Θα υποσταλεί η ελληνική σημαία που κυματίζει αιώνες στο Σινά; 

Του Μανώλη Κοττάκη

Είχαμε την αμυδρή ελπίδα ότι ο υπουργός Εξωτερικών και ο πρωθυπουργός κάτι κατάλαβαν από τις οξείες αντιδράσεις της ηγεσίας της Ορθοδοξίας για τις δραματικές εξελίξεις στη Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά και ότι θα άλλαζαν ρότα. Οι ελπίδες αυτές άρχισαν να εξανεμίζονται από την επομένη της επιστροφής κιόλας του κυρίου Γεραπετρίτη από το Κάιρο, όταν έσπευσε να δηλώσει σε ιστότοπο ότι η βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να αποκτήσει νομική προσωπικότητα η ιερά μονή. Όχι η διεκδίκηση της κυριότητάς της, όχι η κατοχύρωση της ιδιοκτησίας της, που είναι απαραίτητη, sine qua non, όρος για την οικονομική αυτοδυναμία της. Για αυτά, λέξη.

Τα ίδια επανέλαβε και ο πρωθυπουργός στην κυριακάτικη ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το λάβαμε το μήνυμα… Αλλά δεν ήταν το μοναδικό. Λάβαμε κι άλλα, καινούργια μηνύματα, τα οποία παραθέτουμε προς ενημέρωσή σας για να διαπιστώσετε ότι αυτή η αδίστακτη κυβέρνηση έχει βγάλει στο σφυρί την ιερά μονή και θα επιχειρήσει να πανηγυρίσει την εκποίησή της με το επιχείρημα ότι εξασφάλισε στους μοναχούς… ισόβια νομή και κατοχή της περιουσίας – έννοια που κατά τον Αστικό Κώδικα είναι ριζικά διαφορετική από εκείνη της κυριότητας και της ιδιοκτησίας. Κανέναν δεν διασφαλίζει ισοβίως η νομή – το αιγυπτιακό κράτος μπορεί να πετάξει τους μοναχούς έξω από τον ιερό τόπο όποτε θέλει.

Τα νέα δεδομένα 

Ποια είναι τα νέα δεδομένα; Το πρώτο το αποκαλύψαμε μέσα στην εβδομάδα από την εφημερίδα μας. Αντί ο αλαζών πρωθυπουργός να οπισθοχωρήσει από τις αρχικές του θέσεις και να δώσει μια φορά τη μάχη για τον Ελληνισμό, εκείνος επέλεξε έναν δρόμο διαφορετικό, αυτόν της χειραγώγησης. Προσκάλεσε σε δείπνο στην οικία του τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο και του έκανε, σύμφωνα με όσα δημοσιεύσαμε μέσα στην εβδομάδα, την εξής ανήθικη πρόταση: να κάνει πίσω για το Σινά, να χαμηλώσει τους τόνους, να πάψει να μιλά για «νέα άλωση», και εκείνος θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να επιλυθεί το μείζον θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, που είναι ο διακαής πόθος του Αρχιεπισκόπου. Έβαλε ο αλαζών στην ίδια ζυγαριά 15 αιώνες παρουσίας του Ελληνισμού και κυματισμού της ελληνικής σημαίας στην έρημο του Σίνα με τα ευρώ, τις περιουσίες και τα deals με συμφέροντα. Και, παρότι δημοσιεύσαμε τη φερόμενη πρότασή του, δεν τόλμησε να μας διαψεύσει. Και πώς αλλιώς, όταν ο Αρχιεπίσκοπος ενημέρωσε κορυφαίους αρχιερείς και άλλους εκκλησιαστικούς παράγοντες για το περιεχόμενο της συναντήσεώς του με τον πρωθυπουργό στην οικία του; Αυτή ήταν η πρώτη πράξη. 

Ακολούθησε και δεύτερη: μια εκτεταμένη διαρροή του υπουργείου Εξωτερικών σε σάιτ φιλικών συμφερόντων της κυβερνήσεως, με βάση την οποία υποστηρίζεται ότι η Ελλάδα είναι διπλωματικά αδύναμη έναντι της Αιγύπτου στην υπόθεση της Μονής του Σινά, καθώς χρειάζεται την άσκηση της επιρροής της στην κυβέρνηση της Ανατολικής Λιβύης προκειμένου να αποτρέψει την επικύρωση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου από τη Βουλή της. Πιο εξευτελισμένο επιχείρημα για την ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχουμε ακούσει την τελευταία δεκαετία! Εμείς, που ήμασταν ως Ελλάς προνομιακοί συνομιλητές της κυβέρνησης της Λιβύης προ του εμφυλίου, εμείς, που ήμασταν σε ανοιχτή γραμμή με τον στρατηγό Χαφτάρ και τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Ανατολικής Λιβύης από το 2019 έως το 2023, εμείς, που μετά την αποχώρηση Δένδια από το υπουργείο Εξωτερικών τούς εγκαταλείψαμε, λέμε τώρα δημοσίως, με διαρροές, ότι θα εκποιήσουμε 15 αιώνες Ελληνισμού και Ορθοδοξίας γιατί είμαστε αδύναμοι (!) και χρειαζόμαστε το νταβατζιλίκι των Αιγυπτίων στη Λιβύη! Και το χρειαζόμαστε για να καλύψουμε την εγκληματική δική μας απουσία από εκεί.

Μετά τον Ατζούν, ο Αταμάν 

Μέχρι χθες γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα σταδιακά καθίσταται δορυφόρος της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Και ο τελευταίος αναθεωρημένος χάρτης των θαλάσσιων πάρκων στο Αρχιπέλαγος, από τα οποία αφαιρέθηκαν τα Δωδεκάνησα, μετά τα διαβήματα της Τουρκίας, το επιβεβαιώνει πλήρως. Δορυφόροι της Τουρκίας είμαστε! Ανεχόμαστε ακόμα και έναν Τούρκο προπονητή να χαλάει τον κόσμο μέσα σε ελληνικό έδαφος, επειδή οι οπαδοί ελληνικής ομάδας κρατούσαν ελληνικές σημαίες σε αγώνα μπάσκετ. Μετά τον Ατζούν έχουμε και τον Αταμάν να μας προκαλεί. Ότι γίναμε όμως και δορυφόροι της Αιγύπτου, και πρέπει να ταπεινωνόμαστε για να εξασφαλίζουμε τη στήριξη της στη Λιβύη, αυτό είναι κάτι που πρώτη φορά διαβάζουμε και ακούμε. Αναζητήστε το έγκυρο και εξαιρετικό ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Αντώνη Τελόπουλου στο σάιτ iefimerida με τον τίτλο «Το αραβικό παζάρι της Αθήνας: Λιβύη και Αίγυπτος στο μικροσκόπιο της ελληνικής διπλωματίας» και θα δείτε απλωμένη όλη την επιχειρηματολογία του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών. Προέχουν τα συμφέροντά μας στη Λιβύη και τα ενεργειακά μας συμφέροντα, λέει το δημοσίευμα, δηλαδή ο αγωγός Gregy.

Και τώρα η μεθόδευση, η τρίτη πράξη: χριστιανός κόπτης βουλευτής της Αιγύπτου έδωσε συνέντευξη σε τοπικό μέσο του Καΐρου για να υποστηρίξει ότι η τελική λύση που θα δοθεί θα εξασφαλίσει τη μονή, καθώς θα της αποδοθεί ισοβίως το δικαίωμα της νομής και κατοχής. (Οι ίδιοι κόπτες προσπαθούν να αρπάξουν το Άγιο Φως κάθε χρόνο από τα χέρια του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου στον Πανάγιο Τάφο.) Προφανώς, η ελληνική κυβέρνηση είναι ενήμερη για τις προτάσεις αυτές, γι’ αυτό συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτό που δεν γνωρίζουν όμως ούτε η ίδια ούτε η αιγυπτιακή είναι μερικά ξεχασμένα νομικά κείμενα, που δεν θυμάται ότι έχει καταθέσει η Αίγυπτος σε διεθνείς οργανισμούς προσφάτως, άγνωστα, τα οποία επιβεβαιώνουν πλήρως τους ισχυρισμούς της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης. Θα έρθει η στιγμή που θα δημοσιοποιηθούν, και να δούμε τότε ποια θα είναι η αντίδραση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, το μέγεθος της ιστορικής άγνοιας του οποίου για τα συμφέροντα του Ελληνισμού είναι απύθμενο – κατά την πλέον επιεική εκδοχή. Διότι, κατά την πλέον αυστηρή, όταν εσκεμμένα κάνεις αυτές τις επιλογές και θέτεις περίεργες προτεραιότητες, τίθεται πλέον και το ερώτημα του δόλου. Η εθνική γραμμή, για να αποφύγεις τέτοιου είδους υποψίες, είναι μία και μόνη: τήρηση των συμπεφωνηθέντων με τον διακανονισμό «pacta sunt servanda». Ούτε μισός πόντος πίσω από αυτά.