Εθνική καχεξία από ανίκανες και διεφθαρμένες ηγεσίες

Του Γιώργου Χατζηδημητρίου

Παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη κάθε φορά που ένα σκάνδαλο σκάει στα χέρια του, αναρωτιέται κανείς τι από τα δύο είναι χειρότερο: ένας πρωθυπουργός που ισχυρίζεται ότι δεν ξέρει τι (του) γίνεται ή ένας πρωθυπουργός βουτηγμένος στη λάσπη μέχρι τον λαιμό; 

Όσοι γνωρίζουν τα ζητήματα του πρωτογενούς τομέα υποστηρίζουν βάσιμα ότι το πρόβλημα των παράνομων επιδοτήσεων θα είχε ασφαλώς περιορισμένες διαστάσεις, αν είχε εφαρμοστεί το σχέδιο διαχείρισης βοσκοτόπων που είχε εγκριθεί ήδη με κοινή υπουργική απόφαση από το 2017.

Αν είχε «προχωρήσει» εγκαίρως, πιθανότατα θα είχε αποτραπεί το διαγούμισμα των πόρων για εξαγορά συνειδήσεων και ψήφων, θα διανέμονταν δίκαια οι κοινοτικές ενισχύσεις, θα είχε ανακοπεί η εγκατάλειψη της υπαίθρου και θα προστατεύονταν καλύτερα τα δάση. Αφήστε που στο τέλος όλων αυτών θα είχαν πολλαπλασιαστεί οι ευρωπαϊκοί πόροι προς τους κτηνοτρόφους.

Εκ των υστέρων κι ενώ καίγεται τώρα το σπίτι μας – η χώρα εξαιτίας του Μητσοτάκη έγινε ο περίγελος του κόσμου και οι αγροτοκτηνοτρόφοι απειλούνται με αφανισμό σε τούτη την κάποτε ευλογημένη γωνιά-, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ανακοίνωσε εσπευσμένως ότι δημοπρατούνται άμεσα οι σχετικές μελέτες και θα είναι έτοιμες στο τέλος του 2026! Φέξε μου και γλίστρησα… 

Οι διαχειριστικές μελέτες βοηθούν τις αρμόδιες υπηρεσίες να μετρήσουν με ακρίβεια πόσα ζώα «χωράνε» στους βοσκοτόπους της χώρας, ώστε κάθε δικαιούχος να λαμβάνει τα δικαιώματα που του αναλογούν και να πηγαίνει κάθε… «Φραπές» στον πάγκο του. Από την άλλη, θα στέριωναν τη νομαδική κτηνοτροφία, η οποία όλο και περισσότερο στρέφεται στον υποχρεωτικό σταυλισμό. Βεβαίως, για να έχει μια χώρα νομαδική κτηνοτροφία, θα πρέπει να έχει βοσκούς. Αλλά σε λίγο στα ελληνικά βουνά θα πάψουν να ακούγονται κουδούνια κοπαδιών. 

Τις ολέθριες επιπτώσεις, επειδή το σύστημα έχασε πλέον κάθε ισορροπία, τις βλέπουμε στις δασικές πυρκαγιές. Οι ελεγχόμενοι βοσκότοποι, τους οποίους καθαρίζουν τα κοπάδια από την ξηρή μάζα, λειτουργούν ως φυσικοί επιβραδυντές των πυρκαγιών και συμβάλλουν στην ορθή διαχείριση των υδάτων. Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις αγνοούν αυτή τη βασική παράμετρο. Και περιορίζονται στη διανομή άκοπων, ψηφοθηρικών χρημάτων, αφήνοντας τους νέους κτηνοτρόφους, όσους ακόμα αντέχουν να παλεύουν, μόνους με χίλιες δυο αντιξοότητες. 

Στη Λήμνο, που έχει χιλιάδες αιγοπρόβατα, δεν υπάρχει από την αρχή του έτους Κτηνιατρική Υπηρεσία. Αντίθετα, η γειτονική Βουλγαρία έχει ιδρύσει κρατική σχολή για τσοπάνηδες και τα δάση της έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί τις τελευταίες δεκαετίες βάσει προγράμματος προστασίας που τηρούν ευλαβικά όλες οι κυβερνήσεις. Για μέρες λαμπάδιαζε η Δαδιά και όμως η φωτιά δεν πέρασε στην πλευρά της κι ας είναι το ίδιο βουνό.

Η πρόοδος προϋποθέτει πολιτικούς με σχέδιο για τη χώρα, αλλά οι δικοί μας «γίγαντες» δεν αδειάζουν από τις παρουσίες στα πρωινάδικα όπου προσφέρουν δωρεάν φθηνό θέαμα. Τέτοιες μέρες τον Ιούλιο του 2023 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε ένα είδος γιαουρτιού ως Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) από τη Βουλγαρία.  

Όσο στην καθυστερημένη χώρα επικρατούσε «φαγωμάρα» για το ελληνικού τύπου στραγγιστό γιαούρτι, ένα παραδοσιακό προϊόν που οι μεγάλες εταιρίες θέλουν για ευκολία να το παράγουν βιομηχανικά (με εισαγόμενες σκόνες), όχι παραδοσιακά, οι γείτονες μάς το πήρανε μέσα από τα χέρια, «κλειδώνοντας» ουσιαστικά κάθε ονομασία παραδοσιακού γιαουρτιού. 

Το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ δικαιολογημένα μονοπωλεί τα φώτα. Αλλά τα παραπάνω δείχνουν την εθνική καχεξία όπου μας καθηλώνουν ανίκανες και διεφθαρμένες ηγεσίες.