Αφελή θύματα της κυβερνητικής ψευδολογίας 

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Ένας εξαιρετικός φίλος, ανώτερο στέλεχος καριέρας που υπηρετεί σε ευαίσθητη υπηρεσία του Δημοσίου, ήρθε τις προάλλες στο γραφείο για να μου εκμυστηρευθεί ένα επαγγελματικό πρόβλημα. Τον είχε φωνάξει, λόγω της παλιάς γνωριμίας τους, ο υπουργός ο… τσεκουράτος και τον εξόρκισε να του βρει άμεση λύση στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, γιατί «η Κρήτη έχει βουλιάξει».

Ο φίλος μου, που είναι σχετικά καλόπιστος, είχε πελαγώσει. Βρισκόταν σε κατάσταση αγωνίας, αλλά και ταυτόχρονου πατριωτικού οίστρου, σχεδιάζοντας επί χάρτου επιχειρήσεις επαναπροώθησης και μέτρα αποτροπής που ούτε ο Όρμπαν δεν θα τολμούσε να σκεφτεί. Μέχρι που τον προσγείωσα ανώμαλα. «Βρε κουτέ, σε δουλεύει» του είπα και με κοίταζε με το στόμα ανοιχτό. «Για ξεκάρφωμα σε φώναξε. Γιατί αυτός ο υπουργός είναι πολιτικός απατεώνας ολκής – πιθανώς και άλλου είδους απατεώνας, αλλά αυτό θα το δείξει σύντομα η Δικαιοσύνη».

«Και τι θέλει από μένα τότε;» αναφώνησε ο συνομιλητής μου. «Τίποτα» του απάντησα. «Απλά να περνά η ώρα και να παριστάνει ότι διακατέχεται από αγωνία. Αγωνία έχει αυτές τις μέρες, αλλά για άλλα θέματα…»

Ο φιλαράκος με κοιτούσε με απόγνωση. «Και τι εννοείς; Ότι δεν θα κάνει τίποτα; Μα έρχονται λεφούσια καθημερινά. Μαντράχαλοι κανονικοί. Στρατεύσιμοι. Δεν υπάρχουν γυναικόπαιδα και κατατρεγμένοι πρόσφυγες, μην ακούς. Η κατάσταση είναι μακράν χειρότερη από το 2015. Γιατί αυτοί δεν περνούν τράνζιτ – έρχονται για να μείνουν. Αλλά η κυβέρνηση φαίνεται ότι το έχει συνειδητοποιήσει. Στέλνει φρεγάτες. Αλλάζει το νομικό πλαίσιο. Ο Μάκης θα το αυστηροποιήσει…»

Εκείνη τη στιγμή η υπομονή μου εξαντλήθηκε. «Βρε μπούφε, γιατί κάθεσαι και σε εμπαίζουν;» του είπα. «Οι φρεγάτες πάνε για άλλον λόγο, για να μη σου πω ότι στο τέλος θα κάνουν και περισυλλογή… ναυαγών. Και ο Μάκης σου δεν θα τολμήσει το παραμικρό που θα μπορούσε να δυσαρεστήσει τον Κυριάκο. Ο δε Κυριάκος από την πλευρά του έχει διατάξει να μη γίνει το παραμικρό που θα μπορούσε να δυσαρεστήσει την Ούρσουλα, το Βερολίνο και όλους αυτούς τους μεγάλους “ανθρωπιστές”, τους…αλληλέγγυους, που σιτίζονται από τις μπίζνες της λαθρομετανάστευσης και ταΐζουν με τη σειρά τους πολιτικούς και τους συγγενείς τους. Οπότε, μην προτείνεις δυναμικά μέτρα και pushbacks, γιατί γίνεσαι δυσάρεστος. Σε ό,τι αφορά την υποτιθέμενη αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου, πρόκειται για μία ακόμα ωμή κοροϊδία. Γιατί αφορά το μικρό ποσοστό εκείνων που η αίτησή τους για άσυλο απορρίπτεται. Και οι σημερινοί σπανίως απορρίπτουν. Επιπλέον, με βάση τη νομική διάταξη που ενέκρινε το ΣτΕ της αλησμόνητης κυρίας Κατερίνας (επί προεδρίας της φυσικά), οι παράνομα εισερχόμενοι, με το που θα καταγραφούν στα σημεία εισόδου, γίνονται…ελεύθερα πουλιά. Κανείς δεν τους υποχρεώνει να μείνουν σε κέντρα φιλοξενίας. Μπορούν να ταξιδέψουν όπου θέλουν μέσα στην ελληνική επικράτεια. Και, φυσικά, αυτοί που μυρίζονται ότι η αίτηση ασύλου που έχουν υποβάλει θα απορριφθεί απλά εξαφανίζονται. Είτε προμηθεύονται πλαστά χαρτιά είτε απλά λαθροβιούν και αρχίζουν το πλιάτσικο μέχρι να συλληφθούν και να διαβάσουμε στο δελτίο Τύπου της Αστυνομίας ότι ο… Χασάν, Μαχμούτ, Ομάρ δεν διέθετε άδεια νόμιμης παραμονής στη χώρα. Κι αυτό όμως ακόμα, με έναν καλό δικηγόρο, ξεπερνιέται. Το ‘πιασες; Δεν είναι το μείζον αυτοί που κυκλοφορούν παράνομα, αλλά ο τεράστιος αριθμός αυτών που παίρνουν άσυλο και άδεια παραμονής. Αυτοί που κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας, και θέλουμε τώρα να τους στεγάσουμε σε 16.000 μικρά hotspots ανά την επικράτεια για να προκόψουν μαζί με τους… αυτόχθονες, όπως λέει η Ντόρα.

Μάλλον δεν σου εξήγησε ο Μάκης ο καραμπουζουκλής…» συνέχισα ασταμάτητος «ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν παίζουν ρόλο μόνο οι απόλυτοι αριθμοί αφίξεων, που είναι ήδη τεράστιοι, αλλά και η αναλογία παράτυπων μεταναστών σε σχέση με τον μόνιμο γηγενή πληθυσμό. Και εκεί η Ελλάδα κατέχει μακράν τα πρωτεία σε όλη την Ευρώπη. Αλλά δεν τους φτάνει αυτό το ρεκόρ… Τούτοι δω βιάζονται. Θέλουν να μπάσουν τώρα ενάμισι εκατομμύριο Αφροασιάτες μουσουλμάνους στην ελληνική ύπαιθρο για να τελειώνουμε μια και καλή. Να μας “μπολιάσουν” και να κάνουν πράξη, πρώτοι στον κόσμο, το όραμα του Καλλέργη και του Ιμπραήμ. Μιλάμε για συνειδητούς προδότες!».

Θα συνέχιζα κι άλλο, αλλά είδα την έκφραση στο πρόσωπο του συνομιλητή μου και πραγματικά τον λυπήθηκα. Αποφάσισα να τον απαλλάξω από το μαρτύριο με έναν επίλογο. «Λοιπόν, για να τελειώνουμε: αν ο Μάκης, ο Σάκης ή δεν ξέρω ποιος άλλος ήθελε πραγματικά να δώσει λύση στο πρόβλημα, θα έκανε ιδιώνυμο με ποινή ισόβιας κάθειρξης το κακούργημα της λαθροδιακίνησης και θα έστελνε σε ξερονήσια όλους αυτούς που μπουκάρουν στη χώρα χωρίς χαρτιά, αλλά με υπερσύγχρονα τηλέφωνα οθόνης αφής, έχοντας ξεχάσει να τραβήξουν μια φωτογραφία από το διαβατήριο, το οποίο στη συνέχεια… το πήρε η θάλασσα. Να μείνουν εκεί, σε στρατώνες, χωρίς κινητό και τάμπλετ, και να κάθονται στην ουρά μπροστά στον τηλεφωνικό θάλαμο παλαιάς κοπής μέχρι να πετύχουν τη θεία τους τη Χαλιμά στο Καράτσι για να τους στείλει επικυρωμένη φωτοτυπία της ταυτότητας και να θυμηθούν επιτέλους ποιοι είναι. Γιατί το πρόβλημα, αγαπητέ μου, στην περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι μόνο τα ανοιχτά σύνορα – είναι η διαφήμιση που γίνεται μεταξύ τους. Η διαφήμιση της καλοπέρασης και της ελαστικότητας στις διαδικασίες, που κάνει τη χώρα μας παράδεισο λαθρομετανάστευσης. Και αυτό δεν θέλει να το σπάσει κανένας Μάκης».

Εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο και το μαρτύριο του καλού φίλου μου τελείωσε. Προφασίστηκε ότι είχε αργήσει σε ένα ραντεβού και εγκατέλειψε σχεδόν αλλόφρων το γραφείο μου. Μεταξύ μας, πιστεύω ότι θα αργήσει πολύ να ξανάρθει… Αλλά και να ερχόταν δεν θα έβρισκε τον Μάκη…