Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Εν μέσω μιας γενικευμένης διεθνούς γεωπολιτικής ρευστότητας, όπως μαρτυρούν και οι ραγδαίες εξελίξεις στη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, υπάρχει ακόμη ένα κρίσιμο μέτωπο για τη χώρα μας, στο οποίο δυστυχώς δεν έχει δοθεί (εντελώς αδικαιολόγητα, εάν όχι σκόπιμα) η δέουσα προσοχή…
Ο λόγος για τις (νέες) απειλές της Τουρκίας, οι οποίες επεκτείνονται τώρα και στο ζήτημα του Οικονομικού Διαδρόμου Ινδίας – Μέσης Ανατολής – Ευρώπης, που ακούει στο όνομα IMEC και αφορά άμεσα την Ελλάδα…
Πριν από ένα δεκαήμερο επισκέφτηκε τη Λευκωσία ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι και αυτό ήταν το βασικό θέμα που συζήτησε με τον Πρόεδρο της Κύπρου Ν. Χριστουδουλίδη, υπογράφοντας μάλιστα και την κοινή διακήρυξη Ινδίας – Κύπρου, υπό τον τίτλο «Συνδεσιμότητα και Περιφερειακή Συνεργασία».
Η σχετική ειδησεογραφία είναι λίγο πολύ γνωστή. Αυτό που, ωστόσο, έμεινε υποβαθμισμένο είναι ο «σαφής εκνευρισμός» της Άγκυρας και τα απειλητικά μηνύματά της, μέσω συνεχών δημοσιευμάτων, ότι «η Τουρκία έχει εκφράσει σθεναρή αντίθεση, δηλώνοντας ότι το έργο δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συμμετοχή της, καθώς, όπως υποστηρίζει, η πιο βιώσιμη διαδρομή περνά μέσω του τουρκικού εδάφους». Ακόμα, προστίθεται ότι «ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπογραμμίζει τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας ως κόμβου παραγωγής και εμπορίου».
Θα μπορούσαν αυτά να μην έχουν όντως σημασία, αλλά, εάν η φρασεολογία σάς θυμίζει κάτι, δεν κάνετε λάθος.
Ανάλογες απειλές έχει εκτοξεύσει πρόσφατα ο «σουλτάνος» και σε τουλάχιστον άλλες δύο περιπτώσεις: Η μία με την πόντιση του ηλεκτρικού καλωδίου στην περιοχή της Κάσου για τη διασύνδεση με Κύπρο και Ισραήλ. Και η δεύτερη μόλις αυτές τις μέρες, μέσω της Λιβύης, για τις γεωτρήσεις στην περιοχή των θαλάσσιων οικοπέδων νοτίως της Κρήτης. Η Ελλάδα και στις δύο περιπτώσεις κατέληξε να τρέχει ηττημένη και ντροπιασμένη πίσω από τις εξελίξεις…
Ο IMEC θα αποτελείται από δύο ξεχωριστούς Διαδρόμους, τον Ανατολικό, που θα συνδέει την Ινδία με την Αραβική Χερσόνησο μέσω Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Σαουδικής Αραβίας, και τον Βόρειο, που θα συνδέει τη Σαουδική Αραβία σιδηροδρομικά μέσω Ιορδανίας και Ισραήλ με το λιμάνι της Χάιφα και στη συνέχεια διά θαλάσσης με τον Πειραιά, απ’ όπου σιδηροδρομικά τα εμπορεύματα θα διοχετεύονται στην υπόλοιπη Ευρώπη…
Κι οι απειλές του Ερντογάν έρχονται και επανέρχονται: «Λέμε ότι δεν υπάρχει διάδρομος χωρίς την Τουρκία. Η Τουρκία είναι μια σημαντική βάση παραγωγής και εμπορίου. Η πιο βολική γραμμή για την κυκλοφορία από τα ανατολικά προς τα δυτικά πρέπει να διέρχεται από την Τουρκία».
Η έως τώρα εμπειρία, εντελώς οδυνηρή, έχει δείξει ότι η ελληνική ηγεσία αντιμετωπίζει, αν μη τι άλλο, με παθητικότητα και με μια επικίνδυνη διάθεση κατευνασμού αυτού του είδους τις απειλές, τροφοδοτώντας έτι περαιτέρω την τουρκική προκλητικότητα. Τουλάχιστον μία φορά θα λειτουργήσει ως Προμηθέας, και όχι Επιμηθέας; Μάλλον απίθανο…
Ποιον Προμηθέα; τον Λυόμενο ή τον Δεσμώτη;