Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Πριν γίνει πρωθυπουργός τον Ιούλιο του 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είχε υιοθετήσει μια εντελώς αυστηρή και επικριτική στάση και ρητορική για το Μεταναστευτικό, χρησιμοποιώντας μάλιστα ανοιχτά και τον όρο «λαθρομετανάστες». Ναι, ήταν η ίδια τακτική που ακολουθούσε και για τα άλλα μείζονα θέματα, όπως και για τα εθνικά (π.χ. Συμφωνία των Πρεσπών) προκειμένου να μεγιστοποιεί την προεκλογική εξαπάτηση.
Ακόμη, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., πριν βγει αρχηγός, κατηγορούσε την τότε κυβέρνηση ότι «έχει ταχθεί στην υπηρεσία των λαθρομεταναστών, των αντιεξουσιαστών και των κουκουλοφόρων», δίνοντας έντονη αρνητική και συνολική διάσταση σε αυτά τα «κοινωνικά φαινόμενα». Ήταν αντιπολίτευση ακόμη…
Οι κατηγορίες εντός και εκτός Βουλής για συμπόρευση με λαθραίους και εγκληματίες ήταν διαρκείς. Κι όταν μια φορά έγινε φασαρία για τη χρήση του «λαθρομετανάστης», παρενέβη λάβρος: «Λογοκρισία σε αυτήν την αίθουσα δεν δεχόμαστε. Οι συνάδελφοι έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα».
Προεκλογικά, έλεγε επίσης ότι «χρειάζεται επιτάχυνση στη διαδικασία ασύλου με επιστροφές, ειδικά από νησιά όπως η Σάμος» και επαναπροωθήσεις «όσων δεν είναι πρόσφυγες»…
Για ένα μικρό μόνο διάστημα ύστερα από την αναρρίχησή του στην πρωθυπουργία, η ρητορική του εξακολούθησε να είναι σχετικά αυστηρή, λέγοντας ότι η Ελλάδα έχει φτάσει στα όριά της και δεσμευόμενος ότι θα υπάρξει ενίσχυση των συνόρων, πρόσληψη επιπλέον φρουρών, φυλάκων κ.λπ.
Η στροφή που έκανε στη συνέχεια, όπως και στα υπόλοιπα, δεν μπορεί να θεωρείται πλέον έκπληξη. «Είμαι υπερήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω την κοινωνία μας να μετατρέπεται σιγά σιγά σε πολυπολιτισμική. Δεν αμφισβητείται η εθνική μας ακεραιότητα με αυτόν τον τρόπο» κομπορρημονούσε από τα τέλη του 2019 κιόλας από το βήμα της Βουλής ως πρωθυπουργός.
Εκεί στα μέσα του 2022 θριαμβολογούσε για την «ένταξη νόμιμων μεταναστών ως μέσο αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος και της ανάγκης εργατικού δυναμικού», χαρακτηρίζοντας την εμπειρία των Αλβανών ως «θετική για την Ελλάδα και την οικονομία»…
Σε εκδήλωση στο Ζάππειο τον Ιανουάριο του 2023 προέβαλε τη δικαιολογία ότι η διαχείριση του προβλήματος είναι «στοίχημα μακράς διάρκειας», υπερηφανευόμενος πάντως ότι με τη δική του κυβέρνηση μειώθηκαν από το 2019 οι ροές έως 80% σε αντίθεση με το παρελθόν, που το 75% των παράνομων εισόδων στην Ε.Ε. περνούσε από Ελλάδα.
Ακόμη και φέτος (για να πάμε στα εντελώς πρόσφατα) σε συνέδριο για την «κοινωνική αρμονία» διαλαλούσε πως «η ανάπτυξη δεν είναι δυνατή χωρίς “συμπερίληψη” (inclusivity) στην κοινωνία και την εργασία, και ότι πρέπει να αξιοποιούνται όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας ή ταυτότητας».
Τώρα που ζόρισαν από κάθε άποψη τα πράγματα θυμήθηκε ότι «η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι», αφού προηγουμένως συνέπραξε και ο ίδιος στο να συμβεί αυτό. Ποιος λοιπόν, όπως και γιατί, να τον πιστέψει;
