Μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Στην «οικογενειακή» φωτογραφία των ηγετών των νατοϊκών χωρών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται πίσω και στην άκρη, ενώ ο Ερντογάν στην πρώτη σειρά, ακριβώς δίπλα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Η τοποθέτηση των προσώπων σε τέτοιου είδους φωτογραφίσεις ουδέποτε είναι τυχαία. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη, λοιπόν, παρόλο που παρουσιάζεται εδώ και χρόνια ως προσωπικότητα «διεθνούς ακτινοβολίας» και… πρωταγωνιστής των εξελίξεων, στη φωτογράφιση οι νατοϊκοί τον τοποθέτησαν σε θέση… κομπάρσου.
Οι φωτογραφίσεις του Έλληνα πρωθυπουργού στο εξωτερικό μπορεί να μην έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία για τις κοινές υποθέσεις, αλλά, σε κάθε περίπτωση, αποτελούν σημαντικές ενδείξεις για τις επιδόσεις της κυβέρνησης στη διπλωματία και το ειδικό βάρος της στις διεθνείς σχέσεις.
Είναι αναμφίβολα ενδιαφέρον ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται σε απόσταση… ασφαλείας από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος σε αυτή τη λήψη στάθηκε δίπλα στον Τούρκο ομόλογό του. Ο Έλληνας πρωθυπουργός εδώ και μήνες προσπαθεί να βρει δίαυλο επικοινωνίας με τη νέα αμερικανική διοίκηση και τρώει διαρκώς… πόρτα – κάτι που φαντάζει λίαν αναμενόμενο.
Ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να έχει κινηθεί με μεγαλύτερη σύνεση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των ΗΠΑ και να μην είχε λειτουργήσει σαν φανατικός οπαδός του Τζο Μπάιντεν και στη συνέχεια της Κάμαλα Χάρις. Μπορεί οι απόψεις του Έλληνα πρωθυπουργού να ταυτίζονται με τις δικαιωματιστικές εμμονές των Αμερικανών Δημοκρατικών, αλλά αυτό αφορά τον ίδιο. Δεν θα έπρεπε να έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ταύτισης με τους Δημοκρατικούς υποψηφίους, ώστε να εκθέσει τη χώρα μας και να δώσει χώρο στην Τουρκία να πουλήσει «φιλία» προς τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο κ. Μητσοτάκης δεν ακολούθησε τον δρόμο της κοινής λογικής, και γι’ αυτόν τον λόγο μαθαίνουμε κάθε τόσο για συναντήσεις ή συνομιλίες του Αμερικανού προέδρου με τον Τούρκο ομόλογό του, ενώ στη χώρα μας οι ΗΠΑ δεν έχουν καταδεχθεί καν να στείλουν τη νέα πρέσβη!
Τόσο λίγος και απομονωμένος αποδείχτηκε ο «Μωυσής» της καθεστωτικής προπαγάνδας…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Έχουμε μία τέτοια παλιά οικογενειακή φωτογραφία από γλέντι το Πάσχα. Τραπέζια ενωμένα, γεμάτα φαγητό, γονείς, παιδιά, θείοι, θείες ξαδέρφια, γιαγιάδες παππούδες. Ο θείος με τη φωτογραφική μηχανή μεθυσμένος και νευριασμενος είχε βάλει πριν τις φωνές στη θεία γιατί είχε βάλει λεμόνι στη μαρουσαλατα ενώ αυτός την έτρωγε με ξύδι. Όλοι στη φωτογραφία φαίνονται, εκτός από τη θεία μας που φαίνεται μόνο το χέρι της με το πιρούνι. Έτσι κι αυτός. Έπρεπε να του δώσουν και ένα ξυστό να ξύνει οσο περίμενε γιατι αλλιώς η τύχη του δεν γυρίζει.