Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Αυτά που συμβαίνουν στην Κρήτη εν αναφορά του λαθρομεταναστευτικού ήταν εύκολα προβλέψιμα. Όταν ο Χαφτάρ ζήτησε προ ολίγων ετών συγκεκριμένα ανταλλάγματα από την Ελλάδα, η κυβέρνηση τον έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Ο Χαφτάρ τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είναι το «κουτσό άλογο» που διάφοροι μικρονοϊκοί διακινούσαν ως κάτι το δεδομένο πέριξ του υπουργείου Εξωτερικών.
Αντιθέτως, αποδεικνύεται εξαιρετικά σοβαρός παίκτης και όποιοι απλά έχουν διαβάσει την προσωπική του διαδρομή θα το είχαν αντιληφθεί καιρό τώρα.
Όταν, λοιπόν, όχι σε ένα «κουτσό άλογο» αλλά σε ένα «σκυλί του πολέμου», όπως είναι ο Χαφτάρ, του επικαλείσαι το Διεθνές Δίκαιο γελούν και τα τσιμέντα.
Ο Χαφτάρ αυτή τη στιγμή αντιλαμβάνεται, εξαιτίας της πλήρους απουσίας της Ελλάδας, ότι ο μοναδικός σύμμαχος από τον οποίο δύναται να αποκομίσει οφέλη είναι η Τουρκία. Και γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι ένας τρόπος για να εκβιάσει την Ευρώπη είναι το λαθρομεταναστευτικό.
Όποιος ασχολείται με τα του λαθρομεταναστευτικού μακροϊστορικά παρατηρεί πως οι χώρες που εκβιάζουν τις πιο ανεπτυγμένες διά αυτού του μέσου σχεδόν πάντοτε αποκομίζουν ανταλλάγματα.
Η Ελλάδα, λοιπόν, θα πληρώσει ακόμα μία αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής της. Και θα αναγκαστεί με κάποιον τρόπο να δώσει ανταλλάγματα στον Χαφτάρ και δεν πρόκειται ποτέ να τον μεταστρέψει από τη νέα του σύμμαχο, την Τουρκία. Άλλωστε, και εμείς μόνο με την Τουρκία μείναμε «φίλοι», σύμφωνα με τη Συμφωνία Φιλίας των Αθηνών. Θα ήταν για γέλια εάν δεν ήταν για κλάματα.
Όσον αφορά το λαθρομεταναστευτικό, αυτό κάθε αυτό, κάποιοι που υποδύονται τους πατριώτες θα έπρεπε να ντρέπονται που τόσα χρόνια δεν ξεστομίζουν λέξη για αυτό, φοβούμενοι μην τους αποκαλέσουν ρατσιστές. Κατά τα άλλα, θα μας σώσουν από την Τουρκία. Η κυβέρνηση αυτό που μας λέει επί της ουσίας είναι ότι θα τους μεταφέρει πάλι από την Κρήτη στην ενδοχώρα. Σπουδαία λύση!
Στο τέλος αυτό που θα συμβεί είναι ότι θα ανέβει μια αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία και θα τους νομιμοποιήσει όλους, πατώντας στο προηγούμενο Γεωργιάδη – Καιρίδη, ώστε να αποκτήσει στρατιά νέων ψηφοφόρων και φυσικά θα επικαλεστεί τον ανθρωπισμό, την επίλυση του δημογραφικού και διάφορα άλλα σπαραξικάρδια που θα είναι βούτυρο στο ψωμί του «σουλτάνου», που τρίβει τα χέρια του με την προοπτική ισχυρής σουνιτικής μειοψηφίας στην Ελλάδα.
Και κάπως έτσι αντιστρέφεις τα τετελεσμένα του 1821. Σαν δεν ντρεπόμαστε λιγάκι!
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – [email protected]
