Ό,τι πει ο μάστερ σεφ Πλεύρης!

Του Γιώργου Χατζηδημητρίου

Σε μαύρη απελπισία έχουν βυθιστεί οι πολύβουες πλατείες στο Τσαντ και στο Σουδάν. Συνάζονται, όπως μαθαίνω, από τις πρώτες πρωινές ώρες και μοιράζονται οι «μαύροι» χαμηλόφωνα την απελπισία τους και μια απόγνωση που δεν έχει γιατρειά.

Θα αναρωτηθείς από πού το μαθαίνω και δεν θα ‘χεις άδικο. Έχω θεία μακρινή στο Τσαντ, που κάνει παρέα με τη θεία του Γιάννου (Παπαντωνίου) στη διπλανή Νιγηρία. Είναι αυτή που χαρτζιλικώνει τον τέως υπουργό μας με το αστραφτερό χαμόγελο της ηλίθιας επιτυχίας. Μόνο που, όταν σκέφτομαι την περίπτωσή του, δεν χρειάζεται να συγκρίνω ποιος από τους δυό μας είναι το κορόϊδο. Απλά, να πω ότι, σε αντίθεση με τη θεία του Γιάννου, που του μπαλώνει τις τρύπες στο «πόθεν έσχες», η δική μου θεία είναι σπαγκοραμένη και καθόλου γενναιόδωρη.

Ετσι, εγώ στο δικό μου «πόθεν έσχες» δεν μπορώ να κρύψω τίποτε. Προφανώς, επειδή δεν έχω τίποτε, θα πεις. Οπως κι ο Σπυράδωνης, στο σπίτι του οποίου πέφτουν οι σοβάδες κι έχει ξεθωριάσει το παρκέ, όπως μας έδειξε σε φωτογραφίες και τόνε λυπήθηκε η ψυχή μας για τη μαύρη φτώχεια που περνάει – τίποτε δεν έχει κι αυτός. Κάτι αδήλωτα που λένε πως του βρήκανε είναι διαδόσεις των κομμουνιστών!

Ξεστρατίσαμε, όμως…

Τα νέα που έφτασαν από την Ελλάδα στην Κεντρική Αφρική τους συντάραξαν και δεν μπορούν ακόμα να το χωνέψουν. Ο Πλεύρης άλλαξε, λέει, το μενού! Τέρμα τώρα το ψαράκι, το μοσχαρίσιο κρέας και οι πολυτέλειες της επιλογής. Καμιά φασολάδα και πολύ τους είναι! Ό,τι πει ο μάστερ σεφ Πλεύρης!

Κι εγώ, μεταξύ μας, εδώ που τα λέμε, φασολάδα παρήγγειλα χθες από το μαγέρικο της γειτονιάς. «Ταιριάζει με τον καιρό» είπα της κοπέλας στο τηλέφωνο και βάλαμε τα γέλια. Κυρίως με συγκίνησε η τιμή που έκανε, 4,90 ευρώ. Το αρνάκι λεμονάτο με πατάτες φούρνου στα 10 ευρώ με άφησε παγερώς αδιάφορο. Με τόση ζέστη και στα όρια του καύσωνος, δεν είναι φρόνιμο να ενδίδεις σε τέτοιες ανθυγιεινές προκλήσεις.

Βέβαια, όταν ήρθε το «παιδί», τι παιδί δηλαδή, ένας μεσήλικος πιο μεγάλος από μένα ήτανε, σκέφτηκα ότι ίσως και να το παράκανα. Η τυροκαυτερή, όπως είδα εκ των υστέρων με περισσότερη ψυχραιμία, στον κατάλογο -είναι κακός σύμβουλος… η πείνα- έκανε 3,50 ευρώ. Μαζί με μια μερίδα ψωμί στα 0,50 λεπτά, θα μου ’ρχότανε φθηνότερα και θα αποταμίευα ένα ευρώ για κάποια άλλη στιγμή δυσκολότερη.

Πότε θα έλθει αυτή η στιγμή, δεν γνωρίζω. Αλλά ο πόλεμος κι η πείνα γεννούν ανάγκες, το είπε και η κυρία Βούλτεψη τώρα, που έχασε τη θέση της. Εγώ πάλι, επειδή δεν γίνεται να γίνω άτιμος, οφείλω να σημειώσω ότι το μενού των «ξένων» στοιχίζει 6,88 ευρώ στη στεριά κι 6,85 στα νησιά, ενώ είναι πληρωμένο από ευρωπαϊκά κονδύλια. Δεν τα βάζει ο Πλεύρης από την τσέπη μας…

Η Ευρωπαϊκή Ενωση θεσπίζει κοινά πρότυπα υποδοχής για αιτούντες άσυλο, τα οποία περιλαμβάνουν πρόσβαση σε στέγαση, εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη, ένδυση και τροφή. Κι ο Μητσοτάκης, αντί να διεκδικήσει να μοιραστεί το πρόβλημα με όλους, μετατρέπει τη χώρα σε ανοιχτή φυλακή. Ποιες φρεγάτες και ποιος Χάφταρ τώρα. Μπροστά στον… Χάφτα που έχουμε εμείς, κανένας δεν πιάνει χαρτωσιά.