του, αντί να σκύψει στα τέσσερα και να ζητήσει συγνώμη, μπας και πάμε παρακάτω, τι λέει;
Ναι, αλλά ο Σαμαράς αυτό, κι ο Σαμαράς εκείνο… μπλα μπλα και πάει λέγοντας.
Θα έλεγε και για τον Παπασταύρου (τον θυμόσαστε) ή τον Χαρδούβελη, αλλά αυτούς δεν τους έχει καν ακουστά διότι, είπαμε, ανάθεμά με αν άνοιξε ποτέ εφημερίδα, ή διάβασε ποτέ καμιά σελίδα χωρίς εικόνες.
Άσχετα αν και αυτός ψηφίζει. Αυτή είναι η δημοκρατία μας.
Η ψήφος του Νανόπουλου ίσα και όμοια με αυτήν του Μάκη του Λαβίδα, και του… Φραπέ, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Η μόνη του εμμονή σήμερα λοιπόν, είναι με τον ανάλγητο φασίστα Σαμαρά, επειδή άκουσε κάπου κάποιους να λένε πως θα κάνει κόμμα.
Και άντε καλά… ο Σαμαράς ήταν φασίστας και «γερμανοντυμένος», και είχε και κέρατα (και κάτι βούλες στο δέρμα)… να το δεχτώ. Αλλά όλα κι όλα.
Ποιο ήταν το κύριο επιχείρημα του εν λόγω σερσέμη για να με ταπώσει που επιμένω ότι ειδικά σήμερα «Σαμαρά λέμε και κλαίμε»;
Ότι ο κακούργος αυτός, υπακούοντας σε ξένα συμφέροντα, είχε ρίξει το ’93 την καλύτερη κυβέρνηση έβερ, και έτσι από τότε ο τόπος πάει κατά διαόλου.
Με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουμε, και να ξανάρθει ο ίδιος σατανάς το ’12 για να μας δέσει χεροπόδαρα με μνημόνια, υπακούοντας σαν άβουλο σκυλάκι στη Μέρκελ, την Τρόικα, και τους Μασόνους (που μας «πσαικάζουν» αφού)…
Αυτό ακριβώς ήταν το επιχείρημά του το οποίο βροντοφώναζε αναψοκοκκινισμένος, έτοιμος να πάθει έμφραγμα από το δίκιο που τον έπνιγε.
Και πολύ πιθανόν όντως να τον έπνιγε το δίκιο, και όντως να πίστευε ότι ο Σαμαράς δεν είχε άλλη δουλειά, αλλά κάθε μέρα που ξυπνούσε ως πρωθυπουργός έστυβε το κεφάλι του να δει ποιους θα τσακίσει, κι όταν δεν του ερχόταν κάποια ιδέα, τότε τηλεφωνούσε στον «σακάτη του Βερολίνου» για να του δώσει συμβουλές.
Αλλά που να διαβάσει, είπαμε ο φίλος μας, για να ξεστραβωθεί;
Αυτός με το πολτώδες μυαλό του άκουσε κάπου ότι τα μνημόνια μας χρεοκόπησαν, κι όχι ότι χρεοκοπήσαμε και χρειάστηκαν τα μνημόνια για να μη σφαζόμαστε στα σούπερ μάρκετ για ένα εβαπορέ, στήριξε τον «μπατριώτη» Μπάνο, που έκανε το δεκανίκι στους σαμποτέρ του Σύριζα που θα σκίζανε τα μνημόνια, κι ακόμη και σήμερα, με όλα αυτά τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, τη ρεμούλα, τους ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ… αντί να τα χώσει στους νυν κυβερνώντες, τη συμμορία του Μαξίμου, τι λέει; «Ναι, αλλά ο Σαμαράς μας κατέστρεψε, και τώρα θέλει να μας ξανακαταστρέψει υπονομεύοντας τον μοναδικό άνθρωπο που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να μας σώσει… τον Κυριάκο».
Γι’ αυτό επανέρχομαι στην εισαγωγή που έκανα, και επαναλαμβάνω ότι όλα έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα γραπτά μένουν.
Είναι κάτι όπως εκείνο το διαχρονικό φιλοσοφικό ερώτημα: Αν πέσει κεραυνός μέσα στη ζούγκλα, και δεν τον δει ή ακούσει κανένας άνθρωπος… έπεσε όντως; Εδώ σας θέλω.
Έτσι κι εγώ, όταν σε μερικά τέρμινα από σήμερα θα με ρωτάει ο γιος μου εγώ τι έκανα την εποχή της κρίσης, και μετά επί «υπαρκτού μητσοτακισμού», τότε που γίναμε ισλαμικό προτεκτοράτο;
Τι έκανα για να γλιτώσει η Ελλάδα από τους κατσαπλιάδες του Σύριζα και τις γαλάζιες ακρίδες αργότερα, που κατέστρεψαν τη ζωή του;
Εγώ θα απαντάω με καθαρό το κούτελο ότι αυτό που μπορούσα το έκανα.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη, ή αλλιώς ό,τι μπορεί ο καθένας.
Έγραφα δηλαδή για τον Σύριζα πριν μας καταστρέψει, μπας και προλάβω κάτι, και έγραφα για τον Σύριζα όταν μας κατέστρεφε, μπας και ξυπνήσει κανένας και απαλλαγούμε από το θηρίο, ενώ λίγο μετά, όταν διαπίστωσα το ποιόν της γαλάζιας γλίτσας του Κυριάκου, έγραφα και γι’ αυτήν… αυτό δηλαδή που μπορούσα αυτό έκανα.
Διότι αν μη τι άλλο scripta manent… και αν δεν με πιστεύει ο γιος μου, θα του πω να με γκουγκλάρει (μάλλον στα αραβικά θα είναι τότε) για να πειστεί…
Ο άλλος όμως, ο βλάκας που λέγαμε, αυτός τι θα του λέει του δικού του γιου;
Για τον κακό Σαμαρά, και τους ηρωικούς Συριζανέλ, ή για τον ανήξερο Κυριάκο, τον Φραπέ, τον Χασάπη, και τον… Ομάρ από το Αλγέρι;
ΥΓ- Βέβαια, για να μην υπερβάλλω, ο συγκεκριμένος χάχας δεν είναι εντελώς αδιάβαστος. Ίσα ίσα που ήταν από τους πρώτους που είχαν σπεύσει να προμηθευτούν τα χειρόγραφα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, γραμμένα εις την γαλλικήν παρακαλώ, που πουλούσε ο «ιστορικός» Βελόπουλος από την εκπομπή του.
Μιλάμε δηλαδή για διανοούμενο… όχι αστεία.
ΥΓ2- Αν όντως η εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ πάει πίσω ως το 1998 (επί Σημίτη), όπως θέλει το Μαξίμου, τότε βλέπω το μισό σημερινό υπ. Συμβούλιο στη… μπουζού.
Βέβαια, αν δεν κάνω λάθος, ο ΟΠΕΚΕΠΕς συστάθηκε το 2001, και οι επιδοτήσεις άρχισαν το 2006, αλλά ποιος ξέρει; Θα μας πει ο Πορτοσάλτε.
Όταν οι ακαδημαϊκοί και η διανόηση κάνουν αναλύσεις στα ιντερνετικά δίκτυα και κανάλια επικοινωνίας, πέραν του mainstream ελεγχόμενου χώρου, θα διαβάσει κανείς: “βγείτε μπροστά, από λόγια χορτάσαμε”.
Βγήκαν ..
Αλλά τους φταίει ο Σαμαράς, ο Καραμανλής, ο Τσίπρας, ο Χ, ο ψ.
Εν ολίγοις, για να μην δουλευόμαστε, έχει οργιάσει το πελατειακό κράτος επί Κούλη, έχουν μπουκωθεί στοματάκια, και πολλοί βολεύονται με την παρούσα κατάσταση.
Τι λένε λοιπόν οι 91 λχ; Έμπειρη πολιτική προσωπικότητα.
Τι πιο λογικό; Εμείς δεν μένουμε στον καναπέ, θέτουμε το πλαίσιο αλλά δεν ξέρουμε από την πολιτική καθημερινότητα. Επιστήμονες είμαστε και από το έμπειρο πολιτικό προσωπικό απευθυνόμαστε σε έχοντες εχέγγυα εθνικού συμφέροντος.
Δεν είμαστε κομματόσκυλα του Χ ή του ψ, αποτιμούμε συγκριτικά μια κατάσταση και επιλέγουμε. Όχι κούληδες, γεραπετρίτηδες, πιερρακάκηδες… Τι έχουμε; από πρωθυπουργική εμπειρία;
Πώς αυτή αποτιμάται στα εθνικά θέματα συγκριτικά με την ελεεινή σημερινή διακυβέρνηση;
Δεν προσερχόμαστε ως κομματικοί σε δική τους υπαρκτή πρωτοβουλία, τους θέτουμε ένα πλαίσιο πολιτικής προς υιοθέτηση και συμβολής αυτών μέσω πολιτικής εμπειρίας.
Επειδή, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης του πολιτικού ΤΙΝΑ που εφάρμοσε η ξενοκρατία (καλά, δεν προξενεί σε κανέναν εντύπωση η ανύπαρκτη αντιπολίτευση με προοπτική εξουσίας;), πέραν τυχόν καλοπροαίρετων συνσνθρώπων μας, οι περισσότεροι που αντιδρούν σιτίζονται από το κουλιστάν ή είναι στα άλλα κόμματα χωμένοι, εκείνα της συμπολιτευόμενης “αντι-“πολίτευσης, γι’αυτό λυσσομανάνε.
Οι καιροί ου μενετοί.
Εν τέλει, επειδή στα χρόνια του πολιτικού ΤΙΝΑ είδαμε πολλά, οι υπερβολικές αντιδράσεις …μάλλον θέλουν λίγο Κούλη αλλά δεν το ομολογούν ευθέως (πλην τυχόν καλοπροαίρετων που δεν βλέπουν την γενική εικόνα).
Γιατί εδώ τίθεται συγκριτικό ζήτημα πολιτικής πράκης και όχι μεσσιανικό.
το άρθρο μεταξύ άλλων θέτει καίρια ερωτήματα.
πρέπει ή όχι όλη η μάζα να ψηφίζει;πρέπει ή όχι να έχει δικαίωμα το κάθε αυτεπαγγέλτο κομματόσκυλο άγραμματο βουτηγμένο στην ρεμούλα να μπορεί να ψηφίζετε;
γνώμη μου όχι και στα δύο χρειάζονται κριτήρια αυστηρά.
Όλα μετά το 74 πολιτικά πρόσωπα το μοναδικό εθνικό έργο που έκαναν ήταν η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος εκτός Κώστα Καραμανλή που ραγματικα προσπαθήστε για το καλο της ελλαδας . Υπέγραψε με τον Πούτιν τον αγωγό και στο Βελιγράδι είπε όχι στα Σκόπια και έκανε έξαλλη την Κοντολίζα
Τώρα η οικογένεια έχει ειδίκευση με διατριβή στην ρεμούλα στον εκμαυλισμό του μέσου πολίτη για μόνο οικογενειακό όφελος και μόνο.
από το Μητσοτάκης κάθαρμα μέχρι το κουλις μια γουλιά δρόμος.
το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει εθνική αστική επιχειρηματική τάξη που να θέλει να σπρώξει τα πράγματα σε μια εθνικά ωφέλιμη πορεία.
Όλοι αντίστοιχα όμοιοι με το ποιόν της οικογένειας
αυτός που έχει σήμερα η δημοκρατία και πολύ σωστά ότι αναφέρει θα μπορούσε να σπρώξει λίγο.
αν τον όποιο Σαμαρά δεν στηρίξει η μαφία των ΜΜΕ και των επιδοτήσεων δύσκολο ΟΜΩΣ αξίζει τον κόπο η προσπάθεια θα μείνει στην ιστορία προσπάθησα εγώ τουλάχιστον όσο περισσότερο μπορούσα.
μακάρι να γίνει η κίνηση προς τα εμπρός πριν γίνουμε προτεκτοράτο του Πακιστάν
Να φύγει ο ανορθόγραφος κούλης…Είναι ζήτημα πολιτικής ΠΡΑΚΗΣ και τιμής.
Αξιολύπητο ανθρωπάκι, άλλο το autocorrect και άλλο η συνειδητή επιλογή ανορθόγραφου τρολ που έχει το σταθερό ψευδώνυμο ορεσ(Ε)ίβιος.
Όλοι το κατανοούν αυτό.
Εκτός από τους βλάκες.
Ο κούλης έγραψε ό,το ήξερε να γράφει τρολάκι, σε χαρτί με μελάνι.
Ευαγγέλου Λεμπέση: ” Η τεράστια σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω”.
ΥΓ
Για να σε διασώσω από τις αλλεπάλληλες φάπες που τρως, δεν είναι λάθος το “ω”. Στο λέω μην γράψεις καμιά κοτσάνια και εκτεθείς πάλι, γιατί όντως πλέον είσαι μόνο για λύπηση.
και το “ό,τι” δεν είναι λάθος (ό,το βλέπω πως καταχωρήθηκε). Είναι σύντμηση του “οτιδήποτε”.
Καλό θα είναι να είσαι μαζεμένος γιατί εκτίθεται εκείνος, για τον οποίον προς το παρόν παρασιτικά είσαι στη δούλεψή του, ανεπανόρθωτα.